Letarg

Jak poradzić sobie z traumatyczną sytuacją? Czy można normalnie żyć z poczuciem niewyobrażalnej straty? Gdzie szukać pomocy dla siebie i pozostałych członków rodziny, kiedy wydaje się, że nic już nigdy nie będzie takie samo? Czy można było przewidzieć dramat, który spotkał Adama Lankego i jego rodzinę?

Opis debiutanckiej powieść Kamila Piechury zaciekawił mnie, ale muszę przyznać, że początek mną nie wstrząsnął. Czytałam o tym, jak Adam opowiada pluszowemu misiowi, dlaczego pisze pamiętnik, i zastanawiałam się, kiedy akcja przyspieszy i co ciekawego czeka w kolejnych rozdziałach. Po lekturze całości stwierdzam, że warto było cierpliwie poczekać na rozwój wydarzeń.

Kiedy Adam Lanke zabiera żonę i dwójkę dzieci na zakupy do centrum handlowego, nie spodziewa się, że ten wypad skończy się jednym z największych koszmarów, jakie można sobie wyobrazić. Rodzinną sielankę przerywają strzały w galerii. Z każdą chwilą sytuacja staje się coraz bardziej niebezpieczna, ludzie panikują, uciekają przed kulami, a Adam stara się ochronić rodzinę przed strzelającym do ludzi szaleńcem.

Kiedy akcja nabiera rumieńców, trudno zgadnąć, co jest prawdą, a co wytworem wyobraźni głównego bohatera. Czy to, o czym pisze w swoim pamiętniku Adam, to prawda, czy może wszystko mu się tylko wydaje? Dzięki zmiennej narracji możemy obserwować rozwój wydarzeń nie tylko z perspektywy Adama, ale również innych postaci. Ten zabieg sprawia, że treść po...

Tym razem recenzja nie rozpocznie się krótkim opisem dotyczącym fabuły. W przypadku "Letargu" bardzo istotne jest podeście do książki z czystym umysłem, bez założeń jak historia się potoczy. To co musicie wiedzieć to tyle, że głównym bohaterem jest Adam Lanke, mężczyzna którego życie rozpadło się pewnego sobotniego dnia, gdy ten przebywał w galerii na zakupach ze swoją rodziną. To wydarzenie sprawiło, że nie był w stanie samodzielnie poradzić sobie ze stratą jaka go dosięgnęła.
Autor umiejętnie gra na ludzkich emocjach, kieruje nimi, a czytelnik na ślepo daje się prowadzić. Z tym, że tu nic nie jest takie na jakie wygląda. Czytałam i czułam konsternację, by po chwili płakać nad stratą jaka spotkała tą rodzinę, aż ni z tego ni z owego dopadł mnie strach wywołany szaleństwem które zagnieździło się w umyśle głównego bohatera.
Już od pierwszych stron da się wyczuć klimat, jakim wręcz przesiąknięta jest ta historia. Niepowtarzalny, momentami odrealniony od rzeczywistości i bardzo niepokojący. Podsumowując Kamil Piechura wchodzi na rynek wydawniczy z intrygującym thrillerem psychologicznym, który bez wątpienia zasługuje na miano tego gatunku. Podobało mi się to, że wydarzenie, które z pozoru nie wpłynęło fizycznie na krzywdę bohaterów, tak mocno namieszało im w głowach. Czyli tak naprawdę, autor z niczego zrobił coś. Co się działo potem, mogę nazwać tylko lawiną nieszczęść, natomiast czego dotyczą te wszystkie zagadki, musicie odkryć sami sięgając po książkę.

Żona, dwójka dzieci… Czego więcej potrzeba do szczęścia Adamowi Lanke? Nie spodziewają się, że zwyczajny wyjazd na zakupy zmieni się w tragedię, która na zawsze odmieni ich życie.

Sięgałam po tę książkę pełna nadziei na naprawdę miażdżący thriller psychologiczny. Czy oczekiwania zostały spełnione? “Letarg” to pamiętnik człowieka, którego życie rujnuje jedno niespodziewane wydarzenie. A przynajmniej tak mi się wydawało… Pomysł na fabułę mnie kupił! Strona za stroną obserwujemy, jak codzienność Adama Lanke ulega zmianom, jak zmienia się on i jego bliscy. Bardzo spodobało mi się prowadzenie akcji. W płynny sposób przenosimy się między powolnymi rozmyślaniami głównego bohatera do scen, w których emocje sięgają zenitu, a po plecach przebiega nam dreszcz niepokoju. I uwierzcie mi, że te emocje naprawdę się czuje. Kluczowe sceny akcji są świetnie skonstruowane, pozwalając czytelnikowi wejść w skórę postaci drżących o własne życie. A zakończenie? Cóż… Spodziewajcie się niespodziewanego. Mnie zmiotło! W głowie nie pojawiła mi się nawet iskierka, że całość może skończyć się właśnie tak. Jeśli chodzi o bohaterów to ciężko tu kogokolwiek obdarzyć sympatią. We mnie wzbudziło się przede wszystkim współczucie i ogromna ciekawość, jak dalej potoczą się ich losy. “Letarg” czyta się bardzo przyjemnie, bo choć to debiut (nadal w to nie wierzę!), to styl Kamila Piechury jest bardzo przystępny. Nie żałuję żadnej minuty spędzonej z tą książką. Rzekłabym nawet, że za szybko się skończ...

"Od samego początku przeczuwa się, że coś tu jest nie tak… a chęć poznania prawdy sprawia, że z jeszcze większym zainteresowaniem i ze zniecierpliwieniem przewraca się kolejne stronice książki. Nic jednak nie jest w stanie przygotować czytelnika na szok, którego dozna, gdy w końcu dotrze do ostatniej strony. Tam bowiem nagle okazuje się, że nasze dotychczasowe rozumowanie było całkowicie błędne, a prawda dosłownie zbija z nóg."

Zachęcam do zapoznania się z całością mojej przedpremierowej recenzji "Letargu" Kamila Piechury
https://magicznyswiatksiazki.pl/recenzja-letarg-kamil-piechura-patronat/