Osiedle Sielanka. Sąsiedzi

Dość dobra, chociaż wydaje się, że część pierwsza była lepsza... właściwie nic takiego się nie wydarzyło

Jak miło było ponownie powrócić do naszych bohaterów. Gdyby jednak ktokolwiek czytał część pierwszą i dopiero po dłuższym czasie chciał przeczytać drugą, to niech się nie martwi, że nie będzie pamiętał bohaterów. Na samym początku mamy słowniczek z postaciami tymi ważniejszymi, a dalej tymi drugoplanowanymi. Tam jest spisane kto kim do kogo jest, choć ten, kto będzie uważnie czytał, sam spostrzeże, że te pokrewieństwa też są zaznaczone w powieści.
Co mnie mile zaskoczyło, to, że styl autorki się nie zmienił. Wciąż wplata w opowieści cudowne ozdobniki z tym, że dołożyła nam nieco zabawnych porównań i sarkazmów. Bohaterzy wciąż są bardzo ciekawscy, a niektórzy bedą tworzyć pewne sytuacje, które będą miały na celu pokazanie ich w lepszym świetle. Chcą budzić respekt, tylko nie rozumieją, że na niego trzeba będzie sobie zasłużyć. W tej części poznamy dewelopera, który chce zabudować Sielankę. Najgorsze jest to, że w ogóle nie słucha głosu ludzi ją zamieszkujących. Z tej przyczyny dochodzi do konfliktów, gdyż każdy chce bronić swojego miejsca. Na dodatek w dalszej części odezwą się też mieszkańcy blokowisk. Okazuje się bowiem, że ich bloki nie są w takim stanie jakim miały być. Nie podoba im się też teren z nimi przylegający. Wychodzi na to, że zostali przez niego podle oszukani. Co zatem mają z tym fantem zrobić? Czy ktokolwiek będzie w stanie im pomóc? Czy Sielanka jeszcze kiedykolwiek będzie takim samym miejscem jak kiedyś?
To naprawdę lekka obyczajówka. Nie da się...

część druga, nic za bardzo nie wnosi, akcja się nie posuwa

Twórczość Małgorzaty Gutowskiej – Adamczyk od wielu lat cieszy się wśród czytelników niesłabnącą popularnością. Jej najnowsza książka to druga odsłona losów podwarszawskiego „Osiedla Sielanka”, a podtytuł tego tomu brzmi Sąsiedzi.

Śledzimy dalsze losy mieszkańców w/w osiedla, którzy wciąż walczą z zachłannym deweloperem chcącym maksymalnie zabudować okoliczne tereny. Aby nieco wzmocnić głos mieszkańców reaktywowana zostaje rada osiedla, jednak jak się okazuje jej działania są trudnym orzechem do zgryzienia dla samych osób do niej wybranych.

Oprócz tego czytelnik świetnie bawi się czytając o perypetiach Arlety i Numeru Czwartego, którzy usilnie poszukują niani dla swoich pociech, gdyż opieka nad dziećmi całkowicie ich przerasta powodując domowy armagedon. Czy znajdą w końcu kogoś, kto zapanuje nad wszechobecnym domowym chaosem tak, by państwo Gołębiowie mogli wrócić do swoich dotychczasowych zajęć? - Tego dowiecie się z kart książki.

Niekontrolowane wybuchy śmiechu u czytającego wywołuje również przedszkolny spór Zuzi Zając z Dżeskiką Zioło. Zuzia, która niewątpliwie wiedzie tutaj prym nakreślona została przez autorkę w niezwykle kreatywny, a zarazem przekomiczny w pozytywnym znaczeniu tego słowa sposób.

W opowieści tej, podobnie jak w pierwszej jej części, znajdziemy pełen przekrój osiedlowej społeczności, która jest mocno nieufna i zdystansowana do nowo przybyłych. Walka lokalnych oficjeli o jak największą władzę przeplata się z korup...

Z wielką radością powróciłam po roku na Osiedle Sielanka. Pamiętam, że czytając pierwszy tom, bardzo dobrze się bawiłam. Tak było i tym razem.
Akcja drugiej części zatytuowana "Sąsiedzi" przenosi nas po raz kolejny do domów emerytowanej nauczycielki Marii Bąk, małżeństwa Arlety i Numeru Czwartego, czy fryzjerki Beaty Zając oraz jej niesfornej córeczki Zuzi, która już w pierwszym tomie mnie kupiła i tym razem nie było inaczej.
Mieszkańcy osiedla na obrzeżach Warszawy w dalszym ciągu walczą z deweloperem, który skupuje ich domy i działki a na to miejsce buduje wysokie apartamentowce, nie pasujące w żaden sposób do dotychczasowego krajobrazu.
Dodatkowo dochodzi do manifestacji pod Sejmem przeciwko obecnej władzy w Polsce, w której czynny udział pełni jedna z mieszkanek Sielanki. Mamy do czynienia z łapówkarstwem w Urzędzie Miasta, wyzyskiem pracowników z Ukrainy oraz kłopotami restauracji, które czują na plecach oddech konkurencji tańszych barów oferujących m.in. kebaby.
Książka łatwa, lekka i przyjemna z dużą dawką humoru i przesłaniem.
Polecam.