Koniec drogi

O Drodze wiedzieli oczywiście wszyscy we wsi, w tym i Wańka.

Nie wiem, czy i Metro Głuchowskiego inspirowane było lokalnymi konfliktami zbrojnymi, gdzie autor pracował jako korespondent, ale mam wrażenie, że jest tu rzeczywiście wiele podobieństw. To przekonanie, że już po 30 latach od zastosowania nowej broni (neutronowej, chemicznej, biologicznej) dojdzie do zapaści cywilizacyjnej do tego stopnia, że rozwiną się nowe gatunki ludzi, które nie opanowały języka - nowi jaskiniowcy, a także ogromne zwierzęta - zmutowane niedźwiedzie i kraby, do których podstawowej diety należał będzie człowiek, zdaje się być obu wspólne, acz nieco - chyba? - naiwne. Nie w tym jednak rzecz, nie to jest tematem Końca drogi. Dla mnie tematy są dwa:
- duma i młodzieńczy bunt 15-letniego Iwana, który upokorzony przez ojca w obecności sympatii, woli zginąć, zaspokajając niebezpieczną ciekawość świata, niż przyznać ojcu rację i stracić resztki godności we własnych oczach;
- postrzeganie Rosji trochę jako kolosa na glinianych nogach, który - jak w socjalizmie - buduje na wiwat, żeby przywódca mógł odtrąbić kolejny sukces, ale nikt nie jest na tyle głupi, żeby wchodzić na most, który ten właśnie otworzył.

Rzecz jest futurystyką czystej wody nie tylko ze wzgl. na potwory i klimat postapo - Droga, transazjatycka magistrala łącząca Europę z Pacyfikiem przez Rosję, Kazachstan i Chiny (...