Ta, która przeżyła

"Ta, która przeżyła" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Lisy Jackson i niestety niezbyt udane. Skrócony opis na tylnej okładce sugerował bardzo ciekawą i intrygującą lekturę. I może miejscami tak było, jednak całościowo wypadło to nazbyt sztucznie.
Fabuła ma swoje plusy, bowiem pomysł na historię ma w sobie potencjał. Jest rodzinna tragedia, rozlew niewinnej krwi i Kara- jedyna ocalała, prócz domniemanego mordercy. Upływ czas nie pozwolił na poznanie tajemnic tych wydarzeń, cały czas jest wiele niewiadomych i ogrom bólu. Karę do tej pory nadal męczą koszmary, prze co stale walczy ze swoimi demonami. Tak na prawdę ona istnieje, a nie żyje. Podobnie jak jej brat, skazany za te bestialskie morderstwa. Morderstwa, do których się nie przyznaje, nawet po 20 latach odsiadki. Przychodzi czas, że on wychodzi na wolność, a wraz z nim następują kolejne tragedie. Czy są one sprawkę brata Kary? A jeżeli nie, to jak się one z nimi wiążą? A to, że są one połączone właśnie z nim nie ulega jakichkolwiek wątpliwościom.
Niestety, przelanie na papier tejże opowieści już nie udało się tak dobrze autorce. Przez większą część owej książki, akcja jest niemiłosiernie żmudna , później nabiera ona dynamiki i co gorsza, sztuczności. Nawet bohaterowie wydają się tacy nijacy i w sumie dość słabo scharakteryzowani. Szkoda!
Jak widać, nie jestem zachwycona tą powieścią, a mimo to z czystej ciekawości jeszcze zamierzam sięgnąć po twórczość Jackson.

Za mną setki przeczytanych thrillerów, a ciągle pojawiają się takie, które potrafią wprawić mnie w ten nastrój, którego w nich szukam. Duszny, podszyty niepokojem, trzymający w napięciu i podsycający ciekawość aż do końca. Już po kilku stronach najnowszej powieści Lisy Jackson wiedziałam, że to jest to! Że w „Tej, która przeżyła” znajdę to wszystko, a nawet więcej!

Potworna rodzinna zbrodnia, zmanipulowana przez stronę oskarżenia dziewczynka i starszy brat, który w wyniku jej zeznań pozostaje od dwudziestu lat w więzieniu. Brzmi intrygująco? A to dopiero początek, bo sprawa wraca na pierwsze strony gazet wraz z uwolnieniem Jonasa z więzienia z powodu błędów proceduralnych.

W Karze ożywa na nowo trauma z przeszłości, z którą nigdy sobie nie poradziła żyjąc z piętnem tej, która przeżyła, powracającymi za dnia i w nocy obrazami zamordowanych bliskich i poczuciem odpowiedzialności za śmierć ratującego ją policjanta. Jednak nie tylko demonów przeszłości powinna się obawiać, a przede wszystkim kogoś, kto chce dokończyć krwawe dzieło sprzed lat. Czy niewinność brata, w którą zawsze wierzyła Kara to mrzonka? Czy naprawdę jest winny masakry, a teraz wyszedł by znowu zabijać?

Im dalej w las, tym więcej niewiadomych, niedopowiedzeń, motywów i podejrzanych. Jedynym sprzymierzeńcem Kary w poszukiwaniu prawdy okazuje się dziennikarz, który w tragedii sprzed lat poniósł własną stratę. Tylko czy po tylu latach uda się ją odkryć?

Autorka znakomicie odd...

"Ta, która przeżyła" to kolejna książka autorki warta przeczytania. Jeśli lubicie więc thrillery to zachęcam do lektury!

To historia Kary McIntyre, której rodzice zostali zamordowani w czasie świąt Bożego Narodzenia, gdy ona miała 7 lat. Zniknęła wówczas jej starsza siostra Marlie. Kara została uratowana.

"Nie zwracała na niego uwagi, biekła dalej, chociaż gałęzie smagały ją po twarzy, a pnącza zaczepiały się o jej piżamę. Usłyszała trzask rwącego się rękawa, poczuła ukłucie kolca, ale się nie zatrzymała, nie odważyła się też obejrzeć do tyłu."

Czy po takiej tragedii, po "tej okrutnej nocy, kiedy biegła przez las, noc, gdy wydarzyła się tragedia, która zmieniła jej życie...", Kara ma szansę w przyszłości na normalność?

"Nowi przyjaciele, nowe miejsca, nowe początki. Wszystko na próżno."

