Plaga mieczy

Przeczytałem oryginał, ale nie sądzę by tłumaczenie zmieniło cokolwiek w mojej opinii, więc zamieszczam ją i tutaj.

Czwarty tom cyklu fantasy Milesa Camerona jest bezpośrednią kontynuacją poprzedniego, zakończonego nie do końca rozstrzygniętą bitwą z udziałem zjednoczonych sił ludzi i części Dziczy przeciwko sprzymierzeńcom Popioła (najlepiej będzie nazywać go ascendentem lubiącym przybierać postać smoka), który wykorzystał góry trupów z pola bitwy do pozyskanie siły życiowej niezbędnej do powrotu do świata żywych. Popiół pozostaje głównym wrogiem Czerwonego Rycerza, Gabriela Muriensa - dowódcy najemników, potężnego maga i przywódcy ludzi sprzymierzonych z innym smokiem, najczęściej występującym pod postacią niejakiego Pana Smythe. Początkowo wydawało mi się, że akcja w tej części cyklu będzie dreptała w miejscu, gdyż Cameron zastosował tu nieco niemiłą technikę konstruowania fabuły, polegającą na wprowadzeniu nowego zagrożenia, którego wielkość i zasięg mogły z łatwością zamienić dotychczasową walkę z Dziczą i Popiołem w mało istotne potyczki. Autorzy fantasy często korzystają z takich, nierzadko irytujących czytelnika swoją deus-ex-machinowatością, chwytów, ale szczęśliwie Cameron uczynił to w sposób w miarę sensowny, odkrywając kolejne tajemnice z przeszłości smoczych półbogów i pokazując niejednoznaczności i ukryte motywacje ich współpracy i wojen z ludźmi. Obawiałem się, że nowe zagrożenia służą jedynie rozdmuchaniu fabuły o kolejne kilkaset stron. Tak jednak ni...