Szczyty Chciwości

Powiem wam, że czytając o wydarzaniach, które miały miejsce w życiu bohaterów, czułam się jakbym wpadła z wizytą do starych znajomych. Nie wiem gdzie tkwi sekret, ale z każdym kolejnym tomem sagi "Grzechy młodości" jestem coraz bardziej uzależniona od twórczości pani Edyty. Może dlatego, że Autorka potrafi opisać życie zwykłych ludzi w bardzo ciekawy sposób. Z pewnością dużą zaletą jest piękny literacki język, jakim posługuje się pani Edyta. W niezwykle plastyczny sposób potrafi ukazać radości i troski ludzi, z którymi czytelnik może się utożsamić. W całej plejadzie bohaterów znajdzie swojego ulubieńca. Dla mnie idealną bohaterką jest Justyna, która mimo przeciwności losu pozostała sympatyczną osobą. Potrafi cieszyć się z tego co ma, a gdy jest jej źle, to szuka rozwiązania problemu, a nie załamuje się czy też szuka winnych swojego nieszczęścia.
Nadal pałam niechęcią do Mirelli vel Marii. Jakże ta kobieta potrafi być antypatyczna. Jej intrygi, kłótliwość i brak jakiejkolwiek empatii przerażają. Aż strach pomyśleć, że takie osoby mogą być wśród nas. Jest ona klasycznym przypadkiem osoby, która dąży po trupach do celu. Nie ma dla niej żadnej granicy moralnej i etycznej, której by nie przekroczyła. Nie ma ona litości ani dla rodziny, ani dla współpracowników, byle dostała to na co ona ma ochotę.

Przełom lat 80tych i 90tych opisany w powieści dobrze odzwierciedla tamtejsza rzeczywistość. Przecież wielu z nas pamięta tamte trudne czasy...

Czwarty tom "Grzechów młodości" już za mną. Tym razem mamy Bydgoszcz z lat 80 i 90.
W kraju zachodzą przemiany. W rodzinie Trzeciaków również dużo się dzieje. Tymoteusz widząc, że państwowe firmy się sypią rozpoczyna własną działalność i otwiera zakład produkujący narzędzia. W firmie zatrudnia oczywiście swoje córki, w tym nieznośną Mirellę. Umiera ciotka Helenka a Justyna udaje się w odwiedziny by poznać Klausa Engela, który od lat przesyła jej listy i paczki. W ten sposób dowiaduje się o ostatnich chwilach życia męża i nie chce mieć nic wspólnego z Tymoteuszem oraz Kazimierzem. Wkrótce po powrocie z zagranicy przy pomocy syna rozwija swoją działalność gospodarczą, otwierając firmę krawiecką i szyjąc odzież bhp. W tej części mamy też dużo o Manueli oraz Mirelli uprzykrzającej wszystkim życie. Czy ktokolwiek jest w stanie ją powstrzymać?

W przeciwieństwie do poprzedniej części „Cienie zbrodni” ta część mnie ujęła. Muszę przyznać, że sporo się działo i bardzo dobrze się czytało. Nie było więc mowy o żadnej nudzie. Książka była dopracowana a oprócz przemian gospodarczych zachodzących w kraju, pojawiającego się bezrobocia, galopującej inflacji, mamy też wybuch elektrowni w Czarnobylu. Sama doskonale pamiętam to przerażenie i znikome przekazywane na szkolnych korytarzach informacje o katastrofie. Takie książki mnie ujmują i dają to coś co sprawia, że pozostają w naszej pamięci na dłużej. Czekam więc na kolejną część opowieści.