Starsza pani z nożem

„Starsza pani z nożem” to powieść koreańska autorstwa Gu Byeong-mo. Jest to połączenie literatury pięknej z kryminałem – to intryga kryminalna spaja tę historię w jedno, choć z początku czai się gdzieś w tle, dopiero pod koniec nabiera dosyć filmowego tempa. Przede wszystkim jednak jest to historia życia kobiety, która teraz, ze względu na wiek, chyba musi powoli zacząć myśleć o emeryturze... Jednak co, kiedy przez całe życie to praca była jej światem? Rógszpona, bo takie przezwisko nosi główna bohaterka, całe życie była zabójczynią na zlecenie... To postać dziwna, nieszablonowa, która z początku wydaje się całkiem pozbawiona uczuć, ciężko zatem i do niej coś poczuć. A jednak im dalej w lekturę, im bardziej poznajemy jej codzienność, przemyślenia, a przede wszystkim wspomnienia, tym staje się dla nas bardziej ludzka. I teraz, kiedy sama po raz kolejny, zaczyna być traktowana inaczej przez społeczeństwo, zaczyna w końcu dostrzegać i czuć więcej. Zatem czy zmiana możliwa jest w każdym, nawet najpóźniejszym momencie? Czy starość to tylko ograniczenia i coraz mniejsza tolerancja społeczeństwa? Historia pisana jest językiem prostym, ale długimi zdaniami, co nadaje jej dziwnego, oryginalnego rytmu. Ciekawe doświadczenie literackie, warto je przeżyć!

Rógszpona jest seniorką. Rógszpona lubi noże. Rógszpona od 40 lat jest też płatną zabójczynią.

Przez lata wykonywała tajne zlecenia, ale od niedawna stan jej zdrowia domaga się pauzy. Kobieta wie, że nieubłaganie zbliża się czas, kiedy będzie musiała odejść na emeryturę. Kiedyś szanowana w patriarchalnym środowisku skytobójczyni, dziś czuje, że jej pozycja traci na znaczeniu, a świadczyć może o tym notoryczne nazywanie jej starszą panią. A żeby było mało, od jakiegoś czasu kobieta czuje, że tym razem to ona stała się czyimś celem. Na dodatek Rógszpona całe życie była twarda, nieustępliwa, niebezpieczna, a z wiekiem zaczynają w jej sercu rozkwitać pokłady empatii i dobroci. Co się z nią dzieje?

Opis tej książki może świadczyć, że mamy do czynienia z komedią. Nie tym razem. Nie tym razem. Owszem, ta książka obfituje w zabawne teksty, ale pod warstwami czarnego humoru skrywa się historia kobiety, która przez swój wiek zaczyna być wykluczana z życia zawodowego i społecznego. Rógszpona zaczyna analizować swoje życie i wspominać poszczególne etapy, które sprawiły, że w wieku 65 lat znalazła się w tym miejscu, w którym jest obecnie.

“Starsza pani z nożem” to niezwykle intrygująca książka. Jak tylko zobaczyłam tę okładkę, po części przerażającą, a po części karykaturalną już wiedziałam, że historia, która się pod nią skrywa, będzie niezwykła, inna, niecodzienna.

Historia główn...

Starość…

Może przyjąć różne oblicza. Spokój, wyciszenie, samotność, ograniczenia, ale też radość…
…wiele osób godzi się z upływającym czasem, ale nie Rógszpona. Ma sześćdziesiąt pięć lat, ona i jej życie zwalnia tempo. Nie godzi się na to, aby zakończyć swoją karierę zawodową, pomimo pojawiających się ograniczeń, chociażby tych zdrowotnych. Wykonuje bardzo specyficzną pracę, jest płatnym zabójcą. Czy starsza pani może siać postrach, czy jednak nie podoła kolejnym wyzwaniom?

Starsza Pani, a jednak pełna werwy, energetyczna, osobliwa, skupiona na swoich działaniach… a teraz po wielu latach jej działalności niespodziewanie pojawiają się w niej emocje, które w pewnym sensie „burzą jej tok pracy”.

Początkowo można odnieść wrażenie, że ta powieść jest czarno - biała, a z każdą kolejną stroną pojawiają się nowe barwy, które kolorują serce Rógszpony. To właśnie emocje potrafią zmienić człowieka. Czasem mogą przeszkodzić, zaskoczyć i czy zawsze niosą za sobą dobro?

Główna bohaterka zaprasza czytelnika do swojego z pozoru zimnego, ułożonego świata. Poznajmy jej młodość, dowiadujemy się od czego to wszystko się zaczęło, dlaczego wybrała taką ścieżkę dla siebie. Jej życie od zawsze byłe pełne smutku i szarości i może właśnie dlatego tak długo musiała czekać, aż jej serce się rozgrzeje.

To wędrówka nie tylko śladami jej działań, ale również podróż do wnętrza człowieka, do jego umysłu. To rozważania na temat starzenia się, na temat „prz...

