Mireczek. Patoopowieść o moim ojcu

Aleksandra Zbroja
6.9 /10
Ocena 6.9 na 10 możliwych
Na podstawie 17 ocen kanapowiczów
Mireczek. Patoopowieść o moim ojcu
Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie
6.9 /10
Ocena 6.9 na 10 możliwych
Na podstawie 17 ocen kanapowiczów

Opis

BARDZO MOCNY DEBIUT.

PRAWDZIWA, PORUSZAJĄCA OPOWIEŚĆ O PRÓBIE ODNALEZIENIA OJCA,

KTÓREGO ZABRAŁ ALKOHOL.

Wklepuję na fejsa komunikat, że to koniec, że umarł nagle i niezapowiedzianie, że nie miałam okazji poznać własnego ojca, ponieważ on wolał wódę. I jabole, i browary, i pewnie nawet denaturat, bo był uzależnionym typu menela, który zasrywa sobie nogawkę spodni, śmierdzi w autobusie i zalega na dworcach. Potem usuwam to o denaturacie oraz dworcach. Piszę, że ojciec zmarł nagle i że mi smutno. Po chwili dodaję: „Choć już wiele lat temu mi zabrały go demony plątające się po jego trzewiach i głowie. Nie znaliśmy się — spotykałam głównie tego z trzewi i głowy, który podpowiadał mu, co robić. Że poza wódką jest tylko strach, że nic nie warto. Żeby dał sobie spokój. Tato, przykro mi, że tak się stało. Dzięki Tobie uczę się współczuć. Może to taki ostatni prezent, od Ciebie dla mnie”. Słowo „tato” kłuje w oczy, ale w całą resztę przez chwilę wierzę. Potem zostaje tylko to kłucie. „Tato”, „papo”, „papko”, językowe narzędzia tortur.

Nie można w tej kwestii wierzyć statystykom, bo okrywa je z jednej strony wstyd a z drugiej potrzeba ochrony rodzica. Ale jest nas - dorosłych dzieci alkoholików - w Polsce miliony. Nie chcemy i nie umiemy o tym mówić. Aleksandra Zbroja robi to za nas. Być może nasi rodzice nie pili tak jak Mireczek. Ale styl picia nie ma znaczenia dla tego doświadczenia. Rodzic, którego nie ma, bo zabiera go alkohol to coś, o czym powinniśmy mieć prawo rozmawiać. Wierzę, że ta książka może stać się początkiem rozmowy.

Małgorzata Halber

To nie jest książka o tym, że jak chcesz, to potrafisz. Jest za to o dziewczynce, która zapożycza się u samej siebie by dotrwać dorosłości i uwolnić się od tych, którzy nie zdali egzaminu z rodzicielstwa.

Mikołaj Grynberg

Boleśnie prawdziwy i wstrząsający debiut. Autorka pisze bez upiększeń ale i bez zbędnego dramatyzmu. To intymne świadectwo, które staje się literaturą. Takie połączenie nie zdarza się często.

Łukasz Orbitowski

Data wydania: 2021-03-24
ISBN: 978-83-268-4573-4, 9788326845734
Wydawnictwo: Agora
Kategoria: Wspomnienia
Stron: 264
dodana przez: chudini0505

Autor

Aleksandra Zbroja Aleksandra Zbroja Redaktorka, autorka, doktorantka bez happy endu. Absolwentka UW i Polskiej Szkoły Reportażu. Stypendystka „Taiwan Enrichment Scholarship”. Publikuje w „Dużym Formacie”, „Magazynie Świątecznym”, „Wysokich Obcasach”, gdzie prowadziła rubrykę „Upadłej ...

Pozostałe książki:

A co wyście myślały? Spotkania z kobietami z mazowieckich wsi Mireczek. Patoopowieść o moim ojcu Ziarno granatu. Mitologia według kobiet
Wszystkie książki Aleksandra Zbroja

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Moja Biblioteczka

Już przeczytana? Jak ją oceniasz?

Recenzje

Dziecko alkoholika

15.07.2021

W tej książce córka alkoholika, tytułowego Mireczka, usiłuje sobie jakoś poukładać stosunki ze zmarłym ojcem, pisząc głównie o życiu Mireczka i życiu z Mireczkiem. Ciężko się czyta ten katalog niepewności, cierpień, ucieczek. I nadziei, bo dziecko wciąż wierzy, że rodzic się poprawi, że będzie dobrze, że będzie normalnie: „Bardzo pragnęłam ich bl... Recenzja książki Mireczek. Patoopowieść o moim ojcu

@almos@almos × 16

Mireczek. Patoopowieść o moim ojcu.

