Niebezpieczna sekwencja

Nakręciłam się na tę książkę, gdyż nie czytałam jeszcze współczesnych kryminałów rosyjskich. To jest tom 31, więc na pewno jest to seria poczytna. Niestety, ten tom do udanych nie należy. Choć i są zalety.
Najpierw wady: książka jest zdecydowanie zbyt rozwlekła, stąd czytelnik omija samą akcję. Czytałam w przyspieszonym tempie, więc mogło mi coś uciec, ale z drugiej strony wiele rzeczy zauważyłam. Na przykład to, że taki dialog ze starą dziennikarką rozciąga się na kilkanaście stron. Czy to na pewno jest korzystne dla akcji? Chyba nie, bo przez takie zapychacze czytelnikowi nudzi się czekać na akcję. A kryminał powinien wsysać, na tym polega magia tego gatunku. Że siadamy i nas wciąga.
Teraz zalety: kryminał pokazuje specyficznie rosyjskie realia życia i to jest wielki plus. Wszystko jest tutaj rosyjskie, i przestępstwo, i śledztwo, i policja, i sprawcy. Te realia to plus tej książki. Plusem są też policjanci, gdyby im poucinać trochę dialogów. Sama zbrodnia dotyczy łyżwiarstwa figurowego i opiera się na trudach treningów i przygotowań do bycia mistrzem.