Kaktus

Czy można zamierzenie zbudować wokół własnej osoby mur i nie dopuszczać nikogo do siebie? Uważam, że można a bohaterka powieści obyczajowej "Kaktus" jest tego świetnym przykładem.

Susan Green, bo o niej mowa jest panią własnego życia, ceni własną niezależność. Ma pracę, która zaspokaja jej potrzeby, mieszkanie dzieli tylko z własnymi kaktusami, na które zawsze znajdzie nowe miejsce na parapecie. Do tego niezobowiązujący układ z pewnym mężczyzną. Żyć nie umierać. Jednak kiedy w jej życiu rozpoczyna się pasmo niespodzianek, jeszcze nie wie, że rozpocznie także wewnętrzną zmianę, o której mam nadzieję przekonacie się sami.

Przeszłość nas kształci, odpowiada w jakimś stopniu za podejmowanie decyzji oraz dostarcza kolejnych doświadczeń na przyszłość. Sprawia, że budujemy własną osobowość i sposób na życie. Bohaterka wykreowana przez Sarah Haywood jest osobą wydającą się stąpać twardo po ziemi, ale także introwertyczką, która nie potrzebuje nikogo do pomocy. Jednak szereg zdarzeń sprawia, że nasza Susan odbywa podróż do własnych wspomnień, aby w jakimś stopniu naprawić swoją osobowość.

Będzie o zaufaniu, drugich szansach i dążeniu do celu. Dajcie szansę bohaterce, a zobaczycie jak rozkwita.

Książka Sarah Haywood pt. „Kaktus” ukazała się jako część serii komedii romantycznych Mała Czarna, mimo to zdecydowanie nie można jej zaliczyć do typowego przedstawiciela tego gatunku – wątków humorystycznych i romantycznych jest tu niewiele, jednak i tak uważam, że jest to pozytywna i lekka historia. A przynajmniej z lekkością napisana, bo po tym płaszczykiem autorka zdaje się poruszać dosyć trudne tematy. Już sama główna bohaterka nie należy do osób łatwych w obyciu, a raczej wręcz przeciwnie, to ona jest tu tym tytułowym kaktusem, babką z kolcami, które mają chronić ją przed światem. Teraz jednak kilka wydarzeń naraz powoduje, że Susan musi wyjść ze swojego bezpiecznego pancerza i zmierzyć się z tym, co nadchodzi. Fabuła przedstawiona jest z jej punktu widzenia w narracji pierwszoosobowej i wydaje się pisana specjalnie dla czytelnika, choć tak jak sama Susan, tak i wydarzenia nie są przedstawione bardzo wylewnie. Razem z biegiem lektury czytelnik jednak zaczyna rozumieć dlaczego bohaterka jest jaka jest i skąd jej dziwne zachowania się wzięły. To bardzo dobra pod względem psychologicznym kreacja postaci. Fabuła płynie przyjemnym rytmem, a finał pokazuje, że nigdy nie jest za późno na zmiany. Dobrze się przy tej lekturze bawiłam i polecam ją tym, którzy nie boją się oryginalnych i trudnych bohaterek.

„… zostaniemy matkami. Czeka nas emocjonalny rollercoaster. Już nigdy nie będziemy miały pełnej kontroli nad własnym życiem. Czasami trzeba coś stracić, żeby coś zyskać.”

Kaktusy to piękne rośliny, które swoimi możliwościami mogą zawstydzić niejedne kwiaty. Ich zewnętrzna warstwa niektórych do siebie przyciąga, innych odpycha. Właśnie taka jest główna bohaterka opowieści Sarah Haywood, najnowszej propozycji od wydawnictwa albatros z serii Mała Czarna. „Kaktus” to niby komedia romantyczna, w której możemy śledzić losy Susan Green, kobiety specyficznej, która stroni od towarzystwa i zobowiązań. Ale im bardziej brniemy w fabułę, tym jaśniejsze stają się dla nas przyczyny stania się taką Susan. Kobieta nie miała łatwego dzieciństwa, a i dorosłe życie nie okazało się bajką. Dlatego Susan jest zachowawcza, otoczona niby pancerzem z kolcami. Notorycznie odpycha od siebie ludzi, nie lubi zawierać nowych znajomości, ma trudności z odnajdywaniem się w szeroko pojętej społeczności. Dodatkową komplikacją jest jej pedantyczna natura, którą nie każdy potrafi zrozumieć i zaakceptować. Susan jest po prostu specyficzna i wyjątkowa. Jak każdy, ma swoje zmartwienia i wyzwania, którym musi sprostać. A żeby to zrobić, musi wyjść ze swojej strefy komfortu i otworzyć na to, co nowe…. (pokusiłabym się tutaj o stwierdzenie, że Susan otarła się o spektrum autyzmu, ale nie jestem w tym temacie biegła, więc to tylko taka uwaga…).

Co czyni tę pozycję wyjątkową...

