Nocny prześladowca

Książka brutalna, chwilami makabryczna ale napisana tak, że gładko i szybko się czyta. Akcja przybiera na sile na każdej stronie, napięcie rośnie. Hunter jest wybitny ale nawet on i jego koledzy potrzebują czasu aby połączyć kolejne nitki śledztw. A czasu właśnie im brakuje, ponieważ morderca się rozkręca. Krótkie rozdziały często były zakończone jakimś odkryciem, które pozostawało nie ujawnione przez autora. To z kolei "kazało" mi od razu czytać dalej aby zaspokoić swoją ciekawość. I tak przez dwie noce dobrnęłam do końca. Czytając zastanawiałam się co wydarzyło się w życiu mordercy, że tak wypaczyło mu psychikę, postrzeganie życia, ocenę sytuacji. Starałam się sobie coś wyobrazić, niestety nawet nie ustawiłam się we właściwym kierunku. Morderca przeżył w dzieciństwie traumę ale nic, dosłownie NIC nie upoważnia do odebrania życia komuś innemu. Mam cały cykl więc będę sobie co pewien czas dawkować książki Pana Cartera.

Zaczęło się bombowo, ale później akcja rozwija się też niczego sobie. Umysł Chrisa Cartera to kopalnia wszelakiego rodzaju chorych pojebów (delikatniej nie da się tego ująć, sorry).
Ten z "Nocnego prześladowcy" to również totalny zwyrol, który swoim ofiarom zaszywa... usta i krocze. Żeby to było wszystko! Brutalna przyczyna śmierci jest ukryta, a rozwiązanie tej zagadki przyprawia o dreszcze...

Jak na razie nadal jestem zachwycona serią, jeszcze mi się nie znudziła. Bardzo dobre thrillery, z dużą dozą brutalności, ale bez przegięcia. Para głównych bohaterów Hunter i Garcia da się lubić, niczego więcej mi nie potrzeba. Z chęcią sięgam po kolejny tom.

Kiedy wydaje mi się, że nie znajdę już słów, aby ocenić dany cykl, że napisałam już wszystko to okazuje się, że kolejna książka jest lepsza i bardziej odrażająca od poprzedniej. "Nocny prześladowca" sprawił, że zaczęłam się rozglądać przechodząc przez ulicę i rozmyślając, czy nikt mnie nie porwie. Nie jestem co prawda w typie porywacza, ale strach pozostaje. Zgadzam się, że możemy w tej książce znaleźć schemat, którego w książkach nie brakuje: morderca wybiera pewien typ kobiet i się na nich mści za coś co przydarzyło mu się w przeszłości, ale to co robi ten konkretny sprawca, wychodzi poza wszelkie schematy. Umieszcza w ciałach ofiar różne przedmioty, kiedy te są przytomne, żywe i świadome beznadziejności sytuacji, w której się znalazły. To pokazuje nam czytelnikom jak daleko sięga trauma i jak łatwo jest zmienić się w potwora nie zważając na nikogo i na nic. Polecam.

Jakie są Wasze pierwsze skojarzenia jeśli chodzi twórczość Chrisa Cartera?

U mnie bez wątpienia to mroczna i niebezpieczna fabuła, wyjątkowo brutalny morderca, szybka i nieprzewidywalna akcja oraz nieszablonowy bohater główny.

"Nocny prześladowca" jest okrutny, żądny krwi i bez zahamowań. Jego ofiary umierając cierpią katusze, mają zaszyte usta i krocze. Nie ma dla nich litości i zbawienia. Jest tylko ogromny ból.

Ta książka jest doskonała- wciągająca, mroczna i intrygująca. Z każdym tomem autor zaskakuje mnie swoją pomysłowością na dokonane zbrodnie. Przyznam, że nie chciałabym spotkać żadnego z jego bohaterów, nawet tych pozytywnych, bo ram gdzie oni, tam czai się zło. Pomimo wielu brutalnych opisów, tę powieść czyta się szybko i z ogromną przyjemnością.
Uwielbiam- nic dodać, nic ująć.

Chapeau bas panie Carter ! , kolejną książkę tego autora połknęłam jak młody pelikan rybę . Chociaż przyznaję że w mojej głowie niebezpiecznie zaczyna kiełkować myśl , czy aby Chris Carter , jest rzeczywiście psychologiem kryminalnym i treści jego książek , to li tylko fantazja , może z lekka zabarwiona elementami spraw i morderstw przesłuchiwanych przez niego zbrodniarzy , czy może...Może autor sam uciekł z jakiegoś psychiatryka , czy innego Alcatraz , zmienił nazwisko i teraz szokuje swoich czytelników takimi '' kwiatkami '' jak '' Nocny prześladowca '' ? . Oczywiście że żartuję :) . Natomiast nie żartuję mówiąc , że książka jest bardzo dobra , ma dokładnie wszystko to czym powinien się cechować dobry thriller . Czyli nietuzinkowego mordercę psychopatę , równie niepospolitego śledczego (tutaj Robert Hunter pasuje idealnie) , ciekawy sposób prowadzenia akcji i bardzo dla mnie ważne , właściwe utrzymanie napięcia . To wszystko znajduję w książkach Chrisa Cartera . Wszystko jest też napisane dokładnie i precyzyjnie (co bywa szokujące) , wyjaśnione do końca . Bo nie jest wielką sztuką napisać że jakiś psychopata zabija kobiety zaszywając w ich ciałach coraz to inne '' rzeczy '' , pewną sztuką jest , powiązać te wszystkie przypadki i logicznie wyjaśnić , kto , dlaczego , po co i na co . Nawet jeśli jest to logika pokręconego i chorego psychicznie umysłu . W tym miejscu aż chciałoby mi się powiedzieć z lekka parafrazując inne zdanie : '' Kto z nas jest normalny , niech pierw...

