Porachunki

Książka jest to już drugi tom z serii z detektywem Huldarem oraz psychologiem dziecięcym Freyją i ja mimo tego, że nie czytałam poprzedniego, to nie miałam z tym najmniejszego problemu. Jako fanka skandynawskich thrillerów od razu wiedziałam, że muszę po niego sięgnąć i zdecydowanie ani trochę się nie rozczarowałam!
Autorka zaserwowała nam prawdziwą perełkę i świetnie zawiązana intrygę. Zobaczymy jak ciężka przeszłość oraz trudne dzieciństwo może wpłynąć na bieg obecnych wydarzeń. W tej powieści pojawia się również motyw kapsuły czasu, a mnie on zawsze fascynuje i zadziwia! Uwielbiam takie powroty do tego co było i wyobrażenia tego co będzie za 10 lat. Sama chętnie bym wzięła kiedyś udział w takim wydarzeniu lub stworzyła swoją własną kapsułę czasu. Niestety w tej kapsule czasu zostaje znaleziony tajemniczy list, wiadomo, że napisało go któreś z dzieci, jego treść jest jednak przerażająca. Zostają na nim wymienione zaledwie inicjały osób, osób, które według autora liściku mają niebawem zginąć! W książce zaczynają pojawiać się morderstwa, tajemnice i wszystko po drodze robi się coraz bardziej skomplikowane i tajemnicze. Do tego pojawia się nam skomplikowana relacja detektywa z psycholożką. Uwielbiam książki w których mamy okazję lepiej poznać bohaterów książki i uczestniczyć w ich prywatnym życiu.
Bardzo podoba mi się styl autorki i z miłą chęcią sięgnę po jej poprzednią książkę oraz po kolejne jeśli się pojawią. Zakończenie może Wam zszokować!

Druga część cyklu Freyja i Huldar zaczyna się mocno. Mała dziewczynka nie mogąc doczekać się na przyjazd taty do szkoły, idzie do domu koleżanki, aby skorzystać tam z jej telefonu. Musi być cicho ze względu na tatę koleżanki. Jest cicho, ale być może i tak zbyt głośno. Później już nie wraca do domu.
Bardzo trudna tematyka, bardzo przerażająca historia, bardzo przejmujący los młodych ludzi, niewiarygodne okrucieństwo i znieczulica ludzi powołanych do ochrony – szczególnie do ochrony tych najmłodszych, tych, którzy sami nie potrafią się bronić.
Zawsze trudno odnaleźć mi się w sytuacjach kiedy co innego mówi głowa, a co innego serce. Okrucieństwo, przemyślane morderstwa, brutalna śmierć nie przerażała. Przerażało mnie coś innego, i podejrzewam, że nie tylko mnie. Lubię historie kiedy „źli” dostają to, na co sobie zasłużyli. Tylko co zrobić kiedy tych złych jest tak dużo? Może nawet zbyt wielu.
Lubię Sigurdardottir jako autorkę nie tylko historii kryminalnych, ale również jako autorkę tworzącą w swoich historiach otoczkę obyczajową. I tak, zarówno Freyja, jak i Huldur wzbudzają moją sympatię. Są bardzo ludzcy. Lubią popełniać błędy i niekoniecznie lubią się do nich przyznawać. Mieszają i motają w swoich relacjach, ale trzeba przyznać, że coś ich do siebie ciągnie. Mam nadzieję, że w kolejnej części zarówno oni jak i my jako czytelnicy, będziemy w stanie zidentyfikować, czym jest to coś. Ja akurat czekam na to równie mocno, jak na samą historię kryminalną.
Porachu...