Kukułcze jajo

Läckberg jest z pewnością bardzo dobrym rzemieślnikiem, ale osobiście od książek oczekuję czegoś więcej. Cały czas mamy ten sam schemat ze zbrodnią osadzoną w przeszłości, cały czas zbrodnie są w okolicach Fjällbaki. W książkach chodzi też o to, żebyśmy podczas lektury odczuwali ich prawdopodobieństwo - jeśli ktoś świetnie opisze świat z czarodziejami czy mówiącymi psami, jestem w stanie sobie to wyobrazić. W tym wypadku cały czas czuję, że czytam książkę, choć autorka dwoi się i troi, trup ścieli się gęsto, jest dużo wrzutek na temat aktualnych problemów, z którymi boryka się Szwecja i świat (ciężkostrawnie podanych).

Dość szybko można się też domyślić, jaki był "modus operandi" i choć zazwyczaj cieszę się, że byłam tak przebiegła (a zdarza mi się to dość rzadko), tym razem poczułam zawód, że Läckberg tak mało się postarała.

Całkiem zgrabną fabułę kładzie na łopatki zakończenie - jak dla mnie zbyt naciągane.

11 tom sagi o Fjällbace nie zawodzi. Choć całą serią czytam już bardzo długo (najpierw pierwsze 8 książek dobrych kilka lat temu ciągiem a potem pozostałe tak jak wychodziły) to z przyjemnością wracam do tej sagi. Camilla Läckberg bardzo dobrze oddaje klimat małego szwedzkiego miasteczka, tworzy ciekawe i interesujące postacie oraz dobrą, wciągającą fabułę. Tak było i tym razem - sprawa kilku dość brutalnych morderstw szybko mnie wciągnęła a całość pozytywnego odbioru dopełniała historia Loli sprzed lat. Oba równolegle opowiadane wątki fajnie się ze sobą komponowały, dobrze współgrały i fantastycznie uzupełniały - wszystko to, co się tu działo, miało przysłowiowe ręce i nogi - historia z przeszłości dobrze wyjaśniała i uzupełniała to, co działo się w teraźniejszości. "Kukułcze jajo" to naprawdę dobra książka.

"Nie można zbudować szczęścia na czyimś nieszczęściu."
Długo czekałam na powrót do Fjällbaki. Warto było, to jedna z lepszych powieści z cyklu. Intryga kilkuwątkowa, w dwu płaszczyznach czasowych. Dość zawiła, ale udało mi się częściowo ją rozwikłać:) Dobrze wytypowałam część rozwiązania.

Kolejna bardzo fajna część, nawet po tak długiej przerwie łatwo było znowu odnaleźć się we Fjällbace.

Z każdą kolejną książką Sagi o Fjällbace, zakochiwałam się w jej bohaterach coraz bardziej. "Kukułcze jajo" to już jedenasty, jakże długo wyczekiwany przez wielbicieli Camilli Läckberg tom. Myślę, że wielu z Was ma już przygodę z tą serią za sobą, lecz jeśli są tu ci, którzy wciąż się wahają — bez obaw, jestem pewna, że pokochacie Fjällbacke i jej mieszkańców tak jak ja.

We Fjällbace dochodzi do dwóch zbrodni, ktoś morduje znanego fotografa i miejscowego pisarza. Śledztwo prowadzi Patrik Hedström wraz z zespołem, choć nic nie wskazuje na to, żeby zbrodnie były ze sobą powiązane.
Tymczasem Erica Falck zajmuje się sprawą zagadkowego morderstwa, sprzed prawie czterdziestu lat. Wkrótce okazuje się, że nici z przeszłości sięgają obecnych czasów, na które długi cień rzucają dawne grzechy...

Ta saga kryminalna osiągnęła światowy sukces i wcale mnie to nie dziwi. To nie tylko mroczne thrillery, ale również doskonałe powieści obyczajowe, znakomicie oddające klimat współczesnej szwedzkiej prowincji.

"Kukułcze jajo" to mistrzowska intryga, która sprawi, że choć na chwilę zapomnicie o wszystkim, co wokół i przepadniecie w tej historii.

