Na dwoje babka wróżyła

Jakiś czas temu czytałam książkę Renaty Kosin "Bluszcz prowincjonalny", która zapadła w mojej pamięci, więc za pierwszą część sagi "Jemiołki" zabrałam się z wielką ochotą. Sama niemal od urodzenia mieszkam w małej miejscowości, więc nieco znam realia polskiej wsi, wiem jakie są minusy mieszkania na wsi a także jakie są tego zalety i uroki.
Autorka zaprasza nas na Podlasie, do Jemiołek, które od wieków podzielone są na Górne, czyli szlacheckie i Dolnych, czyli chłopskich. Do wsi prowadzą również dwie drogi a nawet kościół jest podzielony i wiszą w nim dwa obrazy Matki Boskiej, więc obie części wsi modlą się do "swojego" obrazu.

Renacie Kosin udało się bardzo dobrze oddać specyficzny klimat podzielonej wsi, dobrze splotła wątki teraźniejsze z przeszłością i pokazała skomplikowane relacje międzysąsiedzkie. Chociaż fabuła toczy się powoli, to czyta się dobrze.
"Na dwoje babka wróżyła" to życiowa opowieść i bardzo ciepła, taka swojska.
Chętnie przeczytam dalsze losy mieszkańców Jemiołek...

Witajcie w sielskich Jemiołkach! Poczujcie atmosferę nadchodzących wyborów na sołtysa. Rozejrzyjcie się po domach otoczonych malwami. Poznajcie plejadę barwnych postaci i skrzące humorem dialogi prowadzone przy płocie czy sklepowej ladzie.

To historia, której czaru i uroku nie można odmówić, jednak pod tą lukrowaną otoczką skrywa się dużo prawdy, bowiem Jemiołki doskonale odzwierciedlają nasze społeczeństwo. Dzielą się na Górne i Dolne, a i mieszkańcy wsi są podzieleni na tych "lepszych" i "gorszych". I choć z pozoru może się to wydać zabawne, to jednak jako odwieczna mieszkanka niewielkiej miejscowości muszę przyznać, że takie podziały mają miejsce. Lepsi to ci, którzy zajmują prominentne stanowiska i trzepią kasę, reszta jest tylko tłem. Na szczęście jest też kilku odmieńców, i to dzięki nim powieść nabiera rumieńców.

"Na dwoje babka wróżyła" to pierwsza część cyklu "Jemiołki" autorstwa Renaty Kosin. Swojska i życiowa doskonale obrazuje sielskie życie wsi i stosunki międzysąsiedzkie, gdzie dawne spory wciąż żyją w sercach mieszkańców, tradycja ściera się ze współczesnością, a wiara w przesądy i zabobony stoi na równi z bojaźnią bożą.