Niezamknięte drzwi

Ciężko ocenić mi obiektywnie tą książkę. Powieść będzie idealna dla miłośników literatury rosyjskiej. Ja do tego grona nie należałam i nie zmieniło się to po przeczytaniu książki.
Z ponad pięciuset stron większość zajmują nic nie wnoszące dialogi i monologi, wielokrotnie powtarzane te same hipotezy i konkluzje dotyczące prowadzonego śledztwa (tu zmieniały się jedynie osoby uczestniczące w rozmowach), czy przeróżne, nużące tematy kulinarne, od lepienia pierogów, poprzez konsumpcję schabowych, aż do zachwytów nad kuchnią chińską. Tym samym intryga i milicyjne śledztwo zeszło na dalszy plan, a ja się wynudziłam.
Jednak kreacja bohaterów jest bardzo wnikliwa. Mimo, że w powieści było ich niemało, każdy został obdarzony indywidualnym charakterem i temperamentem.
Na uznanie zasługuje naturalny styl pisarki oraz dobre tłumaczenie. Nie trafiłam też na błędy drukarskie, a to ostatnio stało się rzadkością.

Ależ Marinina nagmatwała! W natłoku nazwisk i organizacji przestępczych można się pogubić a z opinii widzę, że nie ja jedna miałam z tym problem. Ale Nastia Kamieńska i jej współpracownicy rozwiązują ten węzeł gordyjski. Czytelnik również ma wszystko na koniec logicznie wyjaśnione, więc jest ok. Nastazja jest w tym tomie wyjątkowo pewna siebie i dojrzała, co mi się podoba. Niestety w następnych książkach cyklu, kiedy jest już emerytowanym pułkownikiem milicji i prywatnym detektywem- znów zachowuje się jak mała dziewczynka i przeprasza, że żyje. Być może takie są rosyjskie realia i pozycja kobiet w społeczeństwie. Bo warstwa społeczno- obyczajowa i tło polityczne, choć są odmalowane z dystansem, stanowią największą wartość książek Marininy. A o Nastazji czytam już od 30 lat, razem się starzejemy i naprawdę ją lubię. Bo to jest taka „obyknowienna żeńszczyna”.

Książka zaczyna się dosyć niepozornie. Najpierw poznajemy osoby, które zaszczycą nas w dalszym planie, ich pobieżny opis i cel, który chcą osiągnąć. Następnie poznamy zazdrość pewnej kobiety, która uknuje chytry plan, by ktoś ją w końcu dostrzegł. Później znienacka ta kobieta znika, a osoba z którą przebywała już nigdy nie poczuje smaku powietrza. Przypadek? Czy faktycznie tylko o zazdrość tutaj chodzi?
Cała historia owiana jest mocną tajemnicą, którą bardzo chcemy poznać. Właśnie poprzez urywanie wątków cała historia bardzo mnie zainteresowała. Nie zliczę ile osób podejrzewałam o popełnienie zbrodni i jak mocno się na swojej intuicji zawiodłam. Przede wszystkim zwróciłam tutaj uwagę na obojętność z którą wielu bohaterów podchodzi do sprawy. Mówią jedno, ale ich ironie są nad wyraz widoczne. Bardzo dużo sobie żartują, aczkolwiek w czarnych barwach.

(...) I kogo tym razem ukatrupiono w Sokolnikach? Znowu bezdomnego? Czy może bandyci strzelali do siebie przed snem, żeby im się lepiej spało?"

W całej książce nie mamy konkretnych scen zbrodni, ani opisów świadków. Dowiadujemy się wszystkiego z drugiej ręki. Dodatkowo współczucie wzbudza Nastia, gdyż ani okoliczności, ani świadkowie, ani nawet osoby dla których pracuje, nie były dla niej sprzyjające. Ktoś wciąż coś jej utrudniał i miał w tym swój motyw. Wszystko jest tu ściśle ze sobą powiązane, jednak odniosłam wrażenie, że nawet autorka nie zamierzała nam ułatwić poznania historii. Było tu dużo zakrętó...

To było moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki. Dziwie się sobie, że taki fan kryminałów jak ja, tak późno sięgnął po książki Marininy.
Z pewnością od pierwszych stron wyczuwałam zupełnie inny klimat prowadzenia narracji, inną atmosferę rozpościerającą się wokół całej sprawy, niż w książkach naszych rodzimych autorów, czy autorów zachodnich. Odniosłam wrażenie jakbym przyglądała się poczynaniom bohaterów zza szklanej szyby, czułam pewien dystans, ale również pewnego rodzaju porządek.

Słowa i zdania, jakimi karmiła nas autorka wskazywały na to, że książka powstała dużo wcześniej. I faktycznie premiera tego tytułu w Rosji miała miejsce w 2001 roku, 20 lat temu, a dopiero w tym roku ukazała się polskim rynku.

Jeśli chodzi o samą fabułę.. rany ile tu się działo. To nie była łatwa sprawa, co chwilę pojawiały się nowe wątki, nowe tropy, inne stawały się pułapką i myliły. Można było lekko się w tym wszystkim pogubić.
Wszystko zaczyna się od zamordowania kierowcy ekipy filmowej, który miał styczność z grupami przestępczymi. Ale uwierzcie mi to zaledwie wierzchołek góry lodowej, skrawek tego co ma do zaproponowania autorka.
To kolejna powieść z cyklu o Major Kamieńskiej i powiem Wam, że polubiłam Nastię, choć to kobieta, można by powiedzieć, zwyczajna. Policjantka, mężatka (chociaż w tej części mąż wyjechał w delegację i nie było go wcale 😜), kobieta bez talentu kulinarnego, lubiąca obcowanie z samą sobą. Może inne tytuły z tej serii więce...

Niezamknięte drzwi Aleksandry Marininy to moje pierwsze spotkanie z rosyjskim kryminałem oraz samą autorką. Powieść jest 23 tomem cyklu o milicjantce Anastazji Kamieńskiej. Bohaterka bardzo przypadła mi do gustu, to kobieta odważna, z silnym charakterem. Pracuje nad sprawą morderstwa na planie serialu, w której pojawia się wiele intrygujących hipotez. Fabuła została bardzo ciekawie skonstruowana. Z każdą kolejną stroną autorka przedstawia czytelnikowi kolejne tropy, niejednokrotnie wyprowadzając go w pole. ⁠
W powieści znajdziemy bardzo rozbudowaną warstwę obyczajową, co może nie przypaść do gustu fanom rasowych kryminałów. Ja prywatne losy bohaterów śledziłam z dużym zainteresowaniem. ⁠
Atutem książki jest z pewnością doświadczenie zawodowe autorki - przez prawie dwadzieścia lat pracowała w milicji. Ma więc doskonałą wiedzę na temat mechanizmów i działania rosyjskiej milicji. ⁠
To co mi w powieści przeszkadzało, to mnogość postaci oraz ich nazwiska. Autorka często posługiwała się zdrobnieniami imion, więc momentami gubiłam się, kto jest kim. ⁠
Niezamknięte drzwi to z pewnością interesujący kryminał, inny niż wszystkie, które do tej pory czytałam. Jestem bardzo ciekawa, jak autorka dalej poprowadzi losy Kamieńskiej, więc będę wypatrywać kolejnych części. ⁠
⁠

,,Niezamknięte drzwi" Alesandra Marinina
⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10⭐
79/2021
·
Podczas zdjęć do serialu w parku Sokolniki żona scenarzysty znika bez śladu, a kierowca ekipy filmowej zostaje zamordowany. Jak się okazuje, mężczyzna miał skłonności do hazardu i narkotyków – wszystko wskazuje więc na porachunki między zorganizowanymi grupami przestępczymi. Niebawem pojawia się jednak inna hipoteza, według której zabójstwo na planie miało przerwać prace nad produkcją, co sugeruje nowych podejrzanych…
Ta skomplikowana sprawa będzie dla Nastii Kamieńskiej wyjątkowo trudna. Nie tylko ze względu na mylne tropy, ale też z uwagi na warunki, w jakich przyjdzie jej pracować. Po tym, jak pułkownik Gordiejew odszedł na emeryturę, funkcjonariuszka wydziału kryminalnego nie potrafi znaleźć wspólnego języka z nowym przełożonym.
Kamieńska musi poważnie się zastanowić, czy zostać na Pietrowce, czy po wielu latach pracy odejść ze służby.
·
Świetny klasyczny kryminał, który będzie gratką dla fanów tego gatunku. Plusem książki jest jej realizm. Dawno nie czytałam książki, w której bohaterowie i wydarzenia byli prawie namacalni, jakkolwiek to nie brzmi, było to nowe ciekawe doświadczenie i już wiem, że szczegółami można naprawdę wiele zdziałać, tak więc gratulacje dla autorki. Oczywiście jak na kryminał przystało napięcie i zwroty akcji nie ustają, a książka dość szybko nabiera rozmachu. To było moje pierwsze spotkanie z autorką, które zaliczam do udanych. Książka bardzo angaż...

Potraficie gotować? Jeśli nie jest to Wasza mocna strona, to i tak pewnie jesteście lepsi niż Nastia Kamieńska, bohaterka serii rosyjskich kryminałów. Choć u niej wynika to nie tylko z niewiedzy i braku doświadczenia, ale i lenistwa. Za to jest świetna w tym co robi. Analiza i dedukcja osiągnęły u niej poziom mistrzowski, co bez wątpienia przydaje jej się pracy bardziej, niż umiejętność pieczenia ciast, czy lepienia pierogów. Do pozazdroszczenia pozostaje też jej relacja z mężem oparta na partnerstwie i zaufaniu. Uwielbiam tę bohaterkę i niespieszny styl całej serii kryminalnej. A dokąd prowadzą tym razem „Niezamknięte drzwi”?

Podczas kręcenia serialu zostaje zabity młody mężczyzna, kierowca ekipy, a towarzysząca mu żona scenarzysty znika bez śladu.

Sprawa, która początkowo wydaje się banalna, stopniowo nabiera rumieńców i szerzy się coraz więcej możliwych hipotez zdarzenia.

Jakim motywem tym razem kierował się morderca? Pieniądze, porachunki przestępcze, zazdrość, czy może było to zabójstwo na tle narodowościowym? Nastia sprawdzi każdą hipotezę licząc na to, że prawdziwy motyw będzie inny, niż ten na który najbardziej liczy jej ambitny szef.

Kolejny raz z przyjemnością towarzyszyłam Nastii w prowadzonych przez nią śledztwach, choć tym razem możemy również szerzej przyjrzeć się jej relacjom z otaczającymi ją mężczyznami, szczególnie przełożonym o szowinistycznych zapędach i nie zawsze ud...