Pod skórą

Książka rozpoczyna się sceną morderstwa mimo to nie jest to kryminał. Fabuła opowiada tragiczną historię Delii, dziewczynki która urodziła się na małej Irlandzkiej wyspie. Pomimo iż ma rodzeństwo to ona stała się ukochanym dzieckiem swojego ojca. Niestety to szczęście nie trwało długo gdyż w wieku dziewięciu lat została sierotą.

Powieść ma bardzo duszny klimat z dobrze wykreowaną główną bohaterką. Może Delii nie da się lubić ale z całą pewnością nie można powiedzieć że jest " nijaka ". Jest ona tragiczną postacią która padła ofiarą swoich czynów, a splot wydarzeń jej nie pomógł. Doprowadziło to do tego że kobieta nie potrafiła nikogo pokochać.

Większość powieść które do tej pory czytałam jest oparta w na schematach. Ta książka jest inna co może nie każdemu przypaść do gustu. Główna bohaterka ma cechy które sprawiają że nie sposób jej polubić. Zakończenie to postawienie przysłowiowej, kropki nad i. Jeśli szukacie czegoś innego co być może was zaskoczy sięgnijcie po tę lekturę.

"- Są winni, niewinni i z gruntu źli. A w tobie zawsze było samo zło."

Inishcrann to po irlandzku Wyspa Wielkiego Drzewa, tą maleńką wyspę zamieszkuje niewiele osób. Na zachodnim brzegu w odizolowaniu od sąsiadów mieszka rodzina O'Flaherty.
Trzech chłopców trzymających się głównie z mamą, często ignorowanych przez ojca oraz dziewczynka.
Delia o nieprzeciętnej urodzie jest oczkiem w głowie tatusia, który zapatrzony w córkę wychowuje ją w poczuciu wyjątkowości zapewniając, że jest przyszłością wyspy i cały świat klęka u jej stóp. Otoczona irlandzkimi legendami, odkrywa moc manipulacji, dzięki której uczy się sterować innymi. Jej ogromna miłość do ojca sprawia, że jest zazdrosna nawet o matkę i braci. Pewnej nocy jedno kłamstwo doprowadza do strasznej tragedii. Osierocona musi opuścić wyspę i nauczyć się żyć w z dala od wszystkiego co znała.

Liz Nugent prezentuje nam historię życia Delii, kobiety o wielu twarzach, skupionej na sobie, genialnej manipulatorki pozbawionej głębszych uczuć. Pierwszoosobowa narracja powoduje, że znamy wszystkie przemyślenia i decyzje. To osoba która podniesie się po każdej tragedii.

Jestem pod wielkim wrażeniem portretu wykreowanego przez autorkę. Pochłania od pierwszego do ostatniego zdania. Końcówka szokuje i wzbudza mnóstwo emocji.
Z pewnością nadrobię poprzednie książki.

Chcecie przeczytać dobrą książkę? Polecam "Pod skórą" - to trzecia już książka autorki.

Na irlandzkiej małej wyspie Inishcrann dorasta Delia O`Flaherty, uwielbiana i faworyzowana przez ojca, wychowywana w przekonaniu o swojej wyjątkowości. Już jako dziecko jest bardzo przebiegła, potrafi manipulować ludźmi, nie jest lubiana przez swoich braci.

Główna bohaterka niszczy wszystkich bliskich, nie przejmując się swym zachowaniem. Nie można jej polubić - jest okrutna, irytująca i samolubna.

Przeczytajcie historię o Delii - poznacie ją od lat dzieciństwa, spędzonego na wyspie, później w Londynie i Francji jako już dorosłą kobietę.

Zakończenie naprawdę dobre! Czy zasłużyła na to, co ją spotkało po przyjeździe znów na wyspę?

To wciągający, dobrze napisany thriller psychologiczny, porywająca powieść, dobrze scharakteryzowana mroczna postać bohaterki. Czy zło, jakie było w Delii, to wynik jej wychowywania w przekonaniu, że jest zawsze najważniejszą osobą? Ona nigdy nie poniosła odpowiedzialności za swoje czyny. Czy to uwielbienie przez ojca, który zawsze powtarzał "jesteś wyjątkowa", tak ją ukształtowało?