Nietypowy tytuł, przepiękna okładka… i opis, który sprawił, że musiałam po nią sięgnąć.
Powieść, która zmienia spojrzenie na pracę osób, które społeczeństwo unika na maksa.
Rzadko powstają książki i filmy, które pokazują starość i to, jak odbierają ją sami zainteresowani.
Kiedy i w jaki sposób przychodzi? Czy każdy odczuwa ją tak samo? Czy w ogóle istnieje granica, kiedy człowiek MUSI przejść na wymuszoną przez społeczeństwo emeryturę?
Książka Gu Byeong-mo zrobiła furorę na rynku Korei Południowej, a i w Polsce zbiera coraz lepsze oceny. Co takiego ma w sobie ta niepozorna książka?
Przyznam, że zapaliłam się do niej tak bardzo, że pierwsze rozdziały mnie… znudziły.
Ciężko było mi się wdrożyć w historię Rógszpony, chociaż im dalej w las, tym bardziej ją lubiłam.
Urocza, starsza Pani, która przygarnęła psa. Prywatnie: zawodowa zabójczyni, która w tym fachu jest od przeszło czterdziestu pięciu lat.
Czy znajdziemy tutaj krwiste opisy jej zbrodni? Czy będzie opisana jako antagonista? Czy może kryminalna strona będzie tylko tłem do jej życia?
Co tak naprawdę chciała przekazać nam południowokoreańska pisarka?

Ta książka pozwala nam na to, żeby inaczej spojrzeć na naszych dziadków, sąsiadów, nieznajomych starszych ludzi.
Czy zawsze byli tymi: kochanymi, miłymi (wstaw co chcesz) starszymi ludźmi? A może w przeszłości (lub wciąż) są zawodowymi mordercami? Agentami. Superbohaterami? Kim są? Kim byli? Czy każdego z nas czeka starość? ...

Rógszpona jest płatną zabójczynią, 65-letnią płatną zabójczynią, która coraz częściej myśli o przejściu na emeryturę, po 50 latach "pracy". Starsza Pani nie myśli o końcu kariery, ale z każdym nowym zleceniem zauważa postępy swego starzenia się. Pomimo swojej niesamowitej sprawności fizycznej widzi, że może to być już niewystarczające dla tej branży.
Przełomowe staje się zlecenie, w którym ulega wypadkowi. Ranna trafia na doktora Kanga, młodego lekarza, który opatruje jej rany i nie zadaje zbędnych pytań, które na pewno byłyby zasadne. Doktor Kang wychowuje samotnie 6-letnia córeczkę i zdaje się wiedzieć, że nie zawsze warto pytać.
Do agencji zostaje przyjęty Osiłek, który za wszelką cenę chce dopiec Rógszponie i wtyka nos w nie swoje sprawy, czego kobieta nie potrafi zrozumieć.

Jak to z koreańską literaturą bywa, jest to bardzo refleksyjna powieść. Nie jest to kryminał, a bardziej literatura piękna ukazująca w ponadczasowy sposób proces starzenia się — to jak zauważamy, że nasze ciało, refleks i umysł nie działają jak kiedyś. Powieść ukazuje również, że każdy człowiek mimo wszystko potrzebuje bliskości i zaopiekowania się drugą osobą.

Uważam, że ta powieść jest bardzo mądrze napisana, ukazując prawdy w sposób zarówno smutny, jak i żartobliwy. Autor umiejętnie porusza ważne kwestie życiowe, prezentując je w lekki i przystępny sposób.

„Najważniejsze jest to, aby zniewagi spłynęło po tobie jak woda po kaczce. Tym bardziej że jesteś kobietą, co oznacza, że często będziesz musiała ignorować obelgi.”

Rógszpona to kobieta żyjąca w patriarchacie, krowa już dość przeżyła, mając już swój wiek. Wiele już doświadczyła i teoretycznie niczym nie wyróżnia się z tłumu, wygląda jak każda przeciętna starsza pani.

Jednak jak pewnie już wiecie, pozory bywają bardzo mylące. I nie inaczej jest tym razem. Okazuje się, że ta z pozoru miła starsza pani, na e domu pokaźną kolekcję noży, ale to coś więcej niż nietypowe hobby. Kobieta jest płatną zabójczynią.

Jak pogodzić taki zawód ze swoim wiekiem? Ciało się swoje, a do tego zdarza się wypadek. I pomimo tego że w pracy musi być zimna, to ma też emocje i empatię, które odżywiają się kiedy poznaje małą dziewczynkę, córkę doktora.

To bardzo wyjątkowa książka. Główna bohaterką nie jest młoda, ma już swoje lata ale nie brak jej werwy i ciekawych przygód. Ta historia wychodzi poza utarte schematy, wciągająca, zaskakuje. Jest naprawdę interesująca.