Króliczek

"To, co się nam wydaje, czasem odbiega od rzeczywistości. Czyż nie?"

Samanta to outsiderka, pogrążona we własnym świecie, studiuje w dość niecodziennej szkole kształtującej przyszłe pokolenie pisarzy. Szkoła wyróżnia się warsztatami i odmiennym podejściem do tworzenia.
Wraz z czteroma dziewczynami, które zdrobniale określają się Króliczkami tworzy grupę poetek.
Nienawiść do nich przeradza się w ciekawość, kiedy to otrzymuje od nich zaproszenie do świata Króliczków... Wkraczając do ich świata oddala się od rzeczywistości..

Q: Książka, którą wprawiła Was w osłupienie to...?

Króliczek, zdecydowanie.
Jest to książka chaotyczna, balansująca na granicy jawy i snu, przywidzeń, omamów, haju.. Jednak tą swoją nieoczywistością wciągnęła mnie w swój nieokiełznany świat, aby wraz z główną bohaterką pogubić się na drodze własnego życia..

Czytając Króliczka popadałam w obłęd, analizowałam, całość pozostawała zagadką. Zagadką, która w artystycznym świecie zacierała swoje granice tak, iż odbiór jej był kosmicznym hajem. Czułam się jak.. Jak główna bohaterka, którą sama traciła grunt pod nogami, rzeczywistość.

Nasuwało mi się wiele teorii, a całość i tak pozostawiła z dalszą analizą.

To historia nieoczywista. Artystyczna. Głęboka. Trzeba wskoczyć do tej króliczej nory, aby dostrzec jej indywidualny przekaz. Każdy po jej skończeniu może mieć inne obiekcje, a to sztuka tak poprowadzić fabułę.

"Książka musi być sieki...

Mnóstwo pozytywnych opinii za granicą, huczne ogłaszanie jej wydania. Nie powiem poczułam się mocno zachęcona. Tym bardziej, że horrorowy klimat książki brzmiał bardzo intrygująco! No właśnie i tu dochodzimy do tego co chciałam wam przekazać od siebie - finalnie, wcale taki nie był. Ja go po prostu nie czułam. ,,Króliczek" Mony Awad okazał się dla mnie ogromnym rozczarowaniem.

Niestety muszę stwierdzić, że była to najgorsza książka, po jaką sięgnęłam w tym roku. Oczywiście na pewno znajdzie swoich zwolenników i to właśnie jest super, bo ilu ludzi tyle opinii. Nie odradzam wam czytania jej, ale jeśli macie podobny gust do mojego, też możecie poczuć się zawiedzeni, ale jeśli wam się podobała, to totalnie nie przejmujcie się moim zdaniem! ;)

Mi w tej książce nie grało wiele. Styl pisania, który od samego początku mnie męczył. Fabuła, która była bez sensu i nie sprawiała, że mam ochotę czytać dalej i dowiedzieć się, o co tutaj właściwie chodzi. Wybuchające króliki i makabra wykreowana w dość sztuczny sposób, nawet dla mnie, jako fanki kryminałów, również tych brutalniejszych, to było za dużo.

Jedyny aspekt, który podobał mi się w tej książce to poruszony motyw przyjaźni. Aczkolwiek też nie było to zrobione na tyle dobrze, że byłabym w stanie podnieść ocenę tej książki znacząco. W skrócie nie podobała mi się, dlatego też nie chcę się nad nią rozwodzić, bo wolę polecać wam te dobre książki.

Arcygenialna! Arcywciągająca! A do tego mroczna, osobliwa i odrobinę zabawna.

Niech nie wydaje Wam się, że po przeczytaniu opisu już dokładnie wiecie co znajduje się za tą zwierzęcą okładką, nic podobnego!
Najbardziej eksperymentalna i nowatorska szkoła pisania Warren zaprasza nas w swoje progi. Gdy już rozsiądziemy się na jednym z wykładów sztuki pisania z pewnością dostrzeżemy siedzące z boku ciasno stłoczone grono szepczących między sobą króliczków. Intelektualne grono samozwańczych poetek z bogatych domów, upstrzonych w pastelowe barwy, nafaszerowanych sztuczną słodyczą niespodziewanie wysyłają naszej głównej bohaterce Samancie zaproszenie. Gdy przekroczy ona progi Sprośnego salonu nie wie, że wpadnie do Króliczek nory, będzie długo spadać, a jedyną drogą prowadzi w dół.

Czasem trzeba odrzucić racjonalne pojmowanie świata by odnaleźć się wśród odmętów absurdu i nieco abstrakcyjnych scen. Będzie krwawo, trochę tajemniczo. A już na pewno nie przeczytacie nic podobnego do Króliczka.
Dawno nie czytałam tak błyskotliwej i pomysłowej historii.

"- To dziwne odzywa się w końcu Babeczka. - Muszę przyznać, że podczas pierwszej lektury trochę mnie
odrzuciło (...).
- Właśnie. Rzeczywiście na początku trzyma czytelnika na dystans. Ale potem...
- Ale potem? - powtarza Fosco.
- Sama nie wiem. Po drugim czytaniu nawet mi się spodobało (...).
••
"- Widzisz, Śpioszku? Czasem błądzenie to kurewsko cudowna rzecz."
🐇🐇
Arcydziwna książka.
Trudno mi ją jednoznacznie ocenić, ponieważ, uczciwie przyznaję, że nie do końca ją zrozumiałam.
To lektura, która odrzuca i odurza jednocześnie, i która nieustannie balansuje między prawdą a fikcją. Do tej pory zastanawiam się, co tak naprawdę się tutaj wydarzyło.
To historia napisana przystępnym i plastycznym stylem, ale fabularnie niezwykle wymagająca, przynajmniej dla mnie.

Zatem moja rada jest taka. Nie sugerujcie się opisem czy opiniami i niczego nie zakładajcie, po prostu podejdźcie do niej z otwartą głową.
Kto wie, może staniecie się jednym z Króliczków🐰