Masakra Rodziny McItyre'ów - tym przez lata interesowały się media, a po dwudziestu latach policja ponownie otwiera śledztwo. Dlaczego? Czy została wtedy skazana nieodpowiednia osoba? Kto był winny tragedii? Obecnie Kara otrzymuje niepokojące wiadomości.

Ta wciągająca historia zapewni Wam z pewnością wiele emocji, to trzymający w napięciu od pierwszego rozdziału thriller. Mamy tu wzbudzające niepokój opisy zbrodni, są zwroty akcji.
Miłośnicy kryminałów - ta książka zasługuje na Waszą uwagę.

Kara jako siedmioletnie dziecko straciła całą swoją rodzinę w jeden wieczór. Ktoś wdarł się do domu i wymordował prawie wszystkich. Teraz gdy jest dorosłą kobietą próbuje poukładać swoje życie pomimo lęków, mar nocnych i strachu tkwiącego w niej bardzo mocno. Pewnego dnia dowiaduje się, że jej brat wyszedł z więzienia, przeszłość zaczyna upominać się o nią, zaczynają ginąć osoby wokół niej, czy morderca wrócił po latach i chce dokończyć to co zaczął?

Już na samym wstępie mogę powiedzieć: to jest to😉. Lubię książki wywołujące u mnie emocje takie jak niepewność czy dyskomfort. Autorka idzie tym samym schematem co w książce „Paranoja” czyli, akcja rozwija się wolno, ale bardzo szczegółowo. Na samym początku dowiadujemy się wszystkiego o masakrze w domu Kary. Potem poznajemy główną bohaterkę, która niestety ma problemy z alkoholem oraz osoby z nią w jakiś sposób powiązane. Towarzyszymy też policji, ich wspomnieniom na temat feralnego dnia oraz toczącego się śledztwa obecnie. Książkę czyta się szybko, jest tak wciągająca, że nie można jej odłożyć. Przez całą tę historię zastanawiałam się kto może być mordercą i niestety tak jak w poprzedniej książce tej autorki nie poszło mi dobrze. Tak Ona to zagmatwała, że dla mnie wszyscy byli winni po trochu. Wątki poruszane w tej książce to nie tylko kryminalny, mamy też miłosny, rodzinny, walka z nałogiem, pojawia się zdrada, jest ich naprawdę sporo. Główna bohaterka zaciekawiła mnie, jej przeżywanie traumy, walka z dziennikarz...

Kara w dzieciństwie przeżyła niewyobrażalne piekło. Jako siedmiolatka widziała brutalnie zabitą swoją rodzinę, a za tę zbrodnię posądzono jej przyrodniego brata. Dziś, będąc dwudziestoośmio letnią kobietą, wciąż nie może sobie poradzić z tym co ujrzała tamtej nocy. W jej uszach nadal płynie świąteczna melodia, a wspomnienia pokrywają się litrami krwi. Dla niej święta do końca życia będą kojarzyły się ze strachem i zabójstwem, już zawsze będzie odwracać się za siebie.
Gdy, po dwudziestu latach odsiadki, Jonas wychodzi, Kara czuje, że to początek czegoś złego. Tajemnicze telefony i sms'y, które wywołują w niej strach i złudną nadzieję, że jej zaginiona siostra się odnajdzie. Do tego wszystkiego, koszmar przestał być wspomnieniem, a kontynuacją. W dziwnych okolicznościach giną ludzie, a ona być może zostanie ostatnim celem mordercy.
"Już raz udało jej się przeżyć. Czy uda się znowu?"
--------
"Ta, która przeżyła" to druga powieść tej autorki, jaką miałam przyjemność czytać. Od pierwszych stron książka potrafi wciągnąć czytelnika i zawładnąć nim. Jednak traciła na emocjach, a zyskiwała niepotrzebne przeciągnięcie akcji, gdy fabuła zostawała przekierowana na kogoś innego. Na pewno dostałam w niej dużo krwi, strachu, emocji, niedomówień, grozy i tajemnic z przeszłości, a także medialnej nagonki. Początek i koniec książki to złoto, w środku zaś mam wrażenie, że autorka chciała dać za dużo i raz nużyło, a potem znowu ciekawiło - taka przeplatanka odczuć. Główna b...

Lubicie książki, gdzie sprawcę poznajemy już na samym początku książki? Ewentualnie gdy wszystko z pozoru wygląda na to, że go znamy?

Taki zabieg wykorzystała w swojej książce Lisa Jackson znana z tak świetnej „Paranoi”. Fabuła jej najnowszego thrillera opiera się na dociekaniu prawdy i potwierdzeniu, czy w śledztwie przed laty nie popełniono błędu a za kratami siedzi odpowiednia osoba.

Sam początek książki dość mocno wciąga, aby później