MEIN EUROPA

Andrzej Stasiuk, Jurij Andruchowycz

7.7 /10

Ocena 7.7 na 10 możliwych
Na podstawie 6 ocen kanapowiczów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

7.7 /10

Ocena 7.7 na 10 możliwych
Na podstawie 6 ocen kanapowiczów

Opis

Zwei Essays über das so genannte Mitteleuropa nennen Juri Andruchowytschund Andrzej Stasiuk ihr literarisches Doppelportrait einer Landschaft, diesie gemeinsam durchreist haben. Zu Fuß und im Auto zwischen den Beskidenund der Bukowina unterwegs, auf polnischem, slowakischem, tschechischem,ungarischem, rumänischem und ukrainischem Territorium, erschaffen sie -Ethnographen, Kartenleser, Reporter und Dichter zugleich - ein neuesGelände: das literarische Mitteleuropa. Während Andruchowytsch den Spurenseines deutschen Urgroßvaters folgt, der vor dem Ersten Weltkrieg ausBöhmen nach Galizien kam, und die versunkene Geschichte der kleinenMetropolen entdeckt, tritt Stasiuk als wahrnehmungsbesessener, mit einemmagischen Auge begabte Landvermesser auf. Ihre "Geopoetik" ist einunentbehrlicher Beitrag zur Entdeckung des neuen Europas und zurÜberwindung jener Grenze, die mit der Erweiterung der EU im Mai 2004 Polenund die Ukraine voneinander zu trennen droht.

Tytuł oryginalny: Moja Europa

ISBN: 978-3-518-12370-6, 9783518123706

Język: niemiecki

Wydawnictwo: Suhrkamp Verlag

Mamy 4 inne wydania tej książki

Autor

Andrzej Stasiuk

Urodzony 25 września 1960 roku w Polsce (Warszawa)

Polski prozaik, poeta, dramaturg, eseista, publicysta i wydawca, laureat Nagrody Fundacji im. Kościelskich (1995), Nagrody Literackiej „Nike” (2005) i Nagrody Literackiej Gdynia. We wczesnych latach 80. zaangażowany w działalność Ruchu Wolność i Po...

Pozostałe książki:

Noc. Słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna

Wszystkie książki Andrzej Stasiuk

Recenzje

Książka MEIN EUROPA nie ma jeszcze recenzji. Znasz ją? Może napiszesz kilka słów dla innych Kanapowiczów?

️ Napisz pierwszą recenzje

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@tsantsara

2019-11-26

7 /10

Przeczytane Esej Literatura polska (współczesna) Literatura ukraińska (i białoruska)

Obaj zaprzyjaźnieni ze sobą autorzy mają podobną "środkowoeuropejską" wrażliwość - tu jednak każdy swą Europę definiuje inaczej: Andruchowycz przez rodzinną historię, Stasiuk przez geografię, czyli przez czas i przestrzeń.

Andruchowycza zawsze pociągały ruiny i to, co minęło - przeszłość sprzed 1917 roku, która w socjalizmie została zanegowana i wymazana. Rozumiem go, lecz nie znam radości, jakie zachował w pamięci: z przyjaciółmi w młodości wędrował po ruinach zamków (m.in. jedynego zamku templariuszy na Ukrainie w Seredniem). Jak Rilkego "pszczoły niewidocznego" zbierali tam "niewidzialny miód", wspomina - miejsca takie były podnietą ich młodości i wyobraźni. Ja bym ruiny najchętniej odbudowywał...
W kolejnych częściach eseju, z których każda ma tytuł i charakter innego żanru literackiego, autor skupia się już bardziej na doświadczeniach bliższych i dalszych krewnych, które budowały jego świadomość. A jego rodzina wywodzi się z zachodnioukraińskiej inteligencji, która od początku 20 w. była mocno zaangażowana w ideę Samostijnej Ukrainy. Historie rodzinne w Europie Środkowej zwykle przeczą oficjalnym wykładniom historii panujących systemów politycznych: również w mojej rodzinie opowiadania babci i dalszych krewnych najczęściej falsyfikowały oficjalne twierdzenia, kto był wrogiem, a kto przyjacielem. Historia rodzinna w tej części Europy po prostu uniemożliwia wiarę w utopijne idee - jest szczepionką przeciwko przemijającym ideologiom. O ile ma się tylko oczy i ...

» czytaj dalej

× 2 | Komentarze (1) | link |