19.04.2021

Mireczek Aleksandra Zbroja Wydawnictwo Agora Intymność tej książki, odczuwana jest na każdej jej stronie. W każdym słowie odczuwa się ból i emocje kobiety, dziecka, córki. Wspomnienia nie są łatwe, można je poznać, jako próbę akceptacji, dostrzeżenia przyczyny, zrozumienia sytuacji. Mireczek to określenie na tatę, ojca, który był a... Recenzja książki Mireczek. Patoopowieść o moim ojcu

@ciagle_czytam@ciagle_czytam × 6

W konflikcie ze światem i sobą

6.04.2021

„A lekarze wiedzą, iż dziecię poczęte z ojca, który się obżarł i opił, głupie jest i niedługo żyje – Adam Mickiewicz, »Księgi pielgrzymstwa polskiego«”*. Autorka tej opowieści o patologii rodzinnej stara się odkryć, kim był, jaki był i dlaczego, jej ojciec, alkoholik, tytułowy Mireczek. Relacja zaczyna się od śmierci Mirosława Zbroi i sukcesywnie... Recenzja książki Mireczek. Patoopowieść o moim ojcu

@Meszuge@Meszuge × 4

Mireczek

10.05.2021

Przejmująca historia córki przeżywającej żałobę po utracie ojca. Alkoholika, który zatracił się w mroku zgubnego nałogu. Inspirowana własnymi przeżyciami. Autentyczna do bólu. Bez krzty zażenowania autorka opowiada czego doświadczyła w rodzinnym domu. Ile upokorzeń, wstydu, cierpienia musiała udźwignąć w swoim życiu przy boku uzależnionych rodzicó... Recenzja książki Mireczek. Patoopowieść o moim ojcu

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@mewaczyta
2021-07-23
7 /10
Przeczytane

Dzieci Mireczków wychowują się w ciągłym lęku i nigdy się od niego nie uwalniają. Niepewne jutra, nauczone milczeć, przyzwyczajone do kolejnych awantur. W oddechu rodzica ciągle wyczuwają woń alkoholu, który mąci w głowach dorosłych. Wszystko zwalane jest na jego diabelską moc, a kolejne szanse zostają zmarnowane za jego sprawą. Topione są w nim smutki i problemy, a jego destrukcyjny urok uzależnia. Oplata mackami, z których nie sposób się uwolnić i nie wystarczy miłość czy chęć zmiany, by znowu być wolnym. Można mówić o słabej woli lub o wygodzie, ale powodów picia jest tyle, ilu jest alkoholików. I można próbować ich rozumieć czy usprawiedliwiać, ale co z osobami, które ciągle krzywdzą? Które stoją z boku i wszystko to w nich tak mocno uderza?

Dorosłe Dzieci Alkoholików na zawsze zapamiętają swoje dzieciństwo, a we wspomnieniach nie zapiszą się zabawy na podwórku a poczucie wstydu i ciągły lęk. Właśnie o tym mówi Aleksandra Zbroja. Jej słowa są szczere, uderzające prosto w serce. Opisuje własne doświadczenia i robi to w sposób, który nie wzbudza łez, ale uderza tam, gdzie trzeba.

"Mireczek. Patoopowieść o moim ojcu" to historia o tym, jak zawodzi system. Jak ludzie odwracają wzrok i udają, że nic nie widzą. Jak całe życie trzeba mierzyć się z nieprzychylnymi spojrzeniami. Jak duże może być pragnienie miłości i jak wiele drugich szans można komuś dać. Jak mocno uderza, gdy zawiedzie ktoś dla nas ważny. Jak rodzić może zniszczyć życie. A jednocześnie je...

× 4 | link |
@snaky_reads
2024-07-06
6 /10
Przeczytane

Autorka bez wątpienia poruszyła ważny temat. Problem, który wciąż toczy Polskę, szczególnie tę wiejską, ale nie tylko. "Mireczek" wciąga od początku. Za połową jednak spowalnia i traci jakikolwiek porządek. Przedostatni rozdział jest nieprzemyślany. Szkoda.