Zdecydowanie polecam książkę, to wyjątkowy thriller psychologiczny! Nie będziecie zawiedzeni!

Znając wcześniejszą twórczość autorki i spoglądając na okładkę, gdzieś „pod skórą” czułam, że będzie rewelacyjna i się nie zawiodłam.

Czy zło mamy zapisane w genach, nosimy je w sobie od narodzin? Czy to bezkrytyczne uwielbienie rodzica może spaczyć charakter i zatruć umysł dziecka do tego stopnia, że traci jakąkolwiek empatię?

"Tatuś mówił mi, że jestem wyjątkowa"

Żyjąca z rodziną, na malutkiej irlandzkiej wyspie, Delia, przekonana o swej wyjątkowości i z zazdrości o matkę, doprowadza do tragedii. Jeśli nawet ma świadomość, że jest ona wynikiem jej manipulacji, nie odczuwa żadnych wyrzutów sumienia.

Śledzimy jej dalsze życie będące pasmem skrajnie egoistycznych decyzji, nieodpowiedzialnych, hedonistycznych zachowań, które doprowadzają do kolejnych tragedii. Potrafi manipulować, kłamać, dostosować się jak kameleon, nie umie natomiast nawiązać żadnych relacji, nawet z własnym synem. Gdziekolwiek się pojawia, pozostawia za sobą cierpienie, śmierć i zgliszcza.

Wiwisekcja umysłu osoby tak spaczonej, zaburzonej emocjonalnie dla każdego miłośnika thrillerów psychologicznych będzie prawdziwą gratką. Tym bardziej, że nie jest to postać płaska. Odsłaniając kolejne warstwy skrywane pod skórą budzi sprzeczne, ale bardzo silne emocje. Od nienawiści, po współczucie, a nawet podziw za umiejętność radzenia sobie w sytuacjach, w których inni by się załamali.

Geni...

Jak myślicie czy zło lub dobro mamy w genach? Czy jest to coś co dostajemy w spadku po rodzicach?
Po lekturze tej książki już sama nie wiem co myśleć.
Poznajemy dziewczynkę o imieniu Delia. Była ona wychowywana na irlandzkiej wyspie w surowych warunkach. Była uwielbiana przez ojca, aż do przesady. Rośnie w przekonaniu, że jest wyjątkową królową wyspy.
Jest sprytną manipulantką i cwaniarą, która wie, że wszystko będzie po jej myśli.
Najpierw manipulowała wszystkimi na wyspie, teraz manipuluje w życiu dorosłym. Autorka stworzyła tak irytującą postać, że momentami miałam ochotę nią potrząsnąć. Wielokrotnie różne rzeczy uchodziły jej na sucho, nie ponosiła odpowiedzialności za swoje czyny. Była na dnie by nagle znaleźć się na szczycie. Kłamała, manipulowała, a i tak kończyło się to dla niej pozytywnie.
Postać Delii była tak denerwująca, że momentami widząc jej imię w tekście chciałam odłożyć tą książkę.
Książka skłania poniekąd do refleksji. Do czego może dążyć bezstresowe wychowanie. Oczywiście tu autorka przedstawia wersję ekstremalną.
Żeby nie było do końca tak, że nasza bohaterka jest bezkarna. Mamy tu efekt powracającej karmy i to w najlepszym wydaniu.
Zakończenie bardzo mi się podobało, a nawet ucieszyłam się, że taki był finał.
Polecam książkę. Dobre pióro, świetna historia. Autorka widać, że przemyślała dokładnie postać Delii.

