Mroczna wiedza

Trochę zawiodłam się na tej książce. Sam pomysł na fabułę był świetny, jednak nie pod pasował mi styl autorki. Zupełnie nie mogłam się wczuć w tę historię. Na plus oceniam samo wydanie książki.

Kiedy przeznaczone jest Ci zostać potężną, złą czarownicą, która obróci świat w perzynę, masz dwa wyjścia. Mówisz „pokarzę Wam, jak zła potrafię być” a potem idziesz niszczyć i mordować, lub stajesz na rzęsach by powstrzymać przeznaczenie i nie popaść w otchłań czarnej magii. El wybiera te trudniejszą opcję. Wiedząc, że równie łatwo mogłaby zniszczyć wszystkie złowrogi jak i uczniów Scholomance, ukrywa swoją moc i pilnuje się, by nawet przypadkiem nie zacząć podkradać mocy innym. To by ją zniszczyło, cały upór i wysiłek włożony w przeciwstawianie się przeznaczeniu okazałby się bezcelowy…

Mroczna wiedza to pierwszy tom bestsellerowej serii Scholomance Naomi Novik. Głowna bohaterka - Galadriel Higgins, zwana El całe życie stroni od ludzi, a raczej to oni stronią od niej. W dziewczynie jest coś takiego, co sprawia, że praktycznie każdy, nagle przypomina sobie, że zostawił „żelazko na gazie”, byle tylko nie pozostać sam na sam z groźbą bólu i śmierci czającą się w jej oczach. Ale nic to, El ma plan i nie zamierza martwić się nadętymi dzieciakami. Zamierza przeżyć i opuścić szkołę z zaproszeniem do enklawy, Londyn, Nowy Jork, Dubaj, dziewczyna wie, że jej moc mogłaby zapewnić jej wejście wszędzie, wystarczy jedynie użyć jej w odpowiedniej chwili…

Gdy jednak plany się sypią a jakimś cudem pozyskani sojusznicy zamieniają się w przyjaciół przed El staje kolejne wyzwanie. Jak tego nie schrzanić i przetrwać ...

Dostałam ją jako polecajkę po HP, z adnotacją, że to dark fantasy i jest krwawo i mam się nie wystraszyć. O! Taki miał być ostatni tom Pottera, a nie lelum-polelum. Bo tak, jak w Scholomance, tak wyobrażam sobie zagrożenie magiczne.

Świat zewnętrzny jest tylko zarysowany, co jakiś czas dostaje urywki działania czarodziejskiej braci. Zabawę zaczynamy na trzecim roku i kończymy wraz z rozpoczęciem ostatniego dla El. Znaczy, Galadriel - super, że ktoś lubi Tolkiena, ale po szmirze od Amazonu tak mi źle się to imię kojarzy. Bohaterka tłumaczy zasady działania szkoły, zasady, które raz są dla mnie zrozumiałe, raz nie, ale mogę przymknąć oko na szkołę-maszynerię, gdzie poza uczniami nie ma nikogo żywego. Nikogo? No, są potwory, które tylko czekają na nierozsądne dzieciaki. Całość polega na tym, że dziatwa ma się uczyć, ma przeżyć, a podczas absolutorium udać się do auli i dosłownie wyrżnąć sobie drogę ucieczki przez hordę głodnego plugastwa. No bajer.

Bajer, bo mam tutaj te wszystkie pierdołki, które kocham z innych dzieł, a nigdy jeszcze nie uraczyłam ich w jednym miejscu. Są enklawy, prawie jak nienanoszalne miejsca; są kamienie jako pojemniki na moc; jest pożeranie cudzej many i pseudonekromancja, a najlepsze jest to, że w końcu ktoś wpadł na pomysł, że masz energię życiową i energię do czarowania i jak ci się ta mana skończy, to jesteś w czarnej dupie. Potter, Nathan Byrne i Hermaeus Mora - przerobieni i wciśnięci do szkoły.

Przyznaję, że nawet b...

Przyznam szczerze, że mam mieszane uczucia co do tej książki.

Momenty, które mi się strasznie dłużyły przeplatały się z ciekawszymi.

Najciekawszy był dla mnie koniec książki i wtedy też najwięcej się działo.

Jednak Scholomance określiłabym jako powieść dobrą. Nie rewelacyjną, ale dobrą.

Skierowana jest raczej do młodzieży, gdyż bohaterowie tej książki są właśnie w takim wieku, ale oczywiście starszy czytelnik równie dobrze może po nią sięgnąć.

Praktycznie całość historii, to jedna wielka walka o przetrwanie uczniów o magicznych zdolnościach. O to, by nie stać się pożywieniem dla złowrogów, pełzaczy, syrenopająków czy innych potworów.

Musisz umieć o siebie zadbać, gdy nawet w jedzeniu może się czaić groźny stwór.

Brakuje mi w tej książce więcej akcji, być może w kolejnych częściach to się zmieni.

Mam wrażenie, że pomysł jest kompletnie niewykorzystany. Rys fabularny to najmocniejsza część tej książki, bo mamy tu opis szkoły dla przyszłych magicznych. Taka upiorna wersja Hogwartu - nie ma nauczycieli, typowych lekcji, są potwory, które czyhają na uczniów, więc albo sobie poradzisz, albo giniesz. Książka przegadana, momentami monotonna i w porównaniu do innych autorki, w mojej ocenie przeciętna. Szkoda, bo pomysł przewrotny i wart rozwinięcia.