Straszliwe młode damy i inne osobliwe historie

Kelly Barnhill tworzy światy, gdzie realność miesza się z fikcją. Gdzie nadprzyrodzone wkrada się do codzienności i miesza zmysły. Istoty z legendy istnieją, zmarli wciąż są obecni a kobiety obdarzone są mocą. Trudno odróżnić fikcyjne pogłoski od prawdziwych czarów, a machina propagandy niszczy każdego na swojej drodze. Ludzie chętnie odwracają wzrok, ale równie chętnie pomagają. Chętnie uciekają i chętnie stawiają opór. Powietrze przesycone jest magią, a fabuły skrzą kolorami.

Wszystko to literacko robiło wrażenie i sprawiało, że moje serce drgało przez zgrabne zdania. Autorka często snuła swoje opowieści niczym baśnie dla dorosłych, ale brakowało w nich puenty, do których zwykle się dąży. Teksty były dobre, momentami nawet piękne, ale często puste. Ich poziom bywał nierówny i jedynie garstka mgliscie odbiła się w mojej pamięci, choć po skończeniu książki odczułam przyjemne drżenie.

„Straszliwe młode damy i inne osobliwe historie" to tytuł, którego jednoznacznie ocenić nie potrafię. Kilka opowiadań było bardzo dobrych, a reszta nie do końca wykorzystała swój potencjał, choć czytanie ich wciąż było przyjemne. Kelly Barnhill najwyraźniej jest autorką bardzo moją, a prawdopodobnie po prostu w krótszych formach nie zawsze sobie radzi. Pozostaje mi zapoznać się z resztą jej twórczości (powieści dla młodszych, czyli to, co lubię najbardziej) i sprawdzić tę teorię, bo wyczuwam w jej prozie ogromny potencjał. Póki co jednak z rozpaczą muszę zawołać: „przeciętn...

Oczywiście, że kojarzę Kelly Barnhill. Jest autorka jednej z moich ulubionych młodzieżowych książek, a mianowicie „O dziewczynce która wypiła księżyc”. Powieść ta na tyle zapadła mi w pamięć, że bez wahania sięgnąłem po kolejny utwór jej autorstwa. Tym razem jest to zbiór opowiadań, a nosi on tytuł „Straszliwe młode damy i inne osobliwe historie”.

O książce tej możemy przeczytać, że:
Nagrodzona Medalem Johna Newbery’ego za wybitny wkład w amerykańską literaturę dziecięcą pisarka tym razem postanowiła oczarować dorosłych czytelników. Straszliwe młode damy i inne osobliwe historie to dziewięć – miejscami nieco surrealistycznych, skrzących się humorem, przepełnionych magią i niesamowitością, napisanych pięknym językiem – mrocznych, baśniowych opowieści o kobietach, w tym nagrodzona World Fantasy Award nowela „Magiczne dziecko”.

„Straszliwe młode damy” to zbiór opowiadań, które możemy określić, jako fantastyczne. Standard? Być może, ale w czasach gdy w fantastyce jest coraz mniej dobrych historii, ten zbiór krótkich form to przyjemna dawka odświeżenia w niemal burtonowskich klimatach. Groteskowe i surrealistyczne. Takie w skrócie są te teksty. Antologia z gatunku szeroko pojmowanego horroru mogłaby być porażką, ale zabawa schematami i konwencją z jednoczesnym wpasowaniem się w nie, nie tylko udała się autorce, ale i wyszła tytułowi na dobre. Teksty czyta się szybko lekko i przyjemnie. Styl miły w odbiorze uprzyjemnia lekturę, a ogólny klimat panujący na...

Przeczytałam ‘Syna wiedźmy’ i „Dziewczynkę, która wypiła księżyc” Kelly Barnhill i bardzo mi się podobały. Po przeczytaniu „Straszliwych młodych dam i innych osobliwych historii” mam mieszane uczucia. Wyobraźnia autorki rzuca na kolana, język jakim jest napisana książka urzeka (świetna robota Katarzyny Makaruk, która dokonała przekładu), ale ja mam takie wrażenie, że nie do końca zrozumiałam przesłanie. Może język zbyt poetycki, może historie zbyt surrealistyczne, albo po prostu ja nie jestem aż tak wyrobionym czytelnikiem, ale te historie zostawiły mnie z poczuciem niedokończenia. Nie jest to łatwa literatura.

