Nawia. Szamanki, szeptuchy, demony

Z opowiadaniami jest taki szkopuł, że... są opowiadaniami. Bardzo krótkimi formami, gdzie ciężko rozwinąć akcję i nadać głębi postaciom. Dlatego podchodziłam do "Nawii" z dużą dawką rezerwy. I dlatego może na całym zbiorze nie zawiodłam się tak, jak bym mogła.

Znałam już Katarzynę Berenikę Miszczuk, Martę Krajewską i Marcina Mortkę i po tych autorach spodziewałam się najwięcej - bo już wiem jak piszą, znam ich słabości i mocne strony. Miałam nadzieję, że ich opowiadania będą podobne do ich dłuższych form. I... po części tak było. A po części nie.

Opowiadanie napisane przez Miszczuk zawiodło mnie najbardziej. Już sam fakt przedstawienia aborcji jako zdemonizowanej, w szóstym miesiącu życia płodu "bo się dziecka nie chce" (jakby nie można było wcześniej, zaprawdę), powodującej powstanie potworka, uwierał mnie przez całą lekturę. Nie chcę tutaj jednak rozprawiać o moim poglądach na ten temat, ponieważ to nie miejsce na to. Opowiadanie wydało mi się dodatkowo napisane na szybko i odstawało od dość dobrej zazwyczaj prozy autorki. Być może Miszczuk lepiej czuje się w dłuższych formach.

Historia Marty Krajewskiej za to była według mnie jedną z najlepszych z zbiorze. W udany sposób mierzy się z legendami wodnych stworów i trzyma w napięciu przez cały czas. Muszę przyznać, że było też w pewien sposób urocze, a sama jeziorna kreatura - sympatyczna, mimo popełnionych przez nią licznych błędów.

"Dziewanna i księżyc" wpycha na w świat archeologiczn...

Szeptucha Radomiła musi odesłać do Welesa porońca. Rewelacyjne opowiadanie.

Kolejna opowieść o Wilczej Dolinie. Opiekunka Chaberka musi szybko pomóc umierającej Izbirce. Historia trudnej miłości.

Świetne opowiadanie. Wykopaliska archeologiczne, miejsce pełne pradawnej magii i niezwykłe zdarzenia...

Wójt, proboszcz, szeptucha i sabat w Noc Kupały z wykładami w kościele:) Rewelacyjne opowiadanie o „politycznych” knowaniach szeptuchy z niewielkim udziałem wnuczki Aurelii.

Doskonałe opowiadanie o bogini Wille, miłości i zemście. I o ludziach, o dobru i złu.

„Ludzie po prostu są okrutni.” I ”Zawsze znajdzie się ktoś, kogo zżera zazdrość.” A dobro rodzi dobro i daje nadzieję na przyszłość.
Martyna Raduchowska - Śmierć wody 9/10

Świetne opowiadanie o Raduchowie nad Prosną, obdarzonym mitem „wioski duchów” i straszonym widmem zalania. Ida – Szamanka od Umarlaków, z Kruchym, łowcą, starają się zapobiec wypełnieniu legendy.

...

Pośród ludzi,
Rusałki i słowiańskie demony.
Oraz szeptuchy chroniące swoich darów.

Tym razem mam dla Was czytelniczą podróż w słowiańskim klimacie, owianym aurą magii, wierzeń i dawnych bóstw. "Nawia" jest zbiorem ośmiu opowiadań, w których każdy odnajdzie dla siebie idealną opowieść.
Osobiście najbardziej przypadło mi do gustu opowiadanie "Płacz cichą nocą się niesie", "Jezioro Cię kocha" oraz "Ostatnia noc" oddając w zupełności i skupiając się na charakterystycznej magii, gdzie z lekkim dreszczykiem dałam się ponieść prastarym bóstwom i demonom. Były one konkretne i treściwe, a swoją historią oddały zupełnie zapomnianą starodawną magię.
Co do reszty były również ciekawe, jednak w dwóch przypadkach nie widziałam sensu tak rozległych opisów, które były według mnie zbędne.

Jeśli lubicie zasiąść przy krótkich opowiadaniach na kilka wieczorów i odbyć naprawdę klimatyczną podróż po słowiańskich wierzeniach w otaczającej nas teraźniejszości, odpalcie ziółka i kadzidełka i wdychając naturalne aromaty zatopcie się w świecie dawnych wierzeń i tradycji, które niestety już zanikają z opowieści.

Lubię historie napisane w słowiańskich klimatach i zawsze chętnie po nie sięgam. Zatem, gdy "Nawia" wpadła w moje ręce nie mogłam się doczekać, aż w końcu uda mi się po nią sięgnąć.

Powyższa książka to antologia opowiadań fantasy o słowiańskiej tematyce. W każdym z tekstów znajdziemy silne bohaterki kobiece w różnorodnych - często zaskakujących odsłonach słowiańszczyzny. Autorzy, którzy napisali teksty zabierają nas na spotkania zarówno współczesnych szeptuch, szamanek, demonic i boginek, jak również ich wcześniejszych - przedwiecznych wcieleń. Wśród autorów opowiadań znajdziemy takich autorów jak Katarzyna Berenika Miszczuk, Marta Krajewska, Marcin Mortka czy Rafał Dębski.

