Porywy namiętnych serc

20 września bedzie miał premierę trzeci tom sagi krynickiej. Tym razem wraz z bohaterami wchodzimy w okres I wojny światowej.
Teodozja, która jest podopieczną Amelii dowiaduje się o tragicznych okolicznościach śmierci swoich rodziców. Dręczące ją myśli skłaniają dziewczynę do podjęcia decyzji dotyczącej przyszłości. Ku zaskoczeniu wszystkich wyjeżdża do Krakowa, aby tam kształcić się w zawodzie akuszerki. Jej brat Stanisław po wybuchu działan wojennych, zostaje wcielony do wojska i wlaczy na froncie.
I tym razem autorka daje nam przepiękny obraz Krynicy poczatku XX wieku. Obserwujemy rozwój uzdrowiska, całą gamę kuracjuszy przyjeżdżających do wód na leczenie, a co za tym idzie piękne suknie, romanse, zdrady, czyli to wszystko co stanowi otoczkę takich miejsc.
Ale wciąż ważnym elementem jest wchodzenie w odchodzącą już obecnie w zapomnienie kulturę łemkowską. Ta grupa etniczna wniosła sporo ze swojej tradycji w życie na tamtych terenach.To prości ale szlachetni ludzie, którzy są mocno związani z miejscem zamieszkania.
No i oczywiście nie można zapomnieć o postaci Nikifora, który przewija się przez karty powieści. Mężczyzna obdarzony talentem malarskim usiłuje sprzedawać swoje prace na deptaku, ale styl prymitywistyczny, ktorym się posługuje i trudności w mowie sprawiają, że jest to bardzo trudne.
Bardzo ciekawe jest obserwowanie kolejnych lat zycia tego mało docenionego artysty.
Ponieważ te tereny sa mi bardzo bliskie ze względów osobistych, to nie...

To już tom trzeci Sagi Krynickiej, a ja wciąż nie potrafię uwierzyć, że można mieć tak niesamowite pióro. Autorka idealnie porusza się słowami jak na 1908 rok. Postacie potrafią wysławiać się z klasą i mają w sobie takie ciepło, jakby coś co każdemu jest znane jako same przyjemne uczucia. Miewają oczywiście gorsze momenty, jednak potrafią zachowywać się uprzejmie i dostojnie. Nawet trzynastolatka, kiedy się wypowiada, to czujemy, że jest młodą osobą, a jednak ma zachowaną w sobie kulturę wypowiedzi. Czytałam już różne sagi, jednak tutaj nie czuję, by postaciami byli aktorzy, tylko normalni ludzie z problemami, którzy starają się żyć tak jak ich nauczono. Były tu drobne wspominki o ruchu kobiet i ich prawach, jednak dla podkreślenia, że każdy ma prawo myśleć i robić to co chce, a nikt nie powinien do tego życia wchodzić z butami. Mamy tutaj też motyw bycia tym drugim mężem, który czuje się gorzej, gdyż nie ma pewności siebie. Autorka wymieniła tutaj jego kompleksy i jak cudownie postępuje z nim jego małżonka, starająca się by wciąż czuł się na pierwszym miejscu. Ma jednak dziwne wąchania nastroju, lecz tłumaczy to swoim błogosławionym stanem. Osoba do której pójdzie ze swoimi lękami również jest kobietą o wielkim sercu, dlatego nie chce dokładać jej zmartwień, że ma podobne odczucia. Sama przedstawia nam się jako osoba, która miała dobre życie, tylko czuje, że coś zabiera jej siły. I ktokolwiek będzie się tu czymkolwiek przejmował, to poznamy jego myśli, byśmy sami mogli ...

„Porywy namiętnych serc” to książka, która po raz kolejny zabrała mnie w podróż do przeszłości, do czasów zupełnie innych niż te, w których żyję. Mnie ta podróż się spodobała na tyle, że książkę polecam.

W niniejszym wpisie opowiem Wam o powieści bardzo przeze mnie wyczekiwanej, a jest nią trzeci tom Sagi Krynickiej autorstwa Edyty Świętek – ta część zatytułowana została „Porywy namiętnych serc”.

W tej odsłonie opowieści bardzo dużo miejsca poświeciła autorka postaci Teodozji Litwor – znanej nam już z poprzedniej części podopiecznej Aurelii Drzewickiej – Rapacz. Młoda kobieta po odnalezieniu brudnopisu matczynego listu sprzed lat i przeczytaniu o ukrytej w nim tajemnicy totalnie zmienia swoje dotychczasowe podejście do opiekującej się nią i Stanisławem ciotki oraz całkowicie przewartościowuje swe życie, zmieniając priorytety…

Autorka bardzo plastycznie ukazuje przemianę bohaterki, jej wewnętrzne dojrzewanie oraz to jak z biegiem czasu staje się ona coraz bardziej wyemancypowana. W losy Teosi wplata również historię gorącego, lecz zakazanego uczucia. Próby jego ugaszenia spełzają na niczym i ranią nie tylko samych zainteresowanych, lecz również inne osoby. Jak przebiegała ta burzliwa i pełna skrajności relacja oraz jak ostatecznie się potoczyła? - Tego dowiecie się z lektury.

