Las i ciemność

Róża i Szymon planują wesele, wyjeżdżają w miejsce gdzie kiedyś przebywała Róża, niestety Szymon nie wie, że ukochana ma złe wspomnienia. Trafiają na trupa i rozpoczynają śledztwo.

Kolejna z serii, bazująca na tym samym schemacie – niestety przestała bawić. Wątek kryminalny banalny, brak śledztwa, winni sami się przyznają. Bohaterowi poboczni zachowują się jak idioci, Róża zachowuje się jak głupia małolata, zaczyna irytować. Gucio nie bawi, bo ile można czytać o podwędzaniu przez niego jedzenia. Dlaczego czytałam – miałam ochotę na lekką, humorystyczną powieść kryminalną – tym razem autorka mnie zawiodła.

To jest opowieść niby wakacyjna, ale nadaje się również na jesienne wieczory.
Podoba mi się to, że pani Marta zabiera nas w podróże, w których możemy poznać nie tylko nasze rodzime tereny. Część z nich znam, bo byłam, ale w niektóre rejony chętnie się wybiorę, zabierając ze sobą mapki sytuacyjne i porównać rzeczywistość z literaturą.

"Las i ciemność" Marty Matyszczak to już ósmy tom cyklu Kryminału pod psem - jednej z moich ulubionych polskich serii wydawniczych! I oczywiście bawiłam się podczas lektury doskonale! Z tomu na tom autorka jest coraz lepsza! Jest ciekawa zagadka, świetni, zabawni bohaterowie i dużo, dużo dosyć ironicznego (ale bez przesady!) humoru. Motywy morderstwa sięga wiele lat wstecz, dzięki czemu możemy poznać Różę w wielu nastoletnim, co zdecydowanie jest dużym plusem historii. Jest tajemniczy narrator, którego miejsce w całej aferze długo pozostaje nieodgadnione oraz oczywiście piękna okoliczna przyroda. Całość czytałam z przeogromną przyjemnością, a koniec tak mnie zaskoczył, że żądam by tom dziewiąty ukazał się natychmiast! ;) Szczerze polecam!

Róża Kwiatkowska nie byłaby sobą, gdyby nie wpadła w tarapaty. Nawet na własnym ślubie i weselu! W końcu ma nadejść TEN dzień. Upragniony i od wieków wyczekiwany. Róża poślubi Szymona Solańskiego. Ale jak to w życiu, nigdy nie może być tak, jakbyśmy tego pragnęli. W samym sercu Puszczy Augustowskiej natrafiają bowiem na zwłoki, a dziennikarka nie spocznie dopóki nie rozwiąże tej zagadkowej śmierci. Szymonowi zaś pozostaje wspierać we wszystkim swoją ukochaną.

Martę Matyszczak zdążyłam polubić poprzez jej codzienne relacje na żywo o 19.00 prowadzone po to, aby trochę oderwać myśli czytelników od szarej, covidowej codzienności. Książki zaś stały i nadal stoją na półce. Bo przecież kto powiedział, że nie można zacząć przygody z daną serią od ostatniego tomu? Mi to osobiście nie przeszkadzało w poznawaniu głównych bohaterów podczas najważniejszej drogi w ich życiu xD Książka nie jest zbytnio gruba, można ją więc podsunąć osobom, które dopiero chcą się przekonać, czy czytanie to faktycznie jest dla nich stworzone. Sam pomysł na fabułę okazał się wciągający, na tyle, że naprawdę byłam ciekawa, co też wydarzy się na następnej stronie. Nic, dosłownie nic mi tu nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie, miałam wrażenie, że autorka w stu procentach dopracowała i bohaterów i poszczególne elementy fabuły, tak by razem stanowiły spójną całość. Polubiłam Różę, która zawsze wszystko musiała robić po swojemu i Szymona, który za to biegał za wybranką serca i cały czas kontrolował, cz...

Po książki Marty Matyszczak sięgam zawsze, gdy potrzebuję porządnej dawki śmiechoterapii i muszę przyznać, że żadna z jej książek jeszcze nie zawiodła moich oczekiwań czytelniczych, ale bardzo podreperowała mój stan psychiczny, często mylony z melancholią. Komedia kryminalna to jeden z moich ulubionych gatunków, sięgam po tego typu książki zawsze, kiedy czuję, że zbliża się do mnie jakiś kryzys emocjonalny. A książki tej autorki są cudowną terapią i antidotum na wszelkie rodzaje stresu czy stanów przed depresyjnych.

Fabuła książki napisana jest w dwóch przedziałach czasowych. Rok 1999 to wspomnienie Róży Kwiatkowskiej, która wówczas była nastolatką, a drugi przedział czasowy to współczesność i pobyt Róży i Szymona (już narzeczonego) w pewnym urokliwym miejscu nad jeziorem.

Mamy tutaj zatem rozdziały odnoszące się do przeszłości Róży, mamy rozdziały, w których jest teraźniejszość, ale mamy również rozdziały, w których narratorem jest pies Gucio i świat widziany właśnie oczami kundelka będącego własnością detektywa Szymona Solańskiego.

W kryminałach pod psem jednym z głównych bohaterów jest właśnie pies Gucio. Jego przemyślenia na temat ludzi i jedzenia są tak zabawne, że nie sposób się podczas czytania nie uśmiechnąć. Oczywiście jest w nich zawarta spora dawka ironii, ale któż to wie, co siedzi w głowie takiego kundelka?

W tej części Róża i Szymon postanawiają zawrzeć związek małżeński, czy do...

Na moje szczęście to tylko jedna z książek, które w styczniu nie przypadły mi do gustu. Nie wiedziałam, czym jest seria “kryminał pod psem”. Szkoda, bo bym wtedy nawet nie zaczynała czytać. Ja lubię thrillery z krwi i kości, a to, co proponuje autorka… Niby próbuje wpleść wątki kryminalne, ale cała otoczka ma być zabawna. Bohaterowie są przerysowani, sytuacje całkowicie nieprawdopodobne, a zachowania osób nie przypominają tego, co moglibyśmy poznać w rzeczywistości. Marna powieść, szkoda na nią czasu. Mieszanie śmierci i narracji ze strony psa domowego to totalnie beznadziejny pomysł. Zdecydowanie NIE polecam!