Pamiętnik księżniczki

"Chciałabym wiedzieć jedno - jeśli mam tatę księcia, dlaczego muszę uczyć się algebry?"

"Pamiętnik księżniczki" to opowieść o tym, że zwykła nastolatka z Nowego Jorku dowiaduje się, że jest prawdziwą księżniczką. Mimo iż jest to historia naiwna i dość głupiutka, przeczytałam ją będąc mniej więcej w wieku głównej bohaterki i wykształcił się we mnie pewien sentyment do tej serii. Myślę, że obecność tej książki na liście BBC jest wynikiem zbiorowej histerii nastolatek i podrośniętych nastolatek, które w cielęcym wieku ją przeczytały. Prawdę mówiąc nie jest to dzieło, które może wnieść coś wartościowego do czyjegoś życia. Ale przynajmniej bywa zabawne, czego nie mogłam powiedzieć o książkach pani Wilson.

Moim zdaniem to książka dla nastolatek, dorosły czytelnik może ciężko odchorować biadolenie piętnastolatki, którą zmuszono do zakładania cienkich rajstop i zniszczono plany na przyszłość obejmujące ratowanie wielorybów.

Są takie serie książkowe, do których chętnie się wraca, są takie historie, które wywołują nostalgię i uśmiech na twarzy.
Dla mnie taką serią jest niewątpliwie "Pamiętnik księżniczki" opisujący losy Mii Thermopolis, jej rodziny i przyjaciół.
W pierwszym tomie Mia dowiaduje się, że jej ojciec nie może mieć więcej dzieci, więc jest jedyną spadkobierczynią i pretendentką do tronu w Genowii - niewielkim państwie położonym między Francją, a Włochami. Jak możecie się domyśleć wywraca to jej nastoletni świat do góry nogami, a kłopoty i problemy sercowe nie omijają dziewczyn z książęcym tytułem.
Jak ja się cieszę, że powstało wznowienie tej serii z tak piękną okładką, w nowym tłumaczeniu Magdaleny Moltzan-Małkowskiej.
Nie jest to oczywiście książka pozbawiona wad, ale chciałabym, aby kolejne pokolenia czytelniczek pokochały Mię tak samo jak ja.

" [...] Dlaczego mówię prawdę tylko w sytuacjach, gdy na bank będę mieć przez to kłopoty? [...]"

"Pamiętnik księżniczki" po raz pierwszy w Polsce został wydany w 2001 roku. Po 23 latach został wydany ponownie. Z tego powodu bardzo się cieszę. Jest to idealna młodzieżówka, skierowana głównie do 14-latków. Książka napisana jest w formie pamiętnika. Dowiadujemy się z niego między innymi: jakie ma kompleksy główna bohaterka, problemy, troski, radości i sprawy do załatwienia. "Pamiętnik księżniczki" napisany jest językiem typowym dla nastolatków z lat 90-00. Fajnie było powrócić do tej historii.
Naszą główną bohaterką jest Mia Thermopolis. Ma czternaście lat i mnóstwo problemów na głowie. Zajmuje prawie ostatnie miejsce w szkolnej hierarchii. Nie cieszy się popularnością, ale to się zmieni... Czy z tego powodu będzie zadowolona? Czas pokaże. Jej rodzice nigdy się nie pobrali. Mama randkuje z jej nauczycielem. Ojciec wymienia panny jak rękawiczki. Jedna zła diagnoza wywróci życie Mii do góry nogami. Dlaczego jej rodzice cały czas ją okłamywali?
Czy warto mówić dziecku całą prawdę dotyczącą jego pochodzenia? Czy robić tak, jak to zrobili rodzice Mii — ukrywać prawdę?
Mimo że "Pamiętnik księżniczki" jest młodzieżówką, to dobrze się bawiłam, czytając. Dzięki tej historii cofnęłam się w czasie i przypomniałam sobie, jak to było, gdy sama miałam czternaście lat.
Polubiłam twórczość Meg Cabot. Z przyjemnością przeczytam kolejny tom przygód Mii.
Jestem za...

Słuchajcie, jeśli lubicie serię Rodziny Monet lub serię z Lottie Brooks to ta pozycja jest czymś pomiędzy. Seria o księżniczce Mii, która przez jakiś czas nie wie, że nią jest. Mia ma czternaście lat, jest chuda i wysoka, oraz cierpi na brak biustu. Codziennie skrupulatnie mierzy jego objętość i przechodzi zawód. Stara się jak może opanować matematykę w pierwszej klasie liceum, ale nic nie poradzi na to, że matematyka zwyczajnie jej nie lubi. Ona nawet nie pisałaby pamiętnika, gdyby nie pewne wydarzenie. Zaczyna się od 23 września, gdzie jej myśli wędrują obok jej matki, która spotyka się z nauczycielem. Jej nauczycielem, który nie ma najmniejszych oznak jakiejkolwiek urody. Czasami dzwoni do niej jej ojciec ale po rozmowach z nim tylko utwierdza się w przekonaniu, że wie dlaczego jej mama jest sama. Mogłaby tylko umawiać się z kimś innym, a nie robić jej wstyd przed klasą. Ilość miejsca, które zapisuje w pamiętniku jest bardzo zróżnicowana, czasami nawet jest wczesny ranek, a później popołudnie czy wieczór, gdzie ponownie rozpoczyna swoje pisanie rzeczami o których chce później pamiętać. Pod koniec spisuje wszystko to, co chce po dniu zapamiętać, lub co ma do przygotowania. Ogólnie to jej życie jest najbardziej opisane, nawet kiedy ktoś się pojawia, to tylko na krótki czas. Pewnego dnia, kiedy Mia spotyka się z ojcem dowiaduje się rzeczy dla niej całkowicie nowej i dziwnej jednocześnie. Ma żal do wszystkich, że bóli nad matematyką podczas gdy jest księżniczką i ma dzied...