× 3 | link |
@posrodkwiatowicieni
@posrodkwiatowicieni
2021-04-27
9 /10
Przeczytane

DDA, Dorosłe Dzieci Alkoholików. Od zawsze nauczone milczeć, wciąż gdzieś między obecnością, a nieobecnością. Od zawsze ponoszą wysokie koszty emocjonalne, nieustannie ciążą na nich konsekwencje, nieustannie odczuwają lęk. Lęk przed przyszłością, przed przeszłością, przed teraźniejszością, bo dzieciństwo kroczy za nimi nieustannie. To one, dzieci Mireczków, którym brak odwagi na zmierzenie się z przeszłością, przyjrzenie się sobie w strachu, zagubieniu i wstydzie. To ich głosem autorka przemawia przez karty tej powieści, by również zmierzyć się ze swoją historią, ze sobą i ze swoją rodziną. Ten głos, bezkompromisowy, szczery, niekiedy brutalny, precyzyjnie podejmuje próbę sportretowania własnego ojca, bez szukania usprawiedliwień, unikając użalania się nad sobą. Ale ta książka, to nie tylko opowieść o walce o siebie i wdzięczności, to nie tylko próba zrozumienia, dlaczego ojciec pił. To także bolesny portret polskiego chlania, to opowieść o tym, jak bardzo zawodzi państwo, kiedy rodzina alkoholika potrzebuje pomocy, o tym, jak członkowie tych rodzin nie radzą sobie z problemem i o społecznym przyzwoleniu, jakie dajemy na to wszystko.

× 2 | link |
@Ferante
2024-08-18
6 /10
Przeczytane

Mireczek to niesamowicie ciekawa opowieść o ojcu. Napisana przez jego córkę. Trzeba przyznać, że miała w sobie mnóstwo odwagi i determinacji, aby pomimo przeciwności napisać ją. Wielu ludzi zarzucało jej budowanie popularności na swoim ojcu.

Niestety wielu z nas zna jakiegoś alkoholika, który nie może poradzić sobie ze swoim problemem. W momentach trzeźwości zazwyczaj są dobrymi ludźmi, którzy mają pragnienie zmiany. Chcą być dobrymi rodzicami, żonami, mężami czy obywatelami. Jak wiadomo nie jest to proste, a wychodzenie z nałogu to długotrwały proces. W końcu alkoholikiem się jest już zawsze.

Aleksandra Zbroja nie idealizuje swojego ojca. Pokazuje go takim, jakim był, choć i ona ma w swojej głowie mnóstwo pytań: co by było gdyby. Opisuje ona również swój żal i niezrozumienie wobec swojego taty, który w pewnym sensie odebrał jej dzieciństwo.

Wierzę, że to pomocna książka dla innych DDA.

× 1 | link |
@aellirenn
2022-02-28
9 /10
Przeczytane

Czy można opowiedzieć o alkoholizmie rodzica? Czy wypada się poskarżyć? Czy można nie rozumieć dlaczego tata/mama pije?

Można! I można to zrobić w takim stylu jak Aleksandra Zbroja. Ja podziwiam. Autorka odkryła się totalnie. Miałam niemal wrażenie, że stoi przede mną naga dziewczyna, która potrzebuje ciepłego koca, ukochania, ukojenia i dobrego słowa. I zrozumienia. Szczególnie zrozumienia tego, co się wydarzyło w jej życiu.

Ta książka to swojego rodzaju terapia. Wierzcie mi, nie tylko dla autorki. Czasem warto sięgnąć po taki tytuł i zmierzyć się z własnymi demonami.

Cieszę się, że ta książka powstała.

× 1 | link |
@Gabriela_Deda
@Gabriela_Deda
2021-06-23
8 /10
Przeczytane

Videorecenzja:

× 1 | link |
MA
@marakub
2024-11-29
6 /10
Przeczytane
@autodydaktyczna
2024-09-16
7 /10
Przeczytane
@beata.karbownik
2022-10-02
6 /10
Przeczytane
@donka
2022-07-11
8 /10
Przeczytane
@dominikqua09
2022-05-31
4 /10
Przeczytane
@Maria100
2022-03-28
7 /10
Przeczytane
@almos
2021-06-15
8 /10
Przeczytane audiobook literatura piękna
SZ
@Szymon
2022-02-23
6 /10
Przeczytane 0_Nie posiadam 1_Literatura piękna 2_Pożyczone od innych
@monika.sadowska
2021-05-10
8 /10
Przeczytane
Zaloguj się aby zobaczyć więcej

Cytaty z książki

O nie! Książka Mireczek. Patoopowieść o moim ojcu. czuje się pominięta, bo nikt nie dodał jeszcze do niej cytatu. Może jej pomożesz i dodasz jakiś?
Dodaj cytat
© 2007 - 2024 nakanapie.pl