Nieznośna lekkość bytu

Genialna książka.
Każdy musi sobie odpowiedzieć, jakie wartości w niej odnajduje i co jest dla niego istotą treści. Może sama atrakcyjna historia o miłości, zdradzie, seksie; może emocje związane z prawdą historyczną: o zaszczuciu elit intelektualnych przez radzieckiego okupanta w powojennych Czechach, czy konkretniej: o poszukiwaniu wolności oraz sposobach jej realizowania (znów miłość, zdrada, seks?).
A może najważniejsze jest zastanowienie, dlaczego lekkość bytu ma się jawić jako nieznośna? Wszak lekkość automatycznie kojarzy się z uczuciem pozytywnym? Czy miłość powinna być lekkością, czy przytłaczać ciężarem prawdziwości? A może człowiek w swojej zwyczajności bywa zbyt "lekki", aby być zdolnym do ofiarowania (albo otrzymywania?) miłości? Czy codzienność ze swoją przewidywalnością i powtarzalnością może nabrać wagi?
Oto pojawiają się metafory i filozoficzne dywagacje Kundery. Chociaż związane są z jego bohaterami — ich wyborami i decyzjami; poszukiwaniem uczuć, sensu, tożsamości — prowadzą do uniwersalnych teorii o wyjątkowości każdego człowieka i refleksji nad jego kondycją w jedynym, niepowtarzalnym życiu.
I te refleksje nie formułują prostych odpowiedzi, stawiają raczej prowokujące pytania.
A nieznośna lekkość pióra Kundery sprawia, że sami nie wiemy, kiedy odrywamy się od fascynującej fabuły, aby oddać się poszukiwaniom własnych odpowiedzi. 

To powieść o wielu sprawach , długo myślałam jaka jest część wspólna tych spraw i wyszło mi że to opowieść o DECYZJACH , to podejmowane decyzje i ich konsekwencje są mianownikiem wspólnym dla tych wszystkich tematów jakie Milan Kundera w swojej książce porusza .

Historie miłości , związku , bycia razem Tomasza i Teresy jako głównych bohaterów , ale też Franza i Sabiny . Ich wzloty i upadki , życie codzienne i efekty podejmowanych decyzji , jak na przykład efekt usunięcia z pracy Tomasza , który odmówiwszy podpisania '' pewnego papierka '' zostaje wydalony z kasty lekarzy i pracuje myjąc okna w domach osób prywatnych i instytucji . To realizm na tle i w połączeniu z wydarzeniami w Czechosłowacji w roku 1968 . Ale mamy też i filozofię przy pomocy przywoływanych myślicieli , Kartezjusza i Friedricha Nietzsche . Rozważania na temat koincydencji przypadków , zdrad i tym czym właściwie jest małżeństwo . O samotności , nawet tej kiedy jesteśmy wśród zdawałoby się najbliższych , o niepowtarzalności ludzkiego życia , wszak żyjemy raz pierwszy , bez prób generalnych . O kondycji ludzkości i bardziej prozaicznie i nawet zabawnie , o synu Stalina , jego g...ie i jego metafizycznej śmierci :) . O tym co właściwie jest lepsze lekkość , czy ciężar ? No i o pięknej bezwarunkowej miłości człowieka do zwierzęcia i odwrotnie . Właśnie za to ostatnie , za miłość do Karenina , dałam tej powieści dodatkową gwiazdkę...Polecam .

„Nieznośna lekkość bytu” rozpoczyna się jak wstęp do traktatu filozoficznego. Lecz nie takiego, który odstrasza i przeraża formą oraz poziomem uwikłania w sprawy wyższe. Jest przyjemny w odbiorze i łagodny. Taki jak opowieść o bohaterach Kundery. Pierwszym z nich jest miłość. Drugim – przypadek. Trzecim nadzieja. A czwartym ludzie, których łączą pozostali.

Nie fabuła tu się liczy, bo ona płynie wolno, wręcz sączy się niespiesznie. To opowieść o spotkaniu i namiętnościach i - jakkolwiek to brzmi banalnie - o wielkiej miłości. W tle przetaczają się czołgi historii - Praga i rok 1968.

Milan Kundera nadając książce lekki tytuł, stworzył pozornie lekką opowieść, która odpowiada na pytanie, na ile przypadek rządzi naszym życiem. Czy można zmienić raz podjętą decyzję? Czy ofiarowana nam miłość może odpowiadać naszemu pragnieniu miłości? I wreszcie: czy lepiej wieść lekki żywot, czy też nieść ze sobą ciężar? Czy wówczas życie nie będzie wprawdzie bardziej odczuwalne, ale przez to ciekawsze i właściwie - lżejsze? Ale skoro tak, dlaczego staje się ono dla człowieka nieznośne?

Einmal ist Keinmal, podpowiada Autor, raz to tyle, co nic. Skoro mamy jedno życie i nie wiemy, czego chcemy, skoro o życiu możemy nauczyć się tylko raz i w zasadzie jesteśmy trochę jak ślepcy, to czyż nie powinniśmy doświadczać wszystkiego to, co przynosi nam każdy kolejny dzień?

Powieść Kundery, nawet dla takiego filozoficznego dyletanta jak ja, okazała się urzekającą podr...

Głębsze doznania egzystencji nie mają sensu w czasach, w jakich przyszło żyć bohaterom. Ich życie opiera się na sprawach „lekkich”, nieskomplikowanych, które nie wymagają odejścia od komfortu. Ludzie skupiają się na przeżywaniu przyjemności. Taki styl życia jednak nie sprawia, że odczuwają jakąkolwiek satysfakcje. Jedno życie, które mają, przecieka im pomiędzy palcami w zatrważającym tempie.

Długo odwlekałam przeczytanie tej książki. Chyba nie żałuję. Jedna z tych pozycji, do których trzeba dojrzeć. Wiele już zostało powiedziane dobrego o tej książce, bohaterach, konstrukcji. Jestem urzeczona rysem psychologicznym postaci. Każda miała inny portret, każdą charakteryzowały inne motywy psychologiczne. Książka nie jest łatwa, lekka i przyjemna, ale jest bardzo dobra.

Nie wiem czy czytałam inną taką książkę, w której autor nad wyraz obiektywnie opisuje tak emocjonalne sprawy - jednocześnie pozwalając na te emocje swoim bohaterom. To na pewno nie jest książka do przeczytania w jeden wieczór. O tej książce się myśli. A myślenie z kolei potrzebuje czasu.
Świetna!

Czytałam ją niegdyś z zapartym tchem, na prawdę świetna książka, warta polecenia.