Opinia na temat książki Nie nasza godzina

Laura pracuje w Krakowie jako nauczycielka nauczania początkowego. Prywatnie jest sama, a jej pasją są loty samolotami, dlatego wykorzystuje każdy wolny weekend na przelot i zwiedzanie.

Kobieta od roku utrzymuje wirtualną znajomość z niejakim Pawłem z Warszawy. Mężczyzna często namawia ją na spotkanie w realu, ale Laura wciąż ma wątpliwości, do czasu, aż postanawia zmienić zdanie. Problem polega na tym, że mężczyzna od dawna zna już jej tożsamość, a sam ma wiele do ukrycia...

Praktycznie każda opinia o tej książce wiąże się z jednym stwierdzeniem - wszyscy na niej płaczą. Wymowny jest już nawet sam tytuł - "Nie nasza godzina". Jeśli spodziewacie się zwykłego romansu, to jesteście w błędzie. To książka pełna bólu, lęku, niepokoju, strachu o najbliższych, i nie - nie mam na myśli żadnego stalkera, czy wątków kryminalnych.

Czy ja także płakałam? Nie. Złamałam swoją zasadę i przeczytałam zakończenie na samym początku. Od razu wiedziałam już, z czym będę miała do czynienia. Czułam, że to nie jest moment, w którym poradzę sobie z niewiadomą, przy tak ocenianej książce. Myślę, że dzięki temu było mi dużo łatwiej się zdystansować, choć i tak końcówkę czytało mi się emocjonalnie bardzo ciężko.

Jeśli tylko czujecie, że stać Was psychicznie, aby przeczytać książkę, która boli, ale też daje jakieś drobne ukojenie, to zachęcam Was do sięgnięcia po tą pozycję.