Mia ma czternaście lat. Z wyglądu przypomina serialową brzydulę, a w szkole jest na samym dole “łańcucha pokarmowego”. Jej najlepszą przyjaciółką jest zwariowana Lilly Moscovitz.
Życie dziewczyny przewraca się do góry nogami, gdy dowiaduje się, że jej ojciec był księciem, a ona ma teraz przyjąć tytuł księżniczki Genovii.

Czy ta historia nie brzmi absurdalnie?

“Cześć, jestem Mia. Mam czternaście lat… i chyba zostałam księżniczką”.

“Pamiętnik księżniczki” zdecydowanie jest to historia dla czytelników w każdym wieku. Ja pomimo tego, że oglądałam ekranizacje tej książki kilkanascie razy, z wielką przyjemnością wróciłam do Mii również w wersji papierowej.
Co tu dużo mówić. Historia pełna humoru niepozwalająca się nudzić, szczególnie podczas nauki manier dziewczyny.
W książce znajdziecie również wątki zmuszające do refleksji.
Uważam, że jest to idealna książka dla młodszych czytelników, którzy mogą wyciągnąć z tej historii wiele mądrych rad jak np. uważać na fałszywych ludzi, którzy dla swoich korzyści potrafią wykorzystać innych.
Książka idealna na odpoczynek, napisana lekkim i przyjemny w odbiorze stylem.

Polecam❣️

Wychowywałam się na tych książkach i po tylu latach wciąż bardzo dobrze je wspominam!

Jak tu nie ocenić wysoko książki do której wracam po latach, a czytałam ją w podstawówce, wypożyczając każdy kolejny tom z szkolnej biblioteki. Uwielbiałam tę serię, a gdy zobaczyłam, że wraca w nowym wydaniu, i to tak cudownym, wiedziałam, że nie przejdę obojętnie. Cieszę się, że wróciłam do historii księżniczki Amelii. Przez dwa wieczory mogłam wrócić do czasu gdy miałam naście lat i było genialnie. Ubawiłam się niemożliwie, bo Meg Cabot ma dar pisania z humorem. A teraz mam ochotę włączyć film - chociaż prawda jest taka, że ekranizacja w tym wypadku m naprawdę niewiele wspólnego z książką. Mimo to film, również uwielbiam, a Anne Hathaway jest po prostu genialna.

Nowe wydanie serii o księżniczce Mii mamy dzięki wydawnictwu @Prószyński.young za co gorąco dziękuję 💛 nie wiedziałam, że tego potrzebuję, póki nie kupiłam książki i nie zaczęłam jej ponownie czytać. I powie wam więcej, na półce już czeka drugi tom tej serii, i mam zamiar skompletować ją całą (oczywiście wierzę, że zostanie wydana w całości 🙏)

Czy muszę pisać o fabule? Chyba nie, a przynajmniej wydaje mi się, że większość kojarzy historię Mii, jeśli nie z książek to z filmu. Także chyba sobie odpuszczę… 😉

Czytając miałam taką jedną myśl. Mojemu synkowi raczej tej książki nie polecę (mam nadzieje, że zostanie fanem Harrego Pottera), ale gdybym miała córkę, napewno była by to jedna z wielu książek młodzieżowych, które prędzej czy późni...

Pamiętam jak wczoraj, moment kiedy zaczytywaliśmy się w pierwszym wydaniu Pamiętnika Księżniczki. Potem oglądaliśmy film, śledząc perypetie Mii - księżniczki, która wcale nią nie chciała być. Ale to było dawno, dawno temu.

Wznowienie tej historii to okazja do poznania pierwszy raz tej powieści, albo przypomnienia sobie jej na nowo - to akurat ja. I co mogę teraz, po latach, napisać? Ta historia nic się nie zestarzała, chociaż minęło już 20lat od jej wydania. Jest amerykańsko, zabawnie, lekko i w dodatku wszystko w konwencji pamiętnika. Czyta się szybko i przyjemnie, bo to książka która będzie czystą rozrywką.

I młodsi i starsi czytelnicy na pewno będą się świetnie bawić przy lekturze. A w dodatku super będą wyglądać z tą książką, bo jest pięknie wydana.
7⭐️/10

Od zetknięcia z twórczością Meg Cabot minęło już prawie dwadzieścia lat ! Pamiętam, że wtedy pochłonęłam tę książkę w jedną noc. Barwny świat wykreowany przez autorkę oraz intrygujące losy bohaterki sprawiły, że pokochałam serię o piętnastoletniej księżniczce całym swoim młodzieńczym sercem.
Czytając Pamiętnik księżniczkiteraz, jako osoba dorosła , pewnie dostrzegłabym schematyczność bohatrów, błahość ich problemów i naiwność myślenia, jednak nie jest to przecież powieść dla dorosłych.
Dzięki językowi dostosowanemu do młodego odbiorcy może natomiast stanowić świetne remedium na niechęć do czytania u młodych dziewcząt.