Nie znam dziewczynki, która nie lubiłaby opowiadań, książek z księżniczkami bądź z wiedźmami, które to są złe i robią wszystko, żeby nie pałać do Nich sympatią (chodź zdarzają się też dobre). Autorkę znam dzięki książce „Dziewczynka, która wypiła księżyc” którą pokochałam całym sercem, płakałam i denerwowałam się jak nie wiem co. Polecam do nadrobienia. Dziś przychodzę z kolejną książką autorki pt. „Straszliwe młode damy” Ten tytuł „straszliwie” mnie zaciekawił.

Tak jak poprzednie skierowane są do młodszego czytelnika (ale nie koniecznie) tak tutaj mamy coś dla nas dorosłych chodź pewnie i młodzież (starsza) coś dla siebie znajdzie. W książce znajdziesz 9 różnych opowiadań, które na pewno przypadną tobie do gusty chociaż z tego powodu, że bawią oraz mogą przyprawić o ciarki na ręku. Nie ukrywam, że bardzo chciałabym, aby każde z tych opowiadań albo może kilka zostało rozszerzone. Miejmy nadzieje, że tak kiedyś będzie.

Książka dla tych którzy lubią ponad czasowe opowiadania, bajki, historie w których doznasz zazdrości, miłości, zawiści, zdrady i nie tylko. Jak bardzo jesteśmy zdeterminowani, aby osiągnąć cel często nie patrząc pod nogi?, nasze zawzięcie podczas realizacji, żeby tylko było według naszych planów. Dla mnie jest jeden minus to w niektórych opowiadaniach język w jakim pisała autorka trochę był trudny, ale w niczym to nie ujmuje książce tylko musiałam się trochę zastanowić, żeby zrozumieć.

Kiedyś nie z...

"- Wszyscy jesteśmy jedynie zbiorem skaz - powiedział pewnego razy Taksydermista. - Bezlikiem niedoskonałości, przez które przeziera boska doskonałość. Widzicie? To właśnie z powodu naszych skaz kochają nas niebiosa. Blizny, ułomności, brak symetrii są dowodem na to, że żyjemy - albo kiedyś żyliśmy. Im bardziej staramy się narzucić swoje kalekie wyobrażenie doskonałości i dobra temu, co już jest idealne i dobre, tym bardziej oddalamy się od boskości (...)"
Muszę przyznać, że lektura tych opowiadań była ciekawym doświadczeniem. Niepokojące, surealistyczne, nie dające się porównać z niczym co do tej pory czytałam historie, mocno mnie zaintrygowały. Mają w sobie coś bajkowego, ale przy tym są dziwaczne, ale nie w zły sposób, tylko w ten hipnotyzująco-fascynujący, który sprawia, że trudno się od nich oderwać.
Zdaję sobie też sprawę z tego, że nie wszystko tutaj zrozumiałam, ale jakoś specjalnie mi to nie przeszkadzało.
Z całą pewnością nie jest to książka dla dzieci, sporo tutaj przemocy i wydarzeń, które trudno będzie wytłumaczyć kilkulatkom.
Czy są straszne? Nie bardzo, niektóre z nich są nieco obrzydliwe, ale ogólnie powiedziałabym, że są, tak jak sugeruje tytuł, osobliwe.
Czasami warto przeczytać coś spoza naszej strefy komfortu, bo mimo, że "Straszliwe młode damy..." to literatura rozrywkowa, to jednak wymaga ona trochę więcej wysiłku i nie podaje czytelnikowi gotowych wyjaśnień, jednak jej lektura sprawia dużo frajdy.

Każdy autor piszący książki ma swój styl pisania. Są jednak tacy autorzy, których można poznać po sposobie pisania nie patrząc na okładkę, gdzie znajduje się nazwisko, tak charakterystyczny jest ich styl. Jedną z takich autorek jest właśnie Kelly Barnhill.

Wcześniej czytałam jej książkę dla młodzieży „Dziewczynka, która wypiła księżyc”. Książka bardzo mi się podobała, właśnie dlatego, że sposób pisania był tak inny od tego co czytałam do tej pory. W tej książce, która jest zbiorem opowiadań skierowanych tym razem dla dorosłego czytelnika, Kelly Barnhill pisze w ten sam niepowtarzalny sposób.

