Królestwo Nikczemnych

Czytałam wiele pozytywnych opinii na temat tej książki, do tego przepiękna okładka i wiedziałam, że będę musiała ją przeczytać. Możliwe, że właśnie te wszystkie recenzje sprawiły, że oczekiwałam odKrólestwa Nikczemnych więcej, niż były mi w stanie zaoferować. Historia jest ciekawa i dobrze się przy niej bawiłam, jednak oczekiwałam czegoś zapierającego dech w piersiach. W dodatku nie będę ukrywać, że zakończenie troszeczkę mnie zawiodło, spodziewałam się czegoś innego, ale oczekuję, że kontynuacja rozwieje moje wątpliwości i uzasadni taki przebieg wydarzeń.

Całkiem dobra książka. Z jednej strony bardzo mi się podobała, ale z drugiej strony jakoś nie mogłam zżyć się z bohaterami. Może kolejny tom bardziej mnie zaangażuje.

Do "Królestwa nikczemnych" podchodziłam z pewną dozą ostrożności – jak to z książkami, które szybko stają się popularne, zwłaszcza na TikToku, łatwo się na nich przejechać. Nie oczekiwałam więc nic szczególnego, poza dobrą zabawą. Jakże jednak zostałam pozytywnie zaskoczona! KN wskoczyło na listę jednych z najlepszych książek przeczytanych w tym roku i nie mogę doczekać się kolejnych tomów! Ale po kolei...

Pierwszą rzeczą, jaką muszę pochwalić, jest system magii - została ona przedstawiona w bardzo ciekawy sposób. Widać, że autorka zrobiła spory research i wie o czym mówi, doceniam to mocno. Do tego potrafi opisać wszystko w intrygujący sposób, sprawiając, że chcemy dowiedzieć się więcej, dzięki czemu jej świat wciąga. A wciąga tym bardziej, gdy poznajemy różnego rodzaju istoty po nim stąpające, z Książętami Piekieł na czele. Bo Książęta... o mamo! Gniew (Wrath) tak bardzo przypominał mi Klausa z "The Vampire Diaries" (serialu), którego ubóstwiam (choć Klaus to mimo wszystko zupełnie inna liga, Wrath jednak ma zadatki na następcę, zobaczymy jak się rozwinie)... a jego więź z Emilią mój ukochany ship Klaroline (choć samej Emili do Caroline daleko) - no po prostu przepadłam. Ich interakcje były świetne, wspaniale czytało mi się każdą ich scenę, potrzebuję więcej! Wrath błyskawicznie znalazł się w topce książkowych mężów i widzę w nim pretendeta na ich tron. Już dawno nie zdarzyło mi się aż tak mocno polubić książkowego męskiego bohatera. Emilia, swoją drogą, też j...

"Królestwo nikczemnych" Kerri Maniscalco to książka która najpierw zaczarowała mnie swoją tajemnicą , kuchnią, smakiem i zapachem a potem fabułą w którą weszłam całą sobą.

Emilia i Vittoria to bliźniaczki które pochodzą z rodziny czarownic . Od najmłodszych lat ich babcia Nonna uczyła je jak rzucać zaklęcia i dbała o ich bezpieczeństwo. Również to ona opowiadała im historię o siedmiu książętach piekieł i choć starała się "...przypominać, dlaczego oszałamiająco piękne, lecz pozbawione duszy stworzenia powinny budzić lęk" obawiała się że dziewczynki za bardzo się nimi fascynują.

Mijały lata a siostry dorastały i coraz więcej niepokojących rzeczy zaczęło wokoło nich się dziać. Jednak jak to młode dziewczyny nie wierzyły do końca w opowieści Nonny do tego przeżywały swoje pierwsze miłości. Musiały jednak pamiętać o kilku ważnych regułach : nie dać się złapać na używaniu magii gdyż mogłyby trafić na łowców czarownic oraz by zawsze nosić ze sobą amulety i nigdy ich ze sobą nie łączyć. Pewnej nocy niestety Emilia znajduje swoją siostrę martwą na ołtarzu a wtedy poprzysięga zemstę temu który to zrobił. Szukając zabójcy odkrywa sekrety swojej siostry , mroczne tajemnice które stawiają przed nią coraz więcej pytań. W końcu na jej drodze staje Pan Gniewu, jeden z książąt piekieł , zwany Nikczemnym. Wydaje się że mają oboje wspólny cel: znaleźć mordercę. Tylko czy Emilia powinna zaufać komuś przed kim całe życie ją ostrzegano? Czy opowieści Nonny były prawdziwe ?
...

