Mroczne Wybrzeża

"Mroczne wybrzeża" to I tom cyklu fantasy, który zdecydowanie zasługuje na Waszą uwagę. Autorka zaczęła pisać tę książkę już w 2007 roku i jest to jej pierwsza powieść jaką miałam okazję przeczytać. Jestem nią zachwycona!

Po pierwsze, od razu zwróciłam uwagę na to, że książka jest bardzo rozbudowana i wiele się w niej dzieje. Całą akcja rozgrywa się w około piratki Teriany i legata Marka. Książka nawet przez moment nie zwalnia, akcja jest wartka, szybka i mocna! Mnóstwo w niej bohaterów i zarówno Ci pierwszo, jak i drugo planowi są bardzo dobrze wykreowani i każdy ma swoje zadanie w tej książce i unikatowy charakter. Do tego na jej końcu znajduje się mały słowniczek, który lepiej pozwoli Wam wszystko zrozumieć i dokładnie wszystko uporządkuje.

Teriana ratując swoją przyjaciółkę Lidię , która zostaje skazana na niechciane małżeństwo postanawia zabrać ja na swój statek. Jest ona zrodzona z morza i to właśnie na statku i między portami spędza najwięcej czasu. To właśnie wtedy jej losy splotą się z legatem Markiem, który jest dowódcą Trzydziestego Siódmego legionu. Okazuje się jednak, że mężczyzna ma sporo do ukrycia i nawet jego towarzysze, którzy traktowani są przez niego jak rodzina nie znają jego największej tajemnicy. Jak potoczą się dalej ich losy i czy wszystko wyjdzie na jaw? Pora odnaleźć Mroczne Wybrzeża!

W książce mamy przedstawione rozdziały z punktu widzenia Marka oraz Teriany. Są one krótkie i zwięzłe i cały czas coś się w nich dzieje. Z...

Gdy nadejdzie chwila, w której zamarzy się morska przygoda, gdy nadejdzie chęć, by wraz z piratami walczyć o wolność, sięgnijcie po ‘Mroczne wybrzeża’ Danielle L. Jensen.

Od pewnego czasu chodzą mi po głowie myśli, by znów zanurzyć się w świat piratów, morza, walk na statkach, by znów poczuć smak soli i usłyszeć wiatr szarpiący żaglami.
Dlatego też gdy zobaczyłam samą okładkę “Mrocznych wybrzeży’ włączyła mi się w głowie lampka ‘chcę’.
Chwila lektury nadeszła szybko. Tylko że…. właśnie.
Na mnie napalanie się na książkę nie zawsze dobrze działa, bo niestety trochę oczekiwania przerosły rzeczywistość. Ale nie nie. To nie tak, że teraz dostaniecie dwie strony a4 moich jęków i stęków, że zmarnowałam dwa dni z życia.

A w żadnym wypadku.

Ale… Chciałam czegoś więcej. Nadal chcę i liczę na to w kolejnych częściach, bo ten świat, ta kraina, są tak bogate, pełne i głębokie, że aż proszą się o mocniejsze wykorzystanie.
Starożytny Rzym to już monstrualna inspiracja, a dokładając do tego pirackie rozgrywki i zagrywki? Pole do popisu pełne.

A żeby było mało… Bohaterowie. W książce nie ma ani jednej płaskiej postaci. Ani jednej, która sprawia wrażenie niedopracowania, płytkości, czy nierealności. Każdy, włącznie z obłąkanym pasażerem rozbitego statku, który jest obecny przez może pół strony, jest żywy.. Prawdziwy, jakby miał swoją historię, a nie był tylko nic nieznaczącym pionkiem w rękach autorki.

I ja to wszystko doceniam. Wł...

Na planecie Reath obowiązuje zasada, że Wschód nie może się spotkać z Zachodem. Lądy oddzielają Bezkresne Morza, a wiedzą o tym tylko Maarinowie, handlarze morscy. Statkiem Quincense dowodzi kapitan Teysa, jej córka Teriana jest drugim oficerem. W Celendornie na Wschodzie trafiają do niewoli, a legat Marek, dowódca Trzydziestego Siódmego Legionu, jest szantażowany. To sprawka senatora Kasjusza, który realizuje swój plan o Mrocznych Wybrzeżach. Teriana i Marek, chcąc dobra dla swoich rodzin, wyruszają na niebezpieczną misję ku Mrocznym Wybrzeżom. Młodzi bohaterowie podstępem zmanipulowani nie wiedzą, jak wiele mogą poświęcić i jak daleko się posunąć.
Kreacja głównych postaci przyciąga uwagę. To wielowymiarowi bohaterowie z krwi i kości, z zaletami i wadami oraz słabościami i tajemnicami, wrogowie i sojusznicy, którzy muszą dobrze rozegrać swoją partię, którzy mierzą się z wyzwaniami i samymi sobą oraz rodzącym się między nimi uczuciem. Teriana dodatkowo lęka się bogów, a ci pokazują swoją moc. Taktyka, inteligencja i spryt oraz znajomość ludzkiej psychiki to elementy do odegrania życiowej roli legata i piratki. Pozytywni bohaterowie budzą sympatię, zwłaszcza kilku legionistów, choć w czasie walki są oni maszynami do zabijania. Bitwa z ich udziałem to majstersztyk. Strategia podbicia Zachodu przykuwa uwagę.
Naprzemienna narracja i opis zdarzeń prowadzone są z punktu widzenia Teriany i Marka. Zabrakło mi spójnego opisu planety. Glosariusz jest przydatny. Spodziewałam si...

