Opinia na temat książki Rozmówca

Jeśli lubicie Huntera i Garcię, ten tom sagi Carterowskiej o zmaganiach Detektywa Huntera z psychopatycznymi mordercami się wam spodoba. Jest dobry. Nie rozwalający mózg na kawałeczki, ale dobry. Pisany tym samym stylem i (niestety) szablonem co pozostałe, ale dostarcza oczekiwanej rozrywki. Fabuła intrygująca, szczególnie wprowadzona postać Pana J, i szczerze mówiąc – gdyby go nie było ocena książki byłaby niższa, choć i on został nieco potraktowany po macoszemu i wątek był słabo rozwinięty. Mimo, że postać mordercy rozczarowuje, to sama konstrukcja zakończenia zasługuje na pochwałę (z Panem J). Hunter jak zawsze #godlike, Garcia jak zawsze (i znów niestety) jest tylko zwykłym Policjantem, który na nic sam nie wpadnie. Miałkie to wszystko, choć styl Cartera jest do thrillerów idealny, ale czytać 8 raz to samo z podstawionymi do szablonu innymi danymi i drobnymi zmiennymi to tak troszkę jak oglądać ulubiony serial X sezonów, ale z biegiem lat coś zaczyna powszednieć i sprawiać subtelnie mniej radości. Cartera (jak już pisałem w jednej z poprzednich opinii) trzeba dozować.

P.S. Nie wiem czy to kwestia Autora, czy spapranego tłumaczenia, ale nie ma czegoś takiego jak pistolet w kalibrze 40 mm! Toż to haubica jest! 😊