Wiedźmy, demony i włoska kuchnia. Brzmi to jak wspaniałe połączenie, prawda?

Spokojne, sielankowe życie Emilii i Vittori ulega zachwianiu, gdy jedna z bliżniaczek zostaje brutalnie zamordowana przez grasującego w pobliżu mordercę. Emilia, nie mogąc pogodzić się ze stratą siostry, za wszelką cenę stara się rozwiązać zagadkę jej tajemniczej śmierci, nie wahając się nawet współpracować z samym Księciem Piekła.

Fabuła osadzona jest w niezwykle aromatycznych Włochach. Klimat tego kraju, kultury i smakowitej kuchni przewija się od pierwszej do ostatniej strony budując wokół akcji malowniczą aurę. Temat o wiedźmach, klątwach i czarach dodaje do tego szczyptę uroku i podczas czytania naprawdę można stracić poczucie rzeczywistości (nie mówię już nawet o tym, że czułam ciągle zapach bruschetty).

Akcja książki rozwija się w odpowiednim tempie, aby nie zanudzić czytelnika. Jest wyważona, przez co relacje bohaterów nie ulegają drastycznym zmianom i łatwiej można zrozumieć ich zachowania.

Czy podobała mi się kreacja bohaterów? Tak! Emilia jest osiemnastolatką, która odważyła się wyjść ze swojej strefy komfortu, aby dowiedzieć się prawdy o siostrze. Dzięki swojemu samozaparciu i wiary we własne siły odkryła, że może zdziałać więcej niż jej się wydawało i wcale nie jest tak strachliwa i spokojna, jak wszyscy uważali. Jej charakter bardzo dobrze rozwinął się w trakcie akcji.

Nie uznałabym nawet tej książki za przewidywalną. Plot twisty były ci...

Już od pierwszych stron można stwierdzić, że lektura tej książki to będzie jedna wielka uczta. Oprócz ciekawej fabuły, w której występują wiedźmy i demony dostajemy strony wypełnione jedzeniem. Co oprócz APETYTU wzmagało moją ciekawość odnośnie historii dwóch bliźniaczek.

🔸Ta kulinarna rozkosz śledzi losy jednej z dziewcząt, która postanawia się zemścić na mordercy, który zabija czarownice, a w tym najbliższą jej osobę. Według babci Emilii i Vittorii za śmiercią kobiet stoją Książęta Piekieł. Żeby dowiedzieć się dlaczego tak dużo osób ginie, jedna z nich musi sprzymierzyć się z Panem Gniewu. Jak sobie poradzą?

🔸Od razu zaznaczę, że uważam książkę jako lekturę, która mimo paru wad, zapada wam w pamięć i sprawia że nie możecie się od niej oderwać. Najlepszym aspektem książki jest oczywiście Pan Gniewu jeden z siedmiu książąt grzechu , którego nie da się nie kochać! Potyczki słowne w jego wykonaniu są cudowne. Także znajdziecie w książce również sporo humoru, którego na pewno wszystkim trzeba 😀

🔸Jeżeli chodzi o wady, o których wspomniałam wyżej to nie jest ich znowu tak wiele. Jedną z nich jest może lekka przewidywalność książki, a drugą łatwość rozwiązywania problemów jakie stoją przed naszymi bohaterami. Więcej grzechów nie pamiętam! 😅

🔸Książka pełna klątw, tajemniczych amuletów, dobrej włoskiej kuchni, oraz miłości do rodziny ♥️

Także mimo małych potknięć, uważam że książka jest naprawdę świetna. Końcówka mocno namieszała mi w...

Gorsza wersja ,,Dworów" Sarah J. Maas w połączeniu z ,,Sezonem luster" Anna-Marie McLemore (obcojęzyczne słowa, opisy kulinarne).
Zapowiadało się fajnie, ale strasznie się wynudziłam, bo fabuła bardzo podobna do ,,Dworów", tyle że zamiast ifrytów są demony.
Wątek romantyczny przewidywalny, tak jak zakończenie.
Postacie nie mają żadnych cech szczególnych, więc pod koniec nawet nie wiedziałam kto jest kim.

„Królestwo Nikczemnych” to mroczna, niepokojąca i zarazem trochę słodko-gorzka (ze zdecydowaną przewagą goryczy) historia, w której aż roi się od rozbudzających ciekawość czytelnika sekretów. Według mnie to ciekaw propozycja dla wszystkich miłośników YA fantasy z wiedźmami w roli głównej.