Opinia na temat książki Kamieniarz

Kamieniarz to trzeci tom sagi o Fjällbace. Po świetnej pierwszej i, nieco słabszej w moim odczuciu drugiej, byłam bardzo ciekawa jak ocenię kolejną. Kamieniarz nie przebił niestety Księżniczki z lodu, ale podobał mi się nieco bardziej od Kaznodziei, a więc wracamy chyba na dobre tory.

Tym razem wątek kryminalny dotyczy tajemniczej śmierci kilkuletniej Sary. Ciało dziewczynki zostało odnalezione w morzu, jednak w płucach dziecka wykryto słodką wodę i ślady mydła. Ekipa Patrika Hedströma ma więc do rozwiązania zagadkę zabójstwa. Sprawy nie ułatwia fakt, że dziewczynka była córką bliskich znajomych Patrika i Eriki. Podczas gdy Patrik stara się odnaleźć sprawcę morderstwa małej Sary, Erika usiłuje pogodzić opiekę nad własnym niemowlęciem z udzielaniem wsparcia zrozpaczonej po śmierci córki sąsiadce.

Ta część, oprócz zagadki kryminalnej, ma także mocno rozbudowany wątek obyczajowy. Autorka za pomocą postaci Eriki ukazuje trudy macierzyństwa oraz fakt, że nie zawsze jest ono słodkie i kolorowe. Szczególnie jego początki. To, co dzieje się z Eriką jest niepokojące i nie da się nie zauważyć, jak bardzo jest zmęczona i momentami bezsilna. Nie wiem jak inni, ale ja nie mogłam rozpoznać w niej tej samej postaci, którą była w części pierwszej. Mam nadzieję, że odnajdzie się w macierzyństwie i w kolejnych częściach będzie wychodzić na prostą. Mocno jej kibicuję!