Opinia na temat książki Pustynna włócznia. Księga 1

Perła fantastyki. Tak zaczynam czytelniczy 2019. Od ukończenia 2 tomu Pustynnej Włóczni, która jest książką dorównującą kunsztem Panu Lodowego Ogrodu. Ta książka łączy losy ośmiu bohaterów, w sposób literacko idealny. Nie będę się rozwodził nad warsztatem Autora, nad doskonałością stworzonego świata i wykreowanej fabuły. To już trwa od 4 tomów. I muszę zrobić przerwę na inny gatunek, na inną książkę. Dlaczego? Tej książki nie czytasz, tą książkę chłoniesz i – co gorsze – ta książka chłonie Ciebie niczym otchłań po zbyt dużej dawce demonicznej magii.

Arlen, Leesha, Jardir, Rojer, Wonda, Gared, Inevera, Renna. Każdy z tych bohaterów inny, każdy ma swoją historię. Razem, osobno, na szlaku, w miastach. Czy czytamy ich „wspólne” przygody, czy
„z osobna” – zawsze fascynujące.

To jest porcja idealnie napisanej fantastyki najwyższych lotów. Tak bardzo ludzkiej. Tak bardzo fantastycznej. Świat „arabski” ze wszystkimi bzdurnymi zasadami i zacietrzewieniem religijnym, świat cywilizowany ze swoim „pędem i pożądaniem władzy” przez udzielnych książąt Wolnych Miast. Każda strona fascynuje czytelnika światem, który na pewno dorównuje, a może nawet i przewyższa kreacje Georgea Martina w „Grze o Tron”.

Tylko kiedy ekranizacja? :)