Jak mi brakowało książki w stylu „Bridget Jones”, czyli czegoś lekkiego i przyjemnego z ogromną dawką humoru. Zatem do sięgnięcia po „Kaktusa” nie trzeba było mnie namawiać, tym bardziej, że należy do serii „Mała czarna”. Niestety muszę przyznać, że otrzymałam coś troszeczkę innego niż się spodziewałam.

Zacznijmy od tego, że autorka ma dar pisania dzięki czemu książkę czyta się naprawdę szybko i powiedzmy, że całkiem przyjemnie. Akcja jest wartka i na pewno nie możemy tutaj narzekać na nudę. Jedak fabuła wcale nie jest taką dawką humoru jakiej oczekiwałam. Tak naprawdę całość krąży wokół śmierci matki naszej głównej bohaterki, jej ciąży i późniejszych perypetii związanych ze spadkiem oraz nieoczekiwanej miłości. Czyli podsumowując teoretycznie nic szczególnego i śmiesznego. Momentami za śmieszne mogły uchodzić wydarzenia znajdujące się zwłaszcza na końcu książki… Jednak do mnie kompletnie to nie trafiało i chyba mam troszczkę inne poczucie humoru niż autorka. Więcej było scen poważniejszych niż tych śmiesznych. Kreacja większość bohaterów bardzo przypadła mi do gustu. Jedynie co do Susan mam dość mieszane uczucia. Jest osobą, która okazywanie słabości uważa za najgorsze zło tego świata, a jej podejście do życia jest naprawdę specyficzne. Jedynie sposób narracji książki sprawia, że możemy delikatnie zżyć się z bohaterką i to akurat bardzo mi odpowiadało.

Co tu dużo mówić - polecam i nie polecam. Czekałam na tę książkę bardzo długo i mia...

Seria "Mała czarna" od Wydawnictwa Albatros przyzwyczaiła nas do lekkich, zabawnych, komedii, przy których można się idealnie zrelaksować. Czy "Kaktus" wpisał się w ten trend? Tak, ale na swój oryginalny sposób 😉

Susan Green to osoba, która nieźle zaszła mi za skórę. Jej kąśliwy sposób bycia, złośliwość, bezkompromisowość i mania kontroli wszystkiego nieco irytowały. Kiedy jednak, z każdym rozdziałem, lepiej ją poznawałam, okazywało się, że w środku skrywa się wrażliwa, kobieta, która po prostu ciągle udowadnia sobie samej, swoją wartość. Susan nie wierzy siebie i zwyczajnie się boi wszelkiej zmiany. Znalazła zatem sposób aby ten lęk zamaskować tak, aby nikt z zewnątrz nie mógł go wykorzystać przeciw niej.

A życie ostatnio jej nie oszczędza. Nie dość, że jako 45-latka spodziewa się dziecka (czego oczywiście nie planowała), umiera jej matka, to jeszcze zaczyna toczyć spór z niedojrzałym emocjonalnie, młodszym bratem. Sami przyznajcie, że nie ma lekko.

Ta książka zbiera skrajne opinie i właściwie mnie to nie dziwi. Jeśli bowiem oczekujecie lektury w stylu "Dziennika Bridget Jones" (którego to wspomnienie znajdziecie w opisie wydawcy) to traficie jak kulą w płot. Ta książka nie jest komedią, to raczej powieść obyczajowa z lekką domieszką, specyficznego, nieco czarnego humoru. Dlatego jeżeli po nią sięgniecie, podejdzie do niej z otwartą głową. I nie zwracajcie uwagi na powierzchniowe kolce, a wówczas ukaże Wam znacznie więcej.

Kolejna odsłona popularnej serii Mała Czarna to spore zaskoczenie. Książki spod logo małej filiżanki charakteryzują się raczej lekkim stylem, przyjemną fabułą i atmosferą komedii romantycznej. A Kaktus to powieść gorzka i momentami trudna w odbiorze.

Susan to silna, apodyktyczna kobieta działająca ściśle wobec swojego planu na życie. Śmierć matki, nieplanowana ciąża i zatarg z bratem, Susan jest dojrzała i na każdą taką ewentualność ma rozwiąznie. Jednak życia nie da się zaplanować na sto procent.
Historia może nie jest zaskakująca czy mocno oryginalna, jednak główna bohaterka, ze względu na charakter nie da przejść obojętnie obok jej historii. A nie jest to zabawna opowieść. Dużo tutaj smutku, tajemnic rodzinnych i traum z dzieciństwa. Ale nie jest to książka przygnębiająca. Po prostu dotyczy prozy życia, nic nie jest podkolorowane, przesadzone czy zbyt bajkowe. Susan może ciężko lubić, jednak nie sposób odmówić jej konsekwencji i stabilności emocjonalnej.

Może to nie jest książka lekka, jednak ma w sobie coś, co sprawia że chcemy czytać dalej. Końcówka mocno nadrabia jeśli chodzi o fabułę, a cała sytuacja nie jest typowa i schematyczna. Kaktus to rzeczywiście kłująca lektura, ale jak to kaktus i ona zakwita.