Podróże serc

Książka wysłuchana w formie audiobooka zrobiła na mnie niezatarte wrażenie. Solidnie napisana pięknym językiem powieść obyczajowa ze znajomością historii, tradycji, zwyczajów Podlasia w okresie zaborów. Oczami wyobraźni widziałam zmieniający się krajobraz i pory roku. Autorka subtelnie i delikatnie pisze o buzujących w bohaterach emocjach tak jak kiedyś w szanujących się romansach. Postacią numer jeden jest oczywiście niezawodna mała Anielka.

Książka bardzo klimatyczna i wzruszająca, gdyż dotyczy dziecka. Ponadto jest zraniona miłość oraz historyczne tło Podlasia oddane sumiennie. Język staranny.
Natomiast minusem tej książki jest właśnie ta staranność. Chodzi o to, że miałam wrażenie, że czytam Rodziewiczówną albo 'Nad Niemnem'. Ten sam kwiecisty styl, wieś, dworki i obowiązki contra przyjemności. Zazwyczaj powieści historyczne stwarzają dystans fabularny. Jednak można rozróżnić czy powieść powstała współcześnie, czy sto pięćdziesiąt lat temu. Nawet jeśli jest to pastisz to to jest widoczne. Natomiast w tej książce czułam, że to napisała autorka sprzed 150 lat. Nie ujmuje to urokowi tej powieści, ale jednak gatunkowo autorka odżywiła umarły gatunek.

„Podróże serc” jest debiutancką powieścią Agnieszki Panasiuk, ale również moim pierwszym spotkaniem z twórczością autorki.
Anielka w wieku sześciu lat została osierocona wskutek śmierci rodziców w pożarze. W takiej sytuacji dziewczynka trafia pod opiekę swojej matki chrzestnej Joanny Wierzbickiej, która straciła miłość swojego życia i skupiła się w życiu na realizacji życia zawodowego. Kobieta skrywa tajemnice, które znacznie poróżniły jej stosunki z rodzicami dziewczynki, co znacznie utrudnia jej wykonanie trudnego zadania, jakim jest zaopiekowanie się małą dziewczynką. Jednak z biegiem czasu kobieta zaczyna zakochiwać się w Anielce, która staje się dla niej bardzo ważna. Właśnie wtedy pojawia się Marcin Czarnocki, który jest ojcem chrzestnym dziewczynki i jej drugim prawnym opiekunem.
Muszę przyznać, że książka bardzo przypadła mi do gustu. Wspaniały pomysł na fabułę, a do tego lekko i bardzo przyjemnie napisana! Poruszony trudny temat osieroconego dziecka, którym ma zająć się tak naprawdę obca osoba, z którą mała nie miała nigdy kontaktu, co znacznie utrudnia nawiązanie relacji, zarówno dla jednej, jak i drugiej strony. Autorka świetnie opisała nawiązywanie relacji między tymi bohaterkami, które było stopniowane. Ta relacja została perfekcyjnie dopracowana w każdym calu.
Dla mnie to piękna, poruszająca książka o miłości rodzicielstwie i więziach, które budują się między ludźmi. Bardzo serdecznie polecam!