Śpiący giganci

Powieści, które swoją formą nawiązują do reportaży, wywiadów, czy przesłuchań nie jest zbyt dużo. A takie przedstawienie wydarzeń uważam za jedne z najciekawszych. Przykładem może być niedawny hit"War Z", który właśnie swoją formą zyskał moją sympatię i uznanie. Dla tego też czasami się zdarza, że specjalnie szukam powieści, których autor takim sposobem postanowił przekazać swój pomysł.

Sylvain Neuvel, to Kanadyjczyk, który powieścią"Śpiący giganci" postanowił zaistnieć na rynku wydawniczym. Książka jest pierwszym tomem cyklu"Akta Temidy", a w Polsce cykl wydaje Wydawnictwo Akurat.

Pewnego dnia mała dziewczynka Rose, jadąc na rowerze wpada do dziury i ląduje wprost na olbrzymiej dłoni. Znalezisko wzbudza sporą sensację i na krótki czas nie mówi się o niczym innym. Kto wykonał tak doskonałą rzeźbę, z jakiego materiału i przede wszystkim czy ręka jest elementem czegoś większego?

Mija prawie 20 lat. Rose dorasta i staje się osobą która dowodzi grupą która bada, skąd ów artefakt wziął się i do czego służy. W między czasie na całym świecie zostają odkryte kolejne części olbrzymiego posągu, a Rose, wraz z zespołem, stara się połączyć wszystkie elementy. Czy to tylko ogromna statua, a może robot? I kto stworzył tak niezwykłą rzecz, o takim stopniu zaawansowania, tysiące lat temu? Zachęcam do lektury.

O tym właśnie pisałem wcześniej. Publikacja w nietypowy sposób przedstawia ekscytujące wydarzenia. Jest to forma wywiadów i przesłuchań, które z boha...

Początkowo wydawało mi się, że będzie to sterta głupstw. Gigantyczny robot niechybnie pozaziemskiego pochodzenia, poskładany z części rozsianych w losowych miejscach pod powierzchnią gleby na całej kuli ziemskiej, nie wyglądał mi na dobry początek powieści trzymającej przyzwoity poziom. Naiwność pomysłu nie wróżyła dobrze. Początkowej opinii nie zmieniłem, ale książka okazała się bardziej interesująca niż się spodziewałem i jest to przyzwoita rozrywka, chociaż pozbawiona większych zaskoczeń i fabularnych fajerwerków. Powodów do jej pochwalenia jest kilka.

Po pierwsze: nietypowa forma. Rozdziały napisane są w formie relacji z rozmów i przesłuchań, sprawozdań z misji, transkrypcji fonetycznych zapisów łączności lotnisk, rozmów telefonicznych itd, itp. Wymusza to pewną dynamikę opisywanych w tych relacjach wydarzeń, nie pozwala na długie opisy np. walorów przyrody czy nastrojów i uczesań bohaterów. Można wręcz chwilami odebrać tę książkę jako wszechstronną dokumentację śledztwa w sprawie tajemniczych wydarzeń, skrywanych przez niecnych polityków przed opinią publiczną.

Po drugie: główny bohater. Nie jest nim bynajmniej kosmiczny superrobot, tylko gość, który z dużą wprawą, cynizmem, kamiennym spokojem i makiawelicznymi zdolnościami manipuluje politykami, szalonymi naukowcami i wojskowymi. Odkrywanie kolejnych zmyłek w jego planach jest całkiem ciekawe i był to główny czynnik podtrzymujący moje zainteresowanie podczas lektury, pomimo tego, że nie wiadomo nawet ...