Malownicza jesień w Olszowym Jarze

Ten ostatni tom cyklu, to już nie jest powieść. To zbiór obrazków, w których pokazywani są znani już bohaterowie. No, niektórzy mniej znani, jak córka Darka, ale z kolei absolutnie przewidywalni. Jedyne, co mi się w tym zbiorze scenek podobało, to pomysł przygarnięcia psa ze schroniska i fakt, że wybrali staruszka, żeby dać mu dobry koniec życia, oraz podkreślające ich dobre nastawienie do świata i zwierzaczków znalezienie kundelka przywiązanego do drzewa i przygarnięcie także jego. Rysio i Bzik są chyba jedynym jasnym punktem tego tekstu, choć i tak mam do autorki pretensję, że zostali umieszczeni w budach. Poza tym można sobie tę jesień darować, bo nie ma w niej niczego.

„Malownicza jesień w Olszowym Jarze” to już czwarte spotkanie z bohaterami i prawdopodobnie ostatnie, nad czym bardzo ubolewam.

Weronika nie narzeka na brak pracy. Dostaje mnóstwo ofert projektowych, do tego bierze udział w konkursie. Na brak nudy nie może narzekać, ale zawsze znajdzie czas, żeby spędzić trochę czasu z ukochanym. Związek Lidki i Tomka nabiera tempa. I tylko Darek ma pewne wątpliwości, czy Weronika traktuje ich relację poważnie.

„Malownicza jesień w Olszowym Jarze” otula nas paletą barw. Nie zabraknie deszczu, nostalgii, zadumy, ale również kolorowych liści i chwil szczęścia.

Joanna Tekieli to mistrzyni w opisywaniu przyrody i otaczającego świata.

Okładka książki zachęca nas, żebyśmy usiedli wygodnie w fotelu z gorącym kubkiem herbaty i zatracili się w lekturze.

Cześć kochani ❤️
Lubicie jesień? Ja bardzo, zwłaszcza początkiem października, gdy liście powoli zmieniają kolor i świeci słońce.
Wyobraźcie sobie, że siedzicie w wygodnym fotelu przykryci ciepłym kocem, z kubkiem gorącej aromatycznej herbaty , a w tle macie ulubioną muzykę - w moim przypadku byłaby to zapewne rockowa ballada.
Ten nastrój idealnie pasuje do książki z której recenzją dziś do Was przychodzę.
Do Olszowego Jaru zawitała kolejna pora roku i chyba nie ma autorki, która z równą czułością i dbałością o detale potrafiłaby ją opisać tak jak Joanna Tekieli.
Mieszkańcy wioski jak zwykle zmagają się z cidziennymi troskami, lecz nie zapominają o wzajemnej życzliwości i dobroci, a serca mają naprawdę wielkie.
Firma architektoniczna Weroniki zaczyna wreszcie funkcjonować tak jak kobieta o tym marzyła, a nawet udało jej się zatrudnić współpracownika.
Z kolei jej narzeczony przeżywa rozterki dotyczące rozwoju ich relacji.
Czy słusznie?
Również uczucie Lodki i Tomka kwitnie w najlepsze i młoda para powoli zaczyna snuć pewne życiowe plany.
Mnie najbardziej zauroczył wątek rodziny Pstryka, który był pełen ciepła i wzruszeń.
Jestem przekonana, że pokocha go każdy kto tylko sięgnie po tę powieść❤️
Szczerze mówiąc nie wiem kiedy skończyłam czytanie.
Wciągnęłam się w opisane przez Panią Joannę wydarzenia tak bardzo, że ani się obejrzałam, a przeszłam połowę książki.
To było naprawdę cudowne, pełne pozytywnych emocji spotk...

„Malownicza jesień w Olszowym Jarze” to książka, której nie mogłam się doczekać, a zaraz zwlekałam z jej przeczytaniem. Tak bardzo chciałam poznać dalsze losy bohaterów, a jednocześnie nie chciałam się z nimi jeszcze rozstawać.

Pani Asia, ma nie tylko lekkie pióro, ale wyjątkowy dar przenoszenia na papier piękna przyrody. Tym razem poczułam zapach lasu, grzybów i jesiennych liści. Słyszałam ich szelest pod nogami i obserwowałam światło słoneczne, które jest takie cudowne o tej porze roku. Zarówno w przyrodzie jak i w życiu bohaterów zachodzą zmiany.

Weronika dostaje coraz więcej zleceń i nie musi już martwić się o to jak utrzymać firmę. Teraz zastanawia się czy podoła wszystkim wydzwaniam. Ale pozwala sobie nawet na chwile odpoczynku w ramionach ukochanego, u którego również więcej obowiązków. Jednak Darek coraz częściej zastanawia się czy ich związek ma przyszłość i czego tak naprawdę chce Weronika. U Lidki i Tomka również wiele się dzieje. Tę parę bardzo polubiłam i nie jeden raz rozbawiła mnie. Wiola znajduje nową sympatię a pod koniec roku u kogoś urodzi się jedno albo więcej dzieci. Kim są szczęśliwi rodzice? Przekonacie się sami.

Jak każda książki pani Asi tak i tak wspaniale oddaje walory przyrody. W każdej występują bohaterowie, którzy potrafią dostarczyć wiele emocji. Rozczulą, ale również rozbawią. Mnie jest trochę smutno, że muszę się z nimi pożegnać, ale na pewno będę wyglądać nowych powieści autorki...

Jesień – trochę ulewy, a nawet śniegu, trochę słońca, dużo emocji

Weronika ma dużo zleceń w swoim biurze projektów, dzięki temu już nie martwi się to, czy utrzyma firmę, ale z drugiej strony ciężko jest jej wyrobić się z natłokiem pracy. I za mało zleceń źle i są dużo niedobrze. Czy sobie poradzi? Tym bardziej że nie tylko w życiu zawodowym, ale i w prywatnym wiele się dzieje.

Miłość Lidi i Tomasza rozkwita jakby to była wiosna, Wiola także znajduje miłość, tylko Darek ma wątpliwości co do swojej relacji z Weronika.

Bez względu na porę roku w Olszowym Tarze wiele się dzieje. Jest wiele uczuć, emocji, przygód i oczywiście wiele emocji.

To ciekawsze pogodna książka i pięknym jesiennym klimatem.