Krucza pieśń

Dość rozczarowująca kontynuacja. Aż nie chciało mi się pisać recenzji.
Autor w drugim tomie serii popełnia wszelkie możliwe grzechy jakie można popełnić. Nudzi, powtarzając opisy części wydarzeń z tomu pierwszego z perspektywy innej postaci. Zmienia mało sensownie głównego bohatera, którego czytelniczki i czytelnicy zapewne polubili i którego historię śledzili w pierwszym tomie cyklu od dziecka, na znacznie mniej sympatycznego, zgorzkniałego czarownika, otoczonego grupą radosnych kumpli, których przaśne poczucie humoru prawie nigdy nie przekracza poziomu krocza. Nie wprowadza prawie żadnych nowych elementów do opisywanego świata, koncentrując zbyt wiele wysiłku na tragiczno-romantycznych wątkach niespełnionej miłości. Tajemnice rodem z horroru i fantasy zostają w znacznej mierze zastąpione przez maniakalne fanatyzmy religijne i przyziemnie polityczną walkę o władzę, a to co ważne i potencjalnie intrygujące i tak przecież zostaje odłożone do kolejnych tomów. Zakończenie jest niekompletne i niekoniecznie satysfakcjonujące, pozostawiając najważniejsze tajemnice bez rozwiązania. Autor znajduje też wyraźnie przyjemność w nieustannym powtarzaniu i przypominaniu podstawowych faktów o wilczej watasze, co po kilkuset stronach staje się zwyczajnie męczące a sytuację pogarszają jeszcze nieustanne repryzy złożone z tych samych słów i zwrotów. Rozumiem, że wilkołaki posługują sie bardziej uczuciami niż słowami, ale autor dla czytelniczek i czytelników przedstawia je nieustannie u...

Ponownie przenosimy się do Green Creek ale tym razem po to aby poznać historię Gordo Livingstona czyli wiedźmy rodziny Benettow. Nie powiem że ten wątek nie zaciekawił mnie już na etapie Wilczej pieśni bo bym skłamała aczkolwiek nie wstrząsnął mną tak jak pierwszy tom.

Gordo to mężczyzna, o którym możemy dowiedzieć się wiele ponieważ przed wydarzeniami z teraźniejszości przenosimy się do przeszłości by poznać jego pełną historię. Tam dowiadujemy się jak porzucenie przez watahę Benettów wpłynęło na jego dalsze losy. Co go zmotywowało do założenia warsztatu samochodowego i opieki na Oxem.

I fajnie było wrócić do tej historii, szczególnie do momentu teraźniejszego ale ta książka nie trafiła do mnie na takim poziomie emocjonalnym jak pierwszy tom. Tam miałam dreszcze, tutaj po prostu poznawałam losy kolejnych bohaterów i może to dlatego że Gordo był dorosłym, irytującym mężczyzną, którym miałam ochotę wstrząsnąć. Podobało mi się jednak jak otwierał się ponownie, jak powoli pozwalał odbudować Markowi zaufanie. Czułam te emocje jednak liczyłam na więcej.

Zawarte motywy w tej książce to coś pięknego, motyw odnalezionej rodziny, drugiej szansy, motyw miłości pomiędzy dwoma mężczyznami. To dzięki nim tak mnie ciągnęło do kolejnego tomu. I wiecie ten tom przez te wspomnienia wcale nie był spokojniejszy, niebezpieczeństwo nadal czekało na rodzinę Benettów, zwiastuje to również końcówka która jest świetnym wprowadzeniem do kolejnej historię jaką zaser...