Bardzo się cieszę, że jest coraz więcej publikacji o tematyce słowiańskiej - tym bardziej, że jeszcze kilka lat temu było ich na lekarstwo i dawne wierzenia należały raczej do niszy. Wprawdzie mam na półce całą masę innych książek, które są inspirowane słowiańską kulturą i wierzeniami, ale stwierdziłam, że powyższy zbiór opowiadań będzie idealny na powrót do tejże tematyki.

W powyższej antologii znalazłam wiele tekstów, które czytałam z zaciekawieniem, jednakże dużo bardziej podobały mi się te osadzone w dawnych czasach niż współczesnych. Miały one w sobie więcej mroku i tajemniczości, które tak lubię w tych historiach.

Moim zdaniem "Nawia" to świetna rozrywka, którą można sobie dawko...

Ciągle powtarzam, że nie przepadam za opowiadaniami. To tak krótka forma, że nie sposób się zżyć z bohaterami. No, chyba że opowiadanie jest uzupełnieniem szerszej powieści. "Nawia. Szamanki, szeptuchy, demony" to niezwiązane z innymi powieściami historie opowiadające losy ludzi i stających na ich drodze słowiańskich potworów.

Fantastyczna, przyciągająca wzrok okładka zapowiada sporo emocji. Osiem opowiadań, osiem słowiańskich historii, z których właściwie tylko jedno opowiadanie kompletnie nie przypadło mi do gustu i do tej pory nie rozumiem, jak znalazło się w tym zbiorze...

Wśród dostępnych w antologii opowiadań moją uwagę zwrócił tekst Marty Krajewskiej "Jezioro cię kocha", a także "Dziewanna i Księżyc" Anny Szumacher. Przyjemnie mi się czytało historię o studentach archeologach, których zwiodła na manowce pewna bogini. Pozostałe opowiadania mówią o problemach ludzi, którym musi zaradzić szeptucha, Wiedząca. Najbardziej humorystyczne było według mnie opowiadanie "Szpetucha" Jagny Rolskiej. Już sam tytuł zapowiada ciekawy pomysł i zabawną wersję wiedzącej.

Niewiele z tych opowiadań zostało mi w pamięci. Cóż, napisanie dobrego opowiadania to naprawdę sztuka. Nie każdemu jest dana taka możliwość.

Podsumowując, nie jest źle, ale wiele wykorzystanych tutaj pomysłów nie dostało szansy na rozwinięcie skrzydeł.

Kolejna przygoda w słowiańskich światach za mną :). Tym razem przesłuchałem w formie audiobooka antologię opowiadań. Autorzy i autorki, obok wykreowania świetnych historii, bezbłędnie krytykują współczesną nam rzeczywistość. Kiedy czytam coś o Słowianach i ich wierzeniach, nawet jeśli jest to historia wymyślona, czuję się jak w domu, pomimo że ten czasami potrafi nieźle nastraszyć i być... krwiożerczy!

Jeśli miałbym wskazać ulubieńca, to chyba byłoby to opowiadanie "Szeptucha" Jagny Rolskiej. Głównie za sarkastyczny komentarz na temat roli Kościoła w naszym kraju, który w wiele rzeczy chce wpychać swoje łapy i narzucać własne zdanie.

A najsłabsze? Chyba "Konsultantka" Marcina Podlewskiego. Na początku miało wielki potencjał i stało się moim ulubionym spośród wszystkich. Jednakże im bliżej było zakończenia, tym autor zaczynał się coraz bardziej gubić w tym, co chciał przekazać. No i powstało takie coś z wybitnym początkiem i, co tu dużo pisać, okropnym końcem. Szkoda.

"Nawia" to zbiór 8 opowiadań o szeptuchach, demonach, dawnych bogach słowiańskich. Początek naszych wierzeń. Opowiadania osadzone zarówno w przeszłości, gdzie szeptucha we wsi to było takie „must have”, jak i we współczesnym świecie, gdzie bogowie to tylko mrzonki przeszłości.

Z tych ośmiu zdecydowanie najbardziej podobały mi się trzy:
1. Jezioro Cię kocha - Marty Krajewskiej
2. Szpetucha - Jagny Rolskiej
3. Wichura - Marcina Mortki
Na szczególne wyróżnienie zasługuje również "Dziewanna i Księżyc" Anny Szumacher. W tym opowiadaniu jest to czego spodziewałam się po tym zbiorze - potężna Morgana, tajemniczy Jón i ten elektryzujący klimat dawnych wierzeń.

Ciekawy zbiór dla osób, które zaczynają swoją przygodę z fantastyką słowiańską.
Mi brakowało w nim troszkę potęgi bogów słowiańskich i tej magii unoszącej się w powietrzu.

Pamiętajcie, że "Wiara ma ogromną moc. I zawsze będzie silniejsza od najsilniejszej niewiary".

" Nawia. Szamanki, szeptuchy, demony" to zbiór opowiadań od wydawnictwa Uroboros. Swoje opowiadania umieścili tu m. in. Katarzyna Berenika Morszczuk, Martyna Raduchowska, Marcin Mrotka. Sięgnęłam po "Bawię" ze względu na Berenikę Morszczuk, autorkę sagi " Kwiat paproci". Również i tym razem się nie zawiodłam, autorzy przenoszą Nas do świata Słowiańskich bóstw, opowiadania umieszczone są w różnym czasie. Znajdziemy świat współczesny, gdzie stare wierzenia są nadal żywe. Polecam na smutne zimowe wieczory.