Trochę obawiałam się powrotu do Fjällbaki po tak długim czasie, na szczęście te obawy okazały się zupełnie bezpodstawne, a spotkanie z dobrze znanymi bohaterami było trochę jak powrót w ulubione zakątki. 😉

Nie ukrywam, że do dawnego cyklu kryminałów Camilli Läckberg mam pewną słabość. Niemniej nie wystarczy przecież tylko powołać do życia sprawdzone już postaci, nie, trzeba jeszcze wymyślić interesującą intrygę kryminalną-i to właśnie znajdujemy w “Kukułczym jaju”.

Henning Bauer jest tylko o krok od zdobycia najważniejszej nagrody literackiej, wraz z żoną świętują właśnie rocznicę złotego wesela. Miłą atmosferę przerywa wiadomość o zabójstwie znajomego fotografa, Rolfa Stenklo.

Niedługo później miesteczkiem wstrząsa kolejna, okrutna zbrodnia.

Obie sprawy prowadzi Patrik Hedström i jego koledzy z komisariatu Tanumshede, początkowo nic nie wskazuje na to, żeby zbrodnie były ze sobą powiązane.

W tym samym czasie Erica Falck próbuje udokumentować zagadkowe morderstwo, do którego doszło prawie czterdzieści lat wcześniej w Sztokholmie. Wkrótce okazuje się, że nici z przeszłości sięgają obecnych czasów, na które długi cień rzucają dawne grzechy…

Obok ciekawej warstwy kryminalnej, mamy tu do czynienia z realistycznymi, niezwykle różnorodnymi bohaterami. Autorce udaje się ponadto dokonać kilku zaskoczeń, nawet wówczas, gdy już wszystko wydaje...

" [...] Ni­gdy nie czuł się rów­nie wolny jak teraz, gdy ostroż­nie przy­cze­piał do ramy kar­tecz­kę ze sło­wem Wina. [...]"

Było to moje pierwsze spotkanie z sagą o Fjällbace Camilli Läckberg. Po "Kukułczym jaju" wiem, że chcę poznać poprzednie tomy. Nie znałam wcześniejszej historii postaci występujących w tej książce i szczerze wam powiem, że mi to w niczym nie przeszkadzało. Zrozumiałam całą fabułę. Bardzo mocno się w nią wkręciłam. Doznałam tutaj ogromnej palety emocji. Byłam szczęśliwa i jednocześnie przerażona. Niektóre sceny bardzo mną wstrząsnęły, a inne lekko zniesmaczyły.
Camilla Läckberg doskonale buduje napięcie. Wie, jak zaszokować swoich czytelników. Jestem zachwycona z niesamowitych zwrotów akcji. Niektóre postacie również były zszokowane. Co tu się narobiło? Miało być tak pięknie, a wyszło tragicznie. Kto tu zawinił? Kto jest odpowiedzialny za tragiczne zbrodnie? Czy winny zostanie surowo ukarany?
Podobało mi się tło całej historii. Szwedzka autorka doskonale zadbała o szczegóły swojej powieści.
W tej książce spotkałam wszystko to, co w dobrych kryminałach powinno się znajdować. Były zbrodnie, doskonale prowadzone śledztwo, wścibscy bohaterowie, niesamowite zwroty akcji i niestandardowe zakończenie.
Dla takiej książki warto było zarwać nockę.
Nie będę opowiadała wam fabuły, ponieważ nie chcę wam zdradzić treści książki.
Jeżeli cenicie sobie twórczość Camilli Läckberg, to nie możecie przegapić tego tytułu. "Kukułcze jajo"...

Sagę o Fjällbace poznałam wiele lat temu, pamiętam jak entuzjastycznie wyczekiwałam kolejnych części, każdy tom był niemałym wydarzeniem. Po latach powróciłam do czytania Läckberg licząc na podobne emocje.
Odwykłam od czytania kryminałów, nie mogłam się wkręcić w Kukułcze jajo, co chwila gubiłam się w postaciach i wątkach, ich mnogości. Książka ani przez chwilę nie potrafiła mnie zainteresować, bohaterowie byli jałowi, bezpłciowi, nie potrafiłam odróżnić jednej postaci od drugiej, różniły ich tylko imiona, schematyczni do bólu. Trochę siadła autorce charakterystyka. Choć to niejedna przyczyna, która sprawia, że moim zdanym jest to najsłabszy tom w całej serii.
Wskazanie sprawcy nie sprawiło mi najmniejszego problemu, nie znajdziecie tu zawiłej intrygi, czy inteligentnej zagadki, choć próby utarcia czytelnikowi nosa pojawiały się w samym zakończeniu. Realizmu w przedstawieniu wydarzeń również zabrakło. Całość należy traktować z przymrużeniem oka.
Królowa powróciła szkoda trochę, że nie w wielkim stylu.

