Opinia na temat książki Pod śniegiem

Dużo sobie po tej książce obiecywałam. Tymczasem jest to wyczerpująca relacja z wielogodzinnej kłótni trzech kobiet. Taka w skali jeden do jednego.

Trzy siostry jadą wspólnie z dziećmi w odwiedziny do rodziców na wieś. Cała powieść wypełniona jest ich pretensjami i użalaniem nad sobą, opisanymi drobiazgowo, tak żeby nie uronić żadnej myśli czy słowa. Wyłania się z tego obraz nieszczęśliwych, sfrustrowanych, ale przede wszystkim wrednych bab, organicznie niezdolnych do porozumienia, przyjmujących wrogo nawet dobre gesty czy słowa. Zdaje się, że jedyne, co daje im satysfakcję, to przekonanie, że dwie pozostałe mają w życiu gorzej.

Nie jest do końca jasne, dlaczego są takie. Ich matka była co prawda nieszczęśliwa w małżeństwie, ale tego nie okazywała. Siostry wychowały się w atmosferze bezpieczeństwa i miłości ze strony rodziców i babci. Wspominają swoje dzieciństwo jako szczęśliwe. Ich spory wydają się przesadne, irracjonalne, jakby wynikały wyłącznie z niedojrzałości.

Jestem pewna, że zdarzają się tacy ludzie i takie rodziny. Sama znam podobną. Ale względne prawdopodobieństwo nie czyni tej opowieści wartościową. Skoro nie jest głęboka - mogłaby przynajmniej dać czytelnikowi oddech, przełamać jednostajny ton gorzkich żalów żartem czy ironią. Ale nic takiego nie następuje. Jest tylko droga przez mękę. Donikąd.