W powieści, jak to zazwyczaj bywa w książkach tej autorki odmalowane zostało również tło historyczne, polityczne i społeczne, czyli czas w przededniu I Wojny Światowej, w trakcie jej trwania oraz nieco po niej.

Fragment uwagi czytelnika skierowany został także na losy Stanisława, brata Teodozji, który w toku opowieści również zmienia się z niemogącego znaleźć własn...

„Prawda musiała w końcu ujrzeć światło dzienne. Nie ma niczego gorszego niż sekrety rodzinne. Głęboko skrywane tajemnice ryją dziury niczym korniki, niszcząc duszę i umysł. A potem jest już na wszystko za późno.”

Trzecia część Sagi Krynickiej za mną. Edyta Świętek znów przeniosła mnie w czasie, do miejsc urokliwych choć czasów niespokojnych. Co czeka naszych bohaterów?

„Szukał bohaterskiej śmierci, bowiem okrutnie ciążył mu ból istnienia. Był degeneratem zniszczonym we wczesnej młodości przez opiaty, a w sile wieku udręczonym niespełnioną miłością.”

Teodezja okrywa bolesną prawdę, która wpływa na jej późniejsze wybory życiowe.

Młoda kobieta coraz bardziej wie jaką drogą życiową chce iść, postanawia dalej się kształcić, kosztem uczucia, czy słusznie zrobi odtrącając tego do którego zabiło mocniej jej serce?
Dlaczego Teosia tak bardzo upiera się, że nie może wyjść za mąż?
Stanisław długo szukał swojej drogi, czy odpowiednia kobieta i wojna pomogą mu odnaleźć swoją ścieżkę życia.

Aurelia najpierw traci ojca, później odchodzą jej Łemkowscy rodzice, wydawać by się mogło, że powoli odchodzą również w niepamięć problemy wychowawcze związane z Teodezją i Stasiem, ale czy tak do końca wszystko się ułożyło?
Tajemnica skrywana latami wychodzi na jaw, czy zbierze swoje żniwo?
Wyjazd Teosi do Lwowa przynosi wieści o Strzeleckich, czy Matyldzie uda się odkryć co zrobiła jej szwagierka z mężem?

Jak dobrze jest wrócić do starych przyjaciół i dowiedzieć się co u nich. Tak miałam w tym przypadku, czytając najnowszą część „Sagi krynickiej” „Porywy namiętnych serc”.

Życie w Krynicy toczy się dalej. Dwie przyjaciółki, Aurelia i Matylda, są już statecznymi matkami dorastających dzieci. Ich życie nie jest jednak usłane różami. Są wzloty i upadki. Ich dzieci dorastają już do zamążpójścia. Obie kobiety zastanawiają się jakich małżonków wybiorą sobie ich pociechy. Jednak nagle wybucha I wojna światowa i wszystko zmienia.

Książkę czyta się tak samo dobrze jak dwie poprzednie części. Styl autorki jest bardzo przyjemny. Podoba mi się też to jak są wykreowani bohaterowie. W każdej kolejnej książce czytamy o nowych bohaterach, a Ci znani już czytelnikom starzeją się. Podoba mi się właśnie to, że w dużej mierze ta część skupia się na dorastających dzieciach Aurelii i Matyldy – Teodozji, Stanisławie i Konstancji. Dzięki temu powieść nabiera nowego charakteru, rozrasta się.

Autorka doskonale też kreśli tło historyczne. Widać, że sporo czytała o tamtych czasach i o tym co działo się wtedy w Krynicy. Dzięki temu powieść jest bardziej autentyczna.

Jednym słowem naprawdę polecam. Nie mogę i nie chcę napisać, że ta część jest słabsza od pozostałych, bo to nieprawda. Jest równie dobra co dwie poprzednie.

„Porywy namiętnych serc” to już trzeci i ostatni tom tej porywającej sagi. Bardzo polubiłam głównych bohaterów i ciężko jest mi się z nimi rozstać.

W tej części bardzo zmieniło się rodzeństwo, którym opiekuje się Aurelia. Zwłaszcza Teosia, która po poznaniu prawdy o swoich rodzicach postanowiła zmienić się i z szacunkiem odnosić się do ciotki. Aby odkupić swoje winy udaje się na nauki. Chce być akuszerką i pomimo, że czasy w których żyła nie sprzyjały rozwoju kobiet, nie poddała się. Przeżywa również pierwsze uniesienia miłosne.

Akcja książki dzieje się na początku XX wieku. Były to czasy, gdy coraz częściej mówiono o wojnie. Czasy, gdy kobiety nie miały za wiele do powiedzenia. Ale był to również okres, kiedy zaczęły się buntować przeciwko gorsetom, roli kobiety, która ma być tylko matką i żoną. Zaczęły za to walczyć o swoje prawa, miłość i szacunek.

Autorka opisała rozwój Krynicy Zdrój oraz społeczeństwo żyjące na początku XX weku. Ich mentalność, zwyczaje i podejście do zbliżającej się wojny. Książka opisuje los postaci fikcyjnych, które przeplatają się losem bohaterów historycznych żyjących w cieniu znanego uzdrowiska.

Jeśli lubicie sagi i podróże w czasie do miejsc, które dzisiaj zupełnie inaczej wyglądają, to bardzo polecam „Porywy namiętnych serc”.