Spowiedź polskiego kata

Tytuł książki, nie oddaje jednak jej zawartości. Bo zapowiedzianej spowiedzi jest mało a skruchy nie znajduję prawie wcale. Kata w całej książce jest niewiele, a kiedy już jest bywa ciężkim rozmówcą, momentami atakowanym przez autora, co było raczej naturalnym zabiegiem by go 'przycisnąć', jednak czasem frustrowało. Kat w ostatecznym rozrachunku przypomina mi bohatera "Roku 1984" Orwella, kiedy to główny bohater przyznaje, że Wielki Brat jest dobry... Tak i tutaj kat jest zwolennikiem, zatwardziałym i nieugiętym, który nie czuje się mordercą a tylko ręką sprawiedliwości.
Nie będę roztrząsała słuszności kary śmierci, tego czy jest potrzebna czy nie bo każdy powinien to ocenić w swoim sumieniu, jednak książka ta powoduje, że się zastanawiamy. Dlatego uważam, że powinna trafić do jak największej liczby czytelników.

Historia polskiego systemu prawnego jest długa i zawiła. Kara śmierci odcisnęła pewne piętno nie tylko na skazanych oraz ich rodzinach, ale też na wykonawcach wyroku. Jak z przeszłością radzi sobie niegdysiejszy kat? Czy potrafi o niej zapomnieć?

Książka poświęcona Johnowi Ellisowi bardzo mnie zaciekawiła, a czas spędzony nad lekturą okazał się być owocny. Nic dziwnego, że od razu sięgnęłam po kolejny tom serii, tym razem dotykający tego samego tematu od nieco innej strony. W polskim prawie karnym wyrok śmierci został zniesiony w 1998 roku, choć ostatnią egzekucję wykonano lata wcześniej, bo w roku 1988, na Stanisławie Czabańskim, skazanym za gwałt oraz zabójstwo. Może się wydawać, iż całe zagadnienie, mimo złożoności, wypada nudnie. Statystyki, kilkaset nazwisk — a co z morzem łez wylanych przez bliskich ofiar? Mordercy, sądy, żądne krwi tłumy. I ważna postać, stojąca trochę na uboczu, lecz będąca niezwykle ważnym trybem w machinie. Kat. W kulturze masowej kojarzący się z człowiekiem pozbawionym twarzy, skrywanej za czarnym kapturem. Do tego komiczny rekwizyt, pokroju topora. Jak to wygląda naprawdę?

Nie ukrywam, po świetnym „Dzienniku kata” tej książce postawiłam całkiem wysoką poprzeczkę. Naturalnie, obie pozycje różnią się wykonaniem, gdyż dotyczą zupełnie innych epok. Jerzy Andrzejczak ma na swoim koncie rozmaite publikacje, o, na przykład, Adamie Małyszu lub Jolancie Kwaśniewskiej. Autor spisał także „Spowiedź polskiej zakonnicy”, namówił na zwierzenia...

Po ostatnich lekkich książkach postanowiłam sięgnąć po coś mocniejszego. Do tego tragiczne wydarzenia, które mają obecnie miejsce w Polsce sprawiają, że ta książka ma dla mnie jeszcze mocniejszy i poważniejszy wydźwięk. Przeraża.
Tej książki zdecydowanie nie da się lekko czytać, nie da się przejść wobec niej obojętnie i sprawić, że nie wpłynie ona na nas i na nasze postrzeganie otaczającego nas świata. Ukazuje wiele tragicznych polskich momentów. Wiele dramatów i bólu.
Książka ta to nie tylko spowiedź, to również rozmowy ze skazanymi, z ich rodzinami i kawał WAŻNEJ i zapomnianej przez nas historii. Historii o której nikt nas nie nauczy! Ja dopiero teraz dowiedziałam się, że ostatecznie karę śmierci zniesiono z polski dopiero w 2013 roku, a ostatni wyrok był wykonany w 1988 roku i to przez powieszenie. Przecież to tak niedawno! Obecnie jest ona przeprowadzana aż w 58 krajach.
Książka to również historia światowa i europejska. Mamy przykłady z innych krajów, mamy pokazane jak kształtowała się i powstawała kara śmierci i skąd w ogóle się ona wzięła. Poza historią katów (w Polsce była nawet ich bardzo popularna szkoła!), mamy również ukazaną gilotynę, komorę gazową oraz krzesło elektryczne. Mnie same te nazwy już przerażają.
Dla mnie bardzo ważna książka. Książka, która sporo mnie nauczyła, a nazwisko ostatniego polskiego kata jeszcze długo pozostanie tajemnicą. Dopiero po 50 latach dokumenty zostaną od tajone!