" Nocny prześladowca " wstrząsający i makabryczny kryminał/thriller.

To trzecia książka tego autora, którą czytałam, i jak zauważyłam Chris Carter ma swój charakterystyczny styl na tworzenie fabuły. Akcja pędzi błyskawicznie, pozbawiona jest niepotrzebnych opisów i ozdobników. Bohaterowie są dobrze wykreowani i czytając nie dziwił mnie sposób działania czy kierunek myślenia postaci. Są wiarygodni. Oczywiście jeśli chodzi o sprawców to nie jest to już takie proste gdyż zawsze są oni nieprzewidywalnymi i mocno wypaczonymi psychopatami. Autor powoli odkrywa profil psychologiczny mordercy.

Jaka jest ta powieść? Przerażająca i szokująca, oczywiście. Carter obrazowo i szczegółowo opisał każde morderstwo. Podziwiam jego pomysłowość. Każda kolejna zbrodnia to nowa pełna szczegółów historia bardzo autentyczna i prawdopodobna.

Tym razem detektyw Hunter staje do walki z inteligentnym i cierpliwym przeciwnikiem. Morderca jest bardzo przebiegły. Porywa kobiety używając do tego pewnego " klucza ", schematu, a metody jakimi się posługuje są niekonwencjonalne.

Z tą powieścią nie sposób się nudzić.

Chris Carter jest niekwestionowanym mistrzem dla fanów mroczniejszych literackich klimatów, zupełnie zresztą zasłużenie. Pamiętam jak w moje ręce przypadkowo wpadł właśnie "Nocny prześladowca", nie miałam wtedy pojęcia, że jest częścią cyklu, który stanie się jednym z moich ulubionych. Na szczęście to, że nie zaczęłam od pierwszego tomu, nie miało żadnego wpływu na mój odbiór tej powieści, ale z przyjemnością wróciłam do niej teraz, gdy czytam o śledztwach Roberta Huntera po kolei.
"Nocny prześladowca" to książka, w której możemy przyglądać się pracom nad trzecią wspólną sprawą Huntera i Garcii. Gdy pierwszy raz ją otworzyłam, już fragment na skrzydełku wywołał u mnie ciarki. Przystępując do ponownej lektury, miałam w pamięci ogólny zarys fabuły, ale szczegóły zdążyły mi się zatrzeć. Dzięki temu od razu wkręciłam się w czytanie i nie mogłam się oderwać.
Myślę, że emocje mi towarzyszące były nawet większe niż za pierwszym razem, głównie dlatego, że tym razem miałam już spore oczekiwania i przekonanie, że nie będę rozczarowana. Wtedy byłam po prostu oczarowana spotkaniem z tak porywającym piórem, teraz skupiłam się bardziej na szczegółach składających się na kolejną niesamowitą intrygę. A te Chris Carter tworzy takie, że nie umiem nawet wskazać jednej, która zrobiła na mnie największe wrażenie, wszystkie są równie genialne.
Podoba mi się to, że do duetu śledczych i ich szefowej w każdym tomie autor dorzuca nam kolejnych bohaterów, którzy odgrywają sporą rolę w ...

Trzecia książka Cartera i trzecia 10 - to musi być miłość od pierwszego, drugiego i następnego czytania 😍.
Robert Hunter i Carlos Garcia zostają przydzieleni do nowego śledztwa. Na zapleczu nieczynnego zakładu męskiego zostają odnalezione zwłoki kobiety, która miała zaszyte usta i krocze. Po czasie okazuje się, że w podobny sposób ginie kolejna kobieta. I to jeszcze nie koniec. Seryjny zabójca dopiero się rozkręca. Podczas trwania śledztwa Hunter poznaje prywatną detektyw Whitney Meyers, która poszukuje dziewczyny wyglądem przypominającą poprzednie ofiary. Przypadek? Czas ucieka, a morderca jest nadal nie uchwytny. Co łączy wszystkie porwane kobiety? Czym kieruje się morderca?
Uwielbiam fabuły Cartera. Mroczny klimat, szokujące, mrożące krew w żyłach opisy. Nikt tak jak on nie powoduje, że boję się przewracać kolejną kartkę z obawy przed tym co tam zastanę, jednocześnie chcąc więcej i więcej. Po każdej książce Cartera zaliczam książkowego kaca. Aktualną ofiarą w tej chwili padają Listy zza grobu Mroza. Normalnie połykam tego autora w mig, a aktualnie się z nim męczę, bo brakuje mi emocji i adrenaliny, które miałam przy Nocnym prześladowcy.
Cieszę się, że powoli Robert Hunter się przed nami otwiera. Zauroczyłam się nim już w pierwszym tomie, a teraz to już chyba jestem zakochana 🤭. Ode mnie 10/10.