Kaznodzieja

Książka tak mnie wciągnęła w niedzielę, że tylko resztką siły woli nie czytałam przez całą noc! W zeszłym roku wysłuchałam części pierwszej, więc zostałam wprowadzona w losy Eriki i jej siostry. Prawdę mówiąc, losy małżeństwa Anny i jej mężazaciekawiły mnie. Taki kontrast osobowości, jaki mamy w przypadku Eriki i Anny jest bardzo prawdziwy. Są osoby o skłonności do autodestrukcji, sprowadzające na siebie kłopoty. Ten wątek mnie zaciekawił.
Tym razem mamy do czynienia ze sprawą rodzinną, ze szczątkami dwóch kobiet znalezionych pod zwłokami innej, zabitej niedawno. Jest chyba bardziej kobieca niż u Stiega Larssona albo Mankella. Mniej mafii i spisków, ale za to więcej napięć psychologicznych, problemy rodzinne i tajemnice z przeszłości.

Skandynawia to mekka prozy kryminalnej, więc mamy wielu interesujących autorów z pośród których możemy wybierać ciekawe lektury, należy do tego grona niewątpliwie Camila Lackberg, którą okrzyknięto swego czasu królową skandynawskiego kryminału. „KAZNODZIEJA” w mojej ocenie to zgrabnie napisany kryminał, stanowiący drugi tom sagi o Fjallbace niewątpliwie wyróżniający się na tle „KSIĘŻNICZKI Z LODU”, głównie za sprawą zachowania przez autorkę odpowiednich proporcji między wątkiem kryminalnym a obyczajowym, którego jest więcej niż w części pierwszej i to jest doskonała zmiana.

Pisarka stworzyła bardzo interesującą historię, która wciąga od pierwszych stron i wodzi czytelnika za nos, zbrodnia została barwnie utkana, ponieważ mamy do czynienia z dwoma sprawami, jedną obecną i drugą z przed lat, to umiejętne skrzyżowanie obu przestępstw pozwoli w miarę zagłębiania się w fabułę na rozwiązanie zagadki, która w cale nie jest taka oczywista i duża w tym zasługa autorki.

Powieść napisana została lekkim piórem i przyjemnością się ją czyta, a dzięki szybkiej akcji i pełnej napięcia fabule książkę pochłania się niezwykle szybko, co zachęca jednocześnie do sięgnięcia po kolejny tom. Myślę że wielu czytelnikom ten cykl przypadnie do gustu, głównie za sprawą narracji, który zaostrza apetyt na kolejne przygody Patricka i Eryki.

To co cenię najbardziej w powieściach Camili Lackberg to ich lekkość, bo są bardzo przyjemne w odbiorze...

Po znacznej przerwie znowu dałam szansę poczytnej autorce szwedzkich kryminałów, Camilli Läckberg i jej twórczości. Tym razem mój wybór padł na drugi z kolei tom '' Sagi o Fjällbace '' pod tytułem '' Kaznodzieja ''. Kiedyś napisałam że w moim odczuciu pisarka ta, pisze nierówno . '' Kaznodzieja '' jest jedną z tych lepszych pozycji pani Läckberg. Wprawdzie i tutaj miałam pewne obiekcje, głównie do warstwy obyczajowej . A ściślej mówiąc do ilości tej warstwy . Nawet prawie znielubiłam Erykę, bo miałam wrażenie że zachowuje się jak przysłowiowa '' święta krowa '' . Ja rozumiem że w ciąży że upał (tak, tak , upał w zimnej Szwecji), że ciężko jej chodzić z dużym brzuchem . Jednak nie ona pierwsza i nie ostatnia jest kobietą w ciąży, a marudna jak mało kto. Jak ma co robić (zajmować się niechcianymi gośćmi) to źle, bo się bardzo męczy, jak jest sama i nie ma co robić , to też źle , bo jej się koszmarnie nudzi. Natomiast warstwa kryminalna zadowoliła mnie jak najbardziej . Dwie płaszczyzny czasowe, wielopokoleniowa skłócona rodzina . Zwłoki, nie jedne zresztą i w tym wszystkim Patryk Patrik Hedström z kolegami z komisariatu w Tanumshede. Swoją drogą tych kolegów też ma '' ciekawych ''. Wyczytałam też w tej książce, między wierszami, przestrogę, że bardzo trzeba uważać w jaki sposób wychowuje się swoje dzieci i co się do nich mówi , bo to może mieć czasami bardzo nieprzewidywalne konsekwencje. Akcent humorystyczny w postaci rosyjskiej narzeczonej z katalogu też bardzo mi się sp...

Wracamy do małego szwedzkiego miasteczka i tym razem Patryk Hedstrom musi połączyć przeszłość z teraźniejszością.

Bardzo wciągnął mnie klimat tego (już nie) sennego miasteczka. Jeszcze bardziej wciągał mnie świat wspólnoty religijnej i intryg w jej strukturach. Autorka wybitnie dobrze potrafi wpuścić mnie w maliny, więc zakończenie było dla mnie zaskakujące. Do tego było napięcie, ciekawe wątki, interesujące tło obyczajowe - no nie mam się do czego przyczepić. Podobało mi się!

W Wąwozie Królewskim (turystyczna atrakcja szwedzkiej pipidówy o trudnej do wymówienia i odmieniania nazwie Fjällbacka) dzieciak znajduje nagie zwłoki kobiety. Policjanci odkrywają, że pod zwłokami pogrzebane są dwa starsze szkielety. Policjant Patrik Hedström rozwiązuje zagadkę. Ważną rolę w powieści odgrywa jego seksualna partnerka, aktualnie w zaawansowanej ciąży, Erika Falck.
Raczej nudne – a może to mnie minął entuzjazm i zapał do czytania szwedzkich powieści sensacyjnych? W każdym razie następne dzieła Läckberg chyba jednak sobie daruję.