O ile wcześniejsze książki Liz Nugent mnie zachwycił to ta jest rozczarowaniem w pewnym stopniu. Główna bohaterka jest zapatrzoną w siebie socjopatką. Całe życie dba tylko o swoje dobro i szczęście, nie liczy się z uczuciami ludzi na około, bierze od każdego ile może jej dać, po czym idzie w swoim kierunku. To, co bardzo mi przeszkadzało to fakt, że wszystko przychodzi jej w życiu łatwo, o nic nie musi się starać, o nic nie musi walczyć. Nawet gdy nie jest już tak piękna jak kiedyś bez najmniejszego wysiłku zdobywa to, czego pragnie. Przez to cała historia traci w moich oczach wiarygodność. O ile wszystkie książki autorki były mega przewrotne, dopracowane w najmniejszym szczególe to w tej przeszła po łebkach historię, co sprawiło, że była prosta i płytka, zupełnie nie w stylu Liz Nugent.

Jeszcze nigdy w książkach nie spotkałam osoby tak kłamliwej jak Delia. Nieludzka intrygantka, manipulatorka i zadufana w sobie intrygantka. Bardzo lubi przywdziewać różne maski, które mają na celu przypodobanie się swojej ofierze. Z wolna osaczała je starając wykonywać wszystko, co tylko chcieli, byleby tylko była dla nich kimś najważniejszym na świecie. Ukochana córeczka tatusia, który miał ją za chodzący ideał. Wpajał jej niestworzone rzeczy, a ona wciągała je niczym kamfora. Teraz już dorosła nie zapomniała nauk tatusia i zacnie podąża do celu by wyjść na piedestał. Niestety zaabsorbowana swoją wyjątkowością nie zauważa, kiedy popełnia błąd. Od tej pory jej waleczne maski spadają w dół zdeptane przez naturę, która dała o sobie znać.
Książka nie kończy się tylko na historii Delii. Niesamowite były w niej przeskoki czasowe w których poznamy inną kobietę Cordelię. To od niej zaczyna się książka. Nie bardzo wiedząc o co chodzi widzimy tylko, że w totalnym bałaganie pozostawia swoje mieszkanie. Nic nie byłoby dziwnego, gdyby chodziło tylko o rzeczy. W tej scenerii poznamy szanownego trupa, który zmasakrowany jeszcze trochę poleży zanim cokolwiek się z nim stanie. Tu można uznać ją za chorą psychicznie, choć to dopiero początek jej niedoskonałości. Kiedy bowiem nikt nie widzi dojada stek pozostawiony przez klienta. Ten postanawia ją nakarmić nie tylko jedzeniem. Kiedy po nakrapianej imprezie zostaje zbudzona przez dyżurującą kelnerkę nie przejmuje się jej wywodami. W su...

Pod skórą - Lizz Nugent
Wydawnictwo - Wielka Litera


Historia Delii, małej dziewczynki, która jest zapatrzona w ojca, traktowana jak królowa. Mieszkają na małej irlandzkiej wyspie, gdzie populacja jest bardzo mała, a sama Delia uważa, że jak dorośnie to będzie królową wszystkich na wyspie. Tak też posiada jej tato.
Pomimo, że ma braci, to ona jest oczkiem w głowie ojca. Do matki nie ma takich uczuć jak do ojca.

W wieku dziesięciu lat przez splot wydarzeń, których ona sama jest przyczyną, zostaje sierotą.

Książka przedstawia nam historię dziewczynki, która dorasta i musi stawić czoła samej sobie. Musi walczyć ze swoimi kłamstwami. Jest świetną aktorką i intrygantką. Nie można powiedzieć że bohaterka jest nijaka, wręcz przeciwnie, autorka zbudowała i wykreowała ja tak dobrze. Jest to dobry schemat, aczkolwiek Deli po prostu nie da się lubić. Niszczyła życie wszystkim tym na których jej nie zależało. Potrafiła zmanipulować wszystkich tak, by to ona wyszła na tym najlepiej. Nie kocha nikogo oprócz swojego ojca i morza.

Książka jest zupełnie inna niż wszystkie. Nie ma tutaj utartego schematu powielanego w innych książkach. Tej po prostu nie da się odłożyć, mimo że momentami mamy dosyć głównej bohaterki to brniemy dalej w tą sieć klamstw i tajemnic. Zakończenie przyniosło mi ulgę. Autorka postawiła przysłowiową kropkę nad i. Tym samym dając nam czytelnikom masę emocji, które buzują w naszej głowie. Wielokrotnie musiałam ją odłoży...