Na końcu ulicy

Każda kolejna książka autorki niesie dla mnie jakiś rodzaj zaskoczenia. Dlaczego? Ponieważ potrafi ona w powieść obyczajową wplatać takie wątki, że czyni ją doskonałą mieszanką gatunków. Tym razem wyszedł z tego całkiem niezły thriller.

Jednak motywem przewodnim i jak dla mnie najważniejszym elementem są uprzedzenia, rasizm. Tak odczuwalny w wielu miejscach świata dziś a co dopiero w latach 60-tych kiedy toczy się część akcji. Mamy tu dwie historie, które łączą się ze sobą mimo, że dzieli je kilkadziesiąt lat.

Jak daleko może zaprowadzić ludzi nienawiść do drugiego człowieka spowodowana tylko kolorem jego skóry?

Kiedy na stronach książki przenosiłam się w lata 60-te czułam strach tamtych ludzi, ich niemoc, zagubienie, bezsilność. Gdy wracałam w XXI wiek dusiły mnie tajemnice spoczywające nad miasteczkiem, przytłaczała atmosfera niedopowiedzeń.

Chyba zapomniałam trochę o tym, że rasizm był i będzie, to jeden ze skutków ubocznych życia bez telewizji.

Ta książka mną wstrząsnęła, zabolał mnie ogrom brutalności i bezwzględności.

Po raz kolejny mogę stwierdzić, że Diane Chamberlain potrafi pisać doskonałe historie, nie boi się poruszać trudnych tematów i robi to w doskonały sposób.
Świetny styl, płynność opowieści, zaskakujące zwroty i doskonale nakreśleni bohaterowie to atuty jakie zawsze widzę w jej książkach.

Bardzo polecam tą, jak i inne, które wyszły spod pióra Autorki.

Diane Chamberlain to jedna z moich ukochanych pisarek, o czym świadczy pokaźny zbiór jej książek, które dumnie prężą swoje grzbiety w mojej biblioteczce.

Autorka ta jest prawdziwą znawczynią ludzkich dusz i umysłów, jak żadna inna niezwykle skrupulatnie kreśli portrety psychologiczne swoich bohaterów, nieraz zaskakując nas ich dogłębną analizą. Za każdym razem porusza nie tylko nasze serca, ale i ważne społecznie tematy, tutaj jest to walka o równe prawa obywatelskie dla wszystkich, zwłaszcza dla społeczności afroamerykańskiej w latach 60-tych XX wieku.

Dostajemy dwie rewelacyjne, zupełnie różne historie, mające niespodziewane punkty wspólne. Współczesną określiłbym jako dramat obyczajowy o lekkim zabarwieniu thrillera, tę z przeszłości - dramatem obyczajowo - społecznym.

Kayla ma dopiero dwadzieścia osiem lat, trzyletnią córkę i już jest wdową. Jej mąż zginął tragicznie na budowie ich ukochanego, wymarzonego domu. Ponoć ziemia, na której go wybudowano, przesiąknięta jest złem.

Lata 60-te XX wieku
Ellie angażuje się w pomoc w walce o równe prawa obywatelskie dla społeczności afroamerykańskiej. Miłość do bliźnich i potrzeba niesienia pomocy zwycięża nad uczuciem do kochanego mężczyzny. Decyzja, którą podejmie, wpłynie na resztę jej życia.

" Na końcu ulicy" to opowieść o tym, jak głęboko sięga nienawiść.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i dziwię się, że wcześniej o niej nie słyszałam. Kocham powieści, gdzie tajemnice z przeszłości wpływają na teraźniejszość, gdzie pod pozorami kryje się fałsz, uprzedzenia, zazdrość i brak przebaczenia.

W “Na końcu ulicy” mamy dwie narratorki i dwa porządki czasowe- uwielbiam tego typu rozwiązania i tutaj uważam, że sprawdziło się ono idealnie, bo stopniowo odkrywamy dwie historie, która łączą się ze sobą i splatają losy dwóch nieznajomych kobiet. Kayla to młoda wdowa, która wraz z córeczką sprowadza się na nowe osiedle. Ten dom darzy ogromnym sentymentem- to tu zginął jej mąż podczas pracy nad ich wymarzonym miejscem. Druga narratorka to Ellie,która opowiada zdarzenia ze swojego życia od 1965 roku. Wspomina pierwszą miłość, przyłączenie się do SCOPE- programu, który miał na celu pomoc czarnoskórym wyborcom w rejestracji na Południu. Pewnego dnia Kayli grozi dziwna kobieta- nakazuje jej by zrezygnowała z mieszkania w tym miejscu. Jak potoczą się jej losy? I jaki związek ma z tym Ellie?

Ta książka zupełnie mnie zaskoczyła, bo początkowo całkowicie nie mogłam wejść w ten świat i nie rozumiałam co te kobiety mają ze sobą wspólnego. Po kilku rozdziałach zaczęłam rozumieć i już nie chciałam odkładać tej książki. To, w jaki sposób autorka prowadzi akcję i kreuje swoich bohaterów, jak przeciąga napięcie i ostrożnie odkrywa wszystkie karty- jestem oczarowana! Historia obu kobiet wstrząsa i nie ...

Kiedy mąż Kayli ginie w wypadku podczas budowy ich wymarzonego domu, kobieta mimo wszystko postanawia się tam przenieść wraz z córeczką. Ewidentnie jednak ktoś nie chce, by tam zamieszkała i probuje wszelkimi sposobami ją stamtąd przegonić. Dleczego komuś zależy, żeby tamto miejsce zostało niezamieszkane? Co z tym wspólnego ma sąsiadka pani architekt.

Autorka zabiera nas do świata pełnego tajemnic z przeszłości. Narracja poprowadzona została z perspektywy dwóch osób i w różnych przestrzeniach czasowych, dzięki czemu możemy zobaczyć w jaki dokładnie sposób dawne wydarzenia wpływają na teraźniejszość. Akcja nabiera tempa z każdą przeczytaną stroną, a czytelnik zostaje wciągnięty w wir zdarzeń, w których jeden kamyczek często porusza całą lawinę. Bohaterowie skonstruowani przez pisarkę są wyraziści, choć niejednoznaczni, a ich przeżycia mocno wpływają na emocje odbiorcy. Możemy poczuć strach, bezradność, beznadzieję czy rozgoryczenie lecz momentami także radość graniczącą z ekscytacją.

Chamberlain znakomicie splotła ze sobą wszystkie wątki jak pasma włosów w perfekcyjnie wykonanym warkoczu. Uwielbiam fabuły z historią w tle, a ta pozycja dostarczyła mi wiele takich elementów. Po pierwsze dodano do treści prawdziwe postaci oraz wydarzenia z przeszłości z dozą aspektów społecznych, obyczajowych bądź politycznych dotyczących lat '60 XX wieku w USA. Na pochwałę zasługują też poruszane przez autorkę tematy segregacji rasowej, działalności Ku Klux Klanu, walki o...