Koniec. Baśń o mieście, w którym zawsze pada deszcz i skończył się świat

Mam swój bilet na koniec świata i nie zawaham się z niego skorzystać. W końcu co złego może się stać? Czy nagle popadnę w obłęd, a może zatracę się w pustce? Czy być może pochłonie mnie nicość, która odbierze resztki rozsądku, odbierze zmysły? A może koniec okaże się zupełnie inny, może nadejdzie niepostrzeżenie i po cichu? Może będzie kroczył krok za krokiem moim śladem i powoli będzie omamiał serce swoimi mackami, projektował w umyśle chore obrazy i doprowadzał do nieuchronności? Jakikolwiek ten koniec miałby być, zdecydowanie chciałabym, aby był taki, jak opisany przez Pana Bartosza. A ten Koniec jest wyjątkowy, osadza się na dnie duszy i kiełkuje w nas swoimi surrealistycznymi wizjami. Z każdym dniem dojrzewa swoimi fragmentami, by spróbować nazwać nienazwane. To jest koniec świata, któremu nie sposób się oprzeć, który zachwyca wyjątkowością i symboliką. W nim znajdziemy odbicie swoich emocji, pragnień, fantasmagorycznych snów, o ile wiemy czego poszukujemy. Bo być może błądzimy w szarej mgle, nie zdając sobie sprawy z naszych obaw i snów, zupełnie jak bohaterowie książki. Koniec jest niejednoznaczny, nieopisany, magnetyczny, bawi się czytelnikiem, wodzi za zmysły i ani się obejrzymy, a jesteśmy przesiąknięci jego klimatem, mokrzy od nierealności i ani na milisekundę nie przestajemy o nim myśleć.

Tak właściwie, to nie wiem czym jest Koniec, jest tak nieokreślony i wymykający się wszelkim ramom i definicjom, że nie będzie on lekturą dla wszystkich. Ale osobiś...

Od zawsze miałam na oku tę książkę lecz ciągle mi gdzieś umykała.Ponieważ przyciągała mnie ta ciekawa okładka koło której nie mogłam przejść obojętnie, to oczywiście dla tego po nią sięgnęłam i nie żałuję.Czyta mi się ją bardzo dobrze dużo się dzieje lecz na początku ta historia rozpoczyna się po woli by potem wciągnąć czytelnika w wir całej tej opowieści. Ciekawi bohaterowie i wiele tajemnic dodają czytającemu zagadkę nie do odgadnięcia i jak się rozwinie na następnej stronie.Zaintrygował mnie też taki długi tytuł, jest to chyba pierwsza moja ksiażka z tak długim tytułem co bardzo mnie to cieszy i napewno sięgnę po inne powieści tego autora bo "Koniec" to jeszcze nie koniec lecz może nowy początek:-)

Nadciągająca apokalipsa według Bartka Grubicha jest pełna literackiej awangardy świetnie wypełnionej tym, co lunatyczne, dziwaczne i nierealne. I jest to doskonałe.

„Koniec" to duszące poszukiwania, wymykające się kontroli. To przykład narracyjnej oryginalności, która mnie całkowicie kupiła i nie traci na sile po ponownej lekturze. To są także nietuzinkowe postaci, w których każda łączy się ze sobą, tworząc jednego wielkiego bohatera spoglądającego na nas z okładki książki. A na deser deszczowa Bydgoszcz, bo to w niej błąkają się główni bohaterowie: zdezorientowani, zagubieni, odbywający taniec w czasie i przestrzeni.