Właśnie skończyłam czytać jedenasty tom serii Saga o Fjällbace autorstwa Camilli Läckberg. Już myślałam, że nie będzie mi dane wrócić do świata ulubionych bohaterów, a tu taka niespodzianka. Wprawdzie powieść musiała trochę poczekać, ale warto było ją kupić, aby poznać dalsze losy Patrika i Eriki, nie mówiąc o analizowaniu warstwy kryminalnej.

W niewielkim szwedzkim miasteczku dochodzi do kolejnego morderstwa. Ofiarą jest znany fotograf Rolf Stenklo, który zostaje znaleziony w galerii, gdzie miał mieć wystawę zdjęć. Został zaskoczony przez mordercę podczas przygotowywania ekspozycji. Policjanci rozpoczynają śledztwo, ale nie będzie im dane skupić się na jednej zbrodni. Wkrótce na pobliskiej wyspie dochodzi do kolejnego mordu. Uśmierceni zostają ojciec i jego dwóch małych synków. Na pierwszy rzut oka nic nie łączy tych zbrodni. Obie sprawy prowadzi Patrik Hedström ze swoim zespołem.

W tym samym czasie, kiedy Patrik pracuje nad rozwiązaniem dwóch makabrycznych zagadek, jego partnerka Erika poszukuje materiałów dotyczących niewyjaśnionego morderstwa sprzed lat. Pisarka zamierza napisać książkę o transpłciowej kobiecie Loli, ofierze zagadkowej zbrodni ze Sztokholmu. Od tamtego wydarzenia minęło już prawie czterdzieści lat, ale okazuje się, że policji nie udało się ustalić niczego konkretnego, a sprawa została podejrzanie szybko zamknięta. Kolejne kroki prowadzą Erikę do coraz ciekawszych i zaskakujących informacji.

...

Jakże miło było wrócić do Fjallbaki i do dalszych losów Patricki i Erici. Przesympatycznej pary, która dopełnia się na każdym kroku. Erica właśnie szuka materiałów na swoją nową książkę. Na okazję, nie musi długo czekać, gdyż dochodzi do morderstwa fotografa, który przygotowywał wystawę ze swoimi pracami w galerii. Dwa dni później na małej wysepce dochodzi do makabrycznej zbrodni.

Obie te sprawy prowadzi Patrik wraz z pozostałą częścią załogi. A Erica postanawia powęszyć na własną rękę. I tak oto będzie chciała udokumentować morderstwo, do którego doszło prawie czterdzieści lat temu. To właśnie wtedy zginęła Lola wraz z córką, której zamordowany fotograf postanowił poświęcić wystawę. Czyż to niezły zbieg okoliczności?

„Kukułcze jajo” to bardzo wciągająca powieść, która toczy się w dwóch ramach czasowych. Teraźniejszość oraz rok 1980. Wszystko ze sobą powiązane, choć do końca nie wiadomo kto zawinił. Dobrze, że autorka wspomina o przemocy wobec osób transpłciowych oraz nienawiści. Dosadnie przedstawiła to, co czują te osoby, oraz jak pozostali się wobec nich zachowują. Bardzo to przerażające. Najważniejsze, że daje czytelnikowi do własnego przedstawienia zdania.

Wciągająca i nieodkładana historia. Nie można się niczego domyślić. Do ostatnich stron powieści nie wiadomo kto przyczynił się do dokonanych zbrodni. Jedni chcieli zmierzyć się z przeszłością, inni nie potrafili już normalnie funkcjonować. Ciągłe zamartwianie się i obwinianie. Powrót do ...

🍁W trakcie jubileuszowego przyjęcia weselnego jednego z kandydatów do literackiej nagrody Nobla, w galerii obok ginie ceniony fotograf i przyjaciel rodziny. Dwa dni później dochodzi do kolejnej strasznej zbrodni, zostają odnalezione zwłoki dwóch chłopców i mężczyzny, którzy byli spokrewnieni z jubilatami. Czy oba ta morderstwa są ze sobą jakoś powiązane? Kim jest tajemnicza Lola? 🍁
.
Do tej pory nie miałam za bardzo okazji poznać lepiej twórczości Pani Lackberg, ale od teraz będę jej wierną fanką. "Kukułcze jajo" to znakomity kryminał, ze wciągającą fabułą, z dużą ilością bohaterów. Z tymi postaciami było tak, że za nim ich nie poznałam, miałam ogromny problem, bo nie byłam w stanie ich spamiętać. Tym samym początek ten nie wyglądał za obiecująco, ale później się z nimi już oswoiłam i było tylko lepiej. Skomplikowana intryga skonstruowana po mistrzowsku, ten splot wydarzeń, osób i miejsc, tylko dodawał warstwowości tej historii. Tym samym czytelnik stopniowo zostaje wciągnięty w pajęczynę spisków, kombinacji i intryg głównych bohaterów.
.
Podobało mi się połączenie dwóch historii, teraźniejszej i tej z przeszłości nawiązując do morderstwa sprzed lat, które wiele ma wspólnego z morderstwami tymi obecnymi. Jeśli chodzi o zakończenie, to już w trakcie czytania można się domyślić, w jakim kierunku potoczy się śledztwo i kto jest mordercą. Przyznam się, że nie oczekiwał po książce aż takich splotów akcji. Bardzo bym chciała do czegoś się przyczepić, przykro mi...

"Kukułcze jajo" to już jedenasty tom serii o Fjallbace autorstwa Camilli Lackberg. Długo nam przyszło na niego czekać, poprzedni wydany był w 2017 roku!

Uwielbiam styl autorki, która genialnie łączy powieść obyczajową z kryminałem. Fajnie było ponownie spotkać się z bohaterami, dla mnie to jak spotkanie po latach z przyjaciółmi.

W miasteczku ma odbyć się wystawa zdjęć znanego fotografa. Mieszkańców szokuje informacja, że ten padł ofiarą mordercy. Śledztwo prowadzi Patrik Hedstrom. Dwa dni później niedaleko ginie pisarz. Pozornie nic nie łączy obu spraw.

Erica, żona Patrika, zbiera materiał do nowej książki. Chodzi o popełnioną przed laty zbrodnię, w której zginęła transpłciowa kobieta Lola z córeczką. Dla tych co znają już pióro autorki zaskoczeniem nie będzie fakt, że morderstwa z teraźniejszości są powiązane ze zbrodnią z przeszłości.

Uwielbiam sagę o Fjallbace, niezmiennie jest to moja ulubiona seria, jeśli chodzi o powieści skandynawskie. Lubię, gdy akcja powieści toczy się dwutorowo i bohaterowie, aby dotrzeć do prawdy muszą cofnąć się do wydarzeń z przeszłości.

Lekkie pióro autorki sprawia, że książkę szybko się czyta i co najważniejsze z ogromną przyjemnością. Jak zwykle pełno tu intryg, tajemnic i sekretów, które oczywiście sukcesywnie odkrywamy wraz z bohaterami.

Mimo ogromnej radości z kolejnej części w głowie kołatała mi się obawa, że po tylu latach będzie mi trudno na nowo ogarnąć bohaterów. Zupełnie niepo...

Camilla Läckberg, a raczej jej Saga o Fjällbace sprawiła, że zakochałam się w skandynawskich kryminałach. Dlatego bardzo się ucieszyłam, gdy po latach znów mogłam towarzyszyć Patrickowi oraz Erice w rozwiązywaniu kolejnej ciekawej sprawy i jak zawsze była to dla mnie świetna zabawa.

„Kukułcze jajo” to powrót Läckberg do tego co znane i lubiane przez jej czytelników. Duet Ericki oraz Patricka stanął przed niełatwym, ale i dość makabrycznym zadaniem. Fabuła jest poprowadzona w taki sposób, że przeszłość przeplata się teraźniejszą i trzeba się na niej mocno skupić, aby nie umknęło coś istotnego. Gdy już się skupimy to zapewne tak jak ja, niektórzy dojdą przed bohaterami do finału niektórych wątków. Jednak uwierzcie, że i tak wszystkiego nie da się przewidzieć i pod sam koniec byłam w mocnym szoku, że wszystko potoczyło się w takim kierunku.

Poza głównym duetem reszta bohaterów jest interesująca oraz wielobarwna. Läckberg nawiązała do świata osób transpłciowych i dzięki temu ukazała, że nie boi się poruszać tematów trudnych społecznie, ale i zarazem ponadczasowych. Jednak jeżeli martwicie się, że jest to temat dominujący to spokojnie. Uwierzcie, że tym wydaniem będziecie zachwyceni.

„Kukułcze jajo” to mocny i genialny powrót Autorki do Fjällbancki. Może i da się przewidzieć niektóre wydarzenia, ale i tak od lektury nie da się oderwać. Jestem pewna, że fani Autorki będą zachwyceni! Polecam ♡

Gdy polubię jakąś serię to nie mogę się doczekać jej kontunuacji. Tak też było z serią o Fjällbace @lackberg

Pierwsze tomy czytałam długo przed założeniem konta na instagramie, pamiętam, że czytałam jeden tom po drugim. Chociaż serię pokochałam chyba dopiero po drugim lub trzecim tomie.

Chociaż ostatni tom czyli „Kukułcze jajo”, już nie przypadł tak mi do gustu jak poprzednie 🤷🏻‍♀️

W Fjällbace znów robi się niespokojnie. Najpierw zostaje zamordowany znany fotograf, który przygotowywał wystawę. A dwa dni później na pobliskiej wysepce, rozgrywa się prawdziwa tragedia. Oba śledztwa prowadzi Patrik Hedström. W tym samym czasie Erica Falck próbuje udokumentować morderstwo, do którego doszło kilkadziesiąt lat wcześniej. Okazuje się, że zagadka dawnej zbrodni ciągnie się do dziś.

Bardzo się cieszyłam, gdy zobaczyłam zapowiedz tej książki. Nie mogłam się doczekać, aż będę mogła ją przeczytać lub przesłuchać. Audiobooka włączałam z wielkim zapałem, no i niestety od samego początku książka mi nie „siadła”.

Kompletnie nie mogłam się w nią wkręcić. Śledztwa dotyczące morderstw nie zaciekawiły mnie tak jak oczekiwałam. Czasami gubiłam wątek, a to ostatnio w słuchaniu nie przytrafiało mi się.

Chociaż nie ukrywam, że miło było spotkać się z Eryką i Partikiem, bardzo lubię tę parę.

I chociaż ten tom nie do końca mi się podobał, to mam nadzieję, że pojawią się kolejne tomy z tej serii 🤭

Opowieść o zemście, porażającej mocy poczucia krzywdy i bólu tak ogromnym, że odbierającym zdrowy rozsądek…

Erica i Patrik zostają zaproszeni na wspaniałe przyjęcie – złote wesele Elisabeth i Henninga Bauerów – lokalnych celebrytów, ludzi, którzy osiągali w życiu sukces za sukcesem… Zaplanowana, dopięta na ostatni guzik uroczystość, dobre jedzenie, odświętne stroje stanowią kuszącą perspektywę wieczoru. Niestety, na drugi dzień nic już nie wydaje się tak idealne… Poranek ujawnia morderstwo znanego fotografa - Rolfa Stenklo, przyjaciela Bauerów, który właśnie organizował wystawę… Czy to możliwe, aby cudowna impreza miała coś wspólnego ze śmiercią mężczyzny? Z pewnością każdy ma tajemnice…

Patrik wraca do pracy, prowadzi śledztwo, a Erica zaczyna zbierać materiały do nowej powieści. Tymczasem dochodzi do kolejnej zbrodni. Ludzki umysł jest w stanie zaplanować okropne rozwiązania, aby nakarmić nienasycone pragnienie zemsty. Czasami potrzeba wyrównania rachunków przesłania wszystko inne. Ile można poświęcić, jak daleko się posunąć, aby wyegzekwować pokutę za popełnione grzechy?

Poza wciągającym wątkiem kryminalnym, na uwagę zasługuje tło obyczajowe – jest coś kojącego w obserwacji życie Erici i Patrika, w tym ich zmaganiu się z codziennymi trudami i przyziemnymi sprawami…