Książka przyciągnęła mnie nie tylko okładką i opisem, ale muszę przyznać, że nazwiskiem autorki. O Danielle L. Jensen słyszałam dużo dobrego i gdy tylko na portalu Czytam Pierwszy pojawiła się do recenzji, to od razu ją zamówiłam za punkty, aby sprawdzić, czy ta książka przypadnie mi do gustu.

Świat, jaki stworzyła autorka, jest bardzo intrygujący, który był inspirowany Rzymskim Imperium, gdzie ludzie wierzą w Bogów i rzeczy niewyjaśnione. Mamy krwawe bitwy i ciekawe intrygi polityczne, które bardzo mi się podobały, bo nie były przesadzone, tylko w odpowiedni sposób nam przedstawiane. Jak to w książkach dla młodzieży pojawił się wątek romantyczny między dwójką głównych bohaterów, z których perspektywy poznajemy historię. Poznajemy Terianę, która nie boje się mówić i robić co zechce. Jest również odpowiedzialna, bo przyjmuje konsekwencje, za które czyny popełniła i stara się je naprawić. Drugim głównym bohaterem jest żołnierz, legat Marek, który skrywa pewien sekret sprzed kat, który go przytłacza. Książka jest bardzo rozbudowana i wiele się w niej dzieje. Cała akcja rozgrywa się wkoło zadania, jakie obydwoje mają do wykonania z różnych powodów. "Mroczne wybrzeża" to powieść pełna akcji, politycznych intryg i zawiłości, chwilami krwawa i brutalna.

Książka jest napisana przyjemnym językiem, może nie czyta się jej jakoś szybko, ale bardzo wciąga i sprawia, że nie możemy się od niej oderwać. Wiele wątków i elementów owianych jest tajemnicą. Da się z książki, wyn...

Danielle L. Jensen wraca z nową serią. Poprzednia bardzo mi się podobała, a jak było w przypadku Mrocznego wybrzeża?
Początek czytało mi się dosyć ciężko, nie mogłam wczuć się w fabułę. Nawet na jakiś czas porzuciłam jej czytanie. Po paru tygodniach do niej wróciłam i gdy przebrnęłam przez początek, to po jakiś 100 stronach książka mnie wciągnęła i odłożyłam ją, dopiero jak skończyłam czytać ostatnie zdanie. Końcówka sprawiła, że chciałabym kolejny tom na już, ponieważ nie zostało wyjawione, kto zdradził, a komu można zaufać.
Mroczne wybrzeża to dobra książka przygodowa z małym romansem. Dużo w niej akcji, spisków, zdrady. Nie wiadomo komu, można zaufać. Jestem ciekawa czy motyw z przyjaciółką Teriany (naszej głównej bohaterki) zostanie jakoś rozwinięty, bo podejrzewam, że tak naprawdę ona nadal żyje, chociaż mogę się mylić.
Bohaterowie ci główni jak Teriana i Marek, ale i ci drugoplanowi, jak też i cały świat, wszystko zostało bardzo dobrze wykreowane. W książce nie ma zbyt długich, nikomu niepotrzebnych opisów. Świat został dobrze przedstawiony, wiemy jakie mechanizmy nim rządzą. Na końcu książki znajduje się glosariusz, w którym można przeczytać, kto jest kim, znajdują się też tam niektóre terminy wykorzystane w książce. Na początku jest on bardzo przydatny.
Podsumowując, poza mało wciągającym początkiem, reszta książki bardzo mi się podobała. Polubiłam bohaterów książki, chociaż nie są oni idealni i mają sporo wad. Trzymam za nich kciuki, żeby w osta...

Cytując Sarah J. Maas: "Uwielbiam każde słowo".

Bezgranicznie zakochałam się w stworzonym przez Jensen świecie i bohaterach. Dla mnie ta historia jest idealna. Nie ma tam absolutnie nic zbędnego! Świat i bohaterowie są świetnie wykreowani i przedstawieni. Historia jest spójna, bez zbędnego przeciągania czy niepotrzebnych wątków. Opis wydarzeń ukazany z dwóch perspektyw tylko potęgował mój zachwyt i pozwalał lepiej poznać głównych bohaterów oraz ukazane wydarzenia. Śmiało mogę powiedzieć, że kocham Marka, Teriane, Serwiusza i Yedde oraz że niecierpliwie czekam na dalsze ich losy.

Gdyby nie to, że punktację powyżej 8 zarezerwowałam dla naprawdę wyjątkowych dzieł, dałabym 10 gwiazdek!