„Straszliwe młode damy i inne osobliwe historie” to zbiór dziewięciu opowiadań, które są mroczne, gotyckie, baśniowe i nieraz groteskowe. Na tylnej okładce te opowiadania zostały porównane do filmów Tima Burtona. Moim zdaniem jest to trafne porównanie. Można powiedzieć, że opowiadania są dziwne. Najbardziej podobało mi się pierwsze opowiadanie „Pani Sorensen i Sasquatch”. Jednak jeśli zapytacie mnie dlaczego, to ciężko mi odpowiedzieć. Chyba chodzi mi o atmosferę w tym opowiadaniu. Autorka ma niesamowitą wyobraźnię. Każde opowiadanie ma moim zdaniem coś baśniowego, nietypowego.

Kolejną rzeczą, która zwraca uwagę w tej książce jest okładka. Naprawdę robi wrażenie. Książka jest pięknie wydana.

Dla fanów baśni, fantasy i wszystkich, którzy lubią dziwne historie ta książka będzie idealną rozrywką.

„Straszliwe młode damy i inne osobliwe opowieści” Kelly Barnhill to zbiór opowieści traktujących o rodzinie i sile więzów rodzinnych, o śmierci i próbie pogodzenia się ze stratą bliskich nam osób, o sztuce i sile wyobraźni, o miłości i o tym, że nic tak naprawdę nie trwa wiecznie; o ludzkiej naturze, chęci posiadania władzy i konsekwencjach z tego wynikających; o nadziei oraz poświęceniu. Z całą pewnością jest to zbiór wyjątkowy i stanowić może nie lada gratkę dla miłośników nie tylko fantastyki, ale przede wszystkim tych, którzy cenią sobie dobrze napisane książki.

Cała recenzja: https://magicznyswiatksiazki.pl/recenzja-straszliwe-mlode-damy-i-inne-osobliwe-historie-kelly-barnhill/

Jak dla mnie zbyt duża dawka surrealizmu i dziwności. Trzeba czytać bardzo powoli, w skupieniu i całkowitym poświęceniu, żeby cokolwiek zrozumieć. Lubię, gdy autorzy sięgają po realizm magiczny i nadają dziełom charakteru osobliwego, natomiast w tych opowiadaniach jest tego przesyt.
Forma niekoniecznie przypadła mi do gustu - niedokończone wątki, chaos, często brak logiki.

Niepokój, lęk, strach. Niby nie lubimy tych emocji w życiu codziennym, ale już w filmach czy książkach jak najbardziej.

Zbiór króciutkich opowiadań, każde inne a jednak mające cechę wspólną. Niepokój, lęk i dziwność.

Dziewczyna, która decyduje o śmierci w zależności od tego jaki ma kolor szminki na ustach. Poeta, który swą duszę zapisał na kartkach w formie wierszy. I wiele, wiele innych.

Czytając ten zbiór opowiadań pierwsza myśl jaka mi przyszła do głowy to Lovecraft. Ale żebyście mnie źle nie zrozumieli. To nie jest tak, że te opowiadania są takie same jak Lovecrafta. Że autorka się wzorowała lub skopiowała. Różni się język i tematyka. Za to podobny jest rodzaj dawkowania emocji. Nie są to opowiadania, które wystraszą w czasie czytania. Są powolne, czasem wręcz rozwleczone. Ale mimo iż czyta się je powoli i ma się wrażenie, że już nic nas nie zaskoczy, to jednak wciąż towarzyszy ten dreszcz niepokoju. Ten kamyk, który nie pozwala poczuć się komfortowo.

Muszę przyznać, że z jednej strony podobała mi się ta książka a z drugiej mam lekkie wątpliwości. Tematyka opowiadań jest bardzo na plus. Czułam się czasem niekomfortowo i niektóre poruszane tematy wywoływały u mnie zaskoczenie. Z drugiej strony opowiadania są nierówne. Jedne nużą drugie pochłania się w sekundę.

Co mnie najbardziej zaskoczyło to to, że ta książka mocno korzysta z motywu nienawiści, zazdrości, bólu i seksu/seksualności. Tak więc, chociaż okładka raczej wskazuj...