Tom stanowi połączenie bodaj najczarniejszej powieści Konwickiego, ?Rzeki podziemnej? o stanie wojennym, oraz przepełnionego humorem i inkrustowanego rysunkami autora raptularza z połowy lat 80. Fabuła pierwszego utworu ukazuje wędrówkę uciekającego przed internowaniem bohatera, który przenosi w dodatku matryce drugoobiegowej poezji. ?Nowy Świat? to zaś wspomnienia Konwickiego z procesu jego wieloletniej ?aklimatyzacji? w Warszawie: książka napisana z myślą o cenzorze, myślą manifestacyjnie zaznaczaną w tekście, skoro są tu? otwarte apostrofy do cenzora czy ciągłe z nim utarczki. I ?Rzeka podziemna?, i ?Nowy Świat?, zostały przejrzane i poprawione w oparciu o rękopisy.