Tajemnicza śmierć Marianny Biel

Bardzo to było przeciętne niestety. Niby znalazło się w tym dziełku wszystko, co w dobrej komedii kryminalnej znaleźć się powinno, tyle że mnie nie porwało. Nie śmiałam się w głos, nie bawiłam się tak, jak spodziewałam się po opiniach. Cóż, królowa kryminału, tego typu kryminału była i jest dla mnie tylko jedna - to moja ukochana Chmielewska. Trzeba nie lada talentu, żeby jej dorównać. Tym razem się nie udało. Nie było jednak tragicznie, bo jednak doczytałam do końca. Co więcej, zamierzam przeczytać kolejną część, gdyż już siedzi i czeka na moim Kindelku. Ale jeszcze nie dziś..

Chciałam lekką, wesołą historię kryminalną - taką dostałam. Nie żyje zapomniana aktorka, a w jej przypadkową śmierć nie wierzy były policjant. Rozpoczyna się śledztwo, które wyjawia jeszcze pewne strachy z szafy :-p Chociaż historia kryminalna mnie nie do końca porwała, porwał mnie Gucio, pies detektyw, który na równi ze swoim panem prowadzi śledztwo - i to jak prowadzi :-) Narracja psa jest super pomysłem, a jego docinki i charakter tworzą z powieści dobrą rozrywkę. Poprawa nastroju gwarantowana, a ja zabieram się za kontynuację. Gwiazdka więcej za Gucia :-)

Debiuty, jak każdy wie są różne. Dlatego podchodzę do nich z ostrożnością i przy okazji uczę się na własnych błędach. Mówię nigdy więcej, ale zawsze jakoś daję się się skusić na kolejny. Na szczęście ten jest równie dobry, co zabawny. Ale zacznijmy może od początku.

Marianna Biel, to wielka, acz przebrzmiała gwiazda. Kiedyś wielbiona przez tłumy, dzisiaj żyje sobie w warunkach dalekich od luksusów a jedyne wspomnienia o dawnej sławie, to gra w pewnym teatrze. Pewnego dnia aktorka zostaje zamordowana. Jej zniknięcia nikt nie zauważa, a jej ciało kilka tygodni spoczywa na podłodze w piwnicy.
Śledztwo prowadzi były policjant Szymon Solański, zmagający się z pewnym bolesnym wspomnieniem ze swojej przeszłości. Do pomocy ma pewną-skrycie się w nim podkochującą dziennikarkę oraz zabawnego psa Gucia-którego pod wpływem impulsu przygarnął ze schroniska. Śledztwo zaczyna przynosić efekty, wychodzą na jaw sekrety skrywane przez mieszkańców kamiennicy, a sam Solański będzie musiał zawalczyć o swoje. Tyle fabuła.

Po pierwsze autorka znakomicie uczyniła robiąc Gucia jednym z bohaterów, który prowadzi nas przez całą akcję. Przemyślenia psiaka, jego przywiązanie do nowego pana i kąśliwe i pełne humoru uwagi, są najjaśniejszym punktem tej powieści.
Co do samej akcji, pisarce udało się połączyć czarny humor, z całkiem poważnymi przemyśleniami. Czyli słodko-gorzki misz-masz, który czyta się znakomicie.
I na koniec.
Moja recenzja, być może jest godna blogerki z ...

Mam trochę kłopotu z opinią o tej książce, nie była tym, czego się spodziewałam.
W wielu recenzjach przewija się określenie "humorystyczny kryminał", więc na to się nastawiłam, a co dostałam? Bardzo, w gruncie rzeczy, gorzką opowieść o nieszczęśliwych ludziach.
Każdy z bohaterów był nieszczęśliwy, każdy miał "swojego robaka, co go gryzie", cała społeczność familoka to pokręceni i smutni ludzie.
Jaśniejszymi punktami książki są rozdziały pisane z perspektywy Gucia, kundelka przygarniętego przez głównego bohatera, ale i one są podskórnie gorzkie, gdyż Gucio też ma za sobą ciężkie i smutne życie.
Może jakiś rodzaj humoru w książce wystęupue, ale chyba taki, jaki do mnie nie trafia, bo nie bawiła mnie ta historia, choć muszę przyznać, że napisana jest dobrze, dobrze się czyta, a że rozminęła się z moimi oczekiwaniami, to tylko wina oczekiwań, a nie powieści.
Przeczytam kolejny tom, może nie będzie aż taki smutny?

W ocenie jestem rozdarta. Sentyment do miasta Chorzów to jedna sprawa, ale z drugiej strony mam lekkie wrażenie chaosu. Nie było mnie przy procesie twórczym, nie wiem, czy książka napisana była od A do Z, czy fragmentami, które później były łączone i miksowane. Zastanawia mnie umiejscowienie niektórych z nich. Raz czy dwa następstwa zdarzeń wydawały mi się nielogiczne, jakby właśnie kolejność tych fragmentów była zła.

Ale ogólnie jest to bardzo udany debiut. Akcja stopniowo nabiera rozpędu, autorka tej komedii kryminalnej z psem w roli detektywa bardzo umiejętnie i z klasą książkę zakończyła. Cała paleta postaci jest dość barwna.

Książka jest klimatyczna, bo bardzo śląska (choć mam czasami wrażenie, że zamiast w Chorzowie, czytelnik znalazł się na Chebziu w Rudzie Śląskiej. Ale to takie niuanse zarezerwowane dla mieszkańców regionu Górny Śląsk ;)

Powieść jest trochę w stylu Christie. Kamienica i jej mieszkańcy, a wśród nich poszukiwania mordercy.

Jeżeli chcecie poczuć ten czarnośląski klimat - będziecie mieć prawo do salw śmiechu.

Dobry, lekki kryminał, przeważnie czytałem podczas gotowania obiadu, na prawdę niewymagający. Obserwacja wydarzeń z perspektywy psa to bardzo ciekawy zabieg w tego rodzaju książce, choć czasem przez to miałem wrażenie, że czytam książkę dla dzieci. Na szczęście nie przeszkadzało to zbytnio w cieszeniu się ciekawą fabuła.