Sztuka śmierci

Najsłabsza z książek Marininy jaką czytałam. Skąd ten kamień, kruk, wąż i kot? Coś mi się przypomina, że była chyba taka rosyjska bajka ale wyguglować się nie dało. Przyznam się, że fragmenty z ich udziałem przewijałam. Intryga kryminalna też słabiutka i naciągana, rozmydlona przez wtręty z udziałem tych postaci i przemyślenia spersonifikowanego teatru. Zostawiam autorkę pośród ulubionych tylko ze względu na stare kryminały: "Kolacja z mordercą", "Płotki giną pierwsze", "Ukradziony sen","Śmierć i trochę miłości"etc. Zwarte, z napięciem, z dobrze opisaną bohaterką. Wydaje się, że Marina jest kolejną ofiarą rozdymania objętości książek na siłę. Tylko dlaczego mają cierpieć na tym czytelnicy? Ciekawe, kiedy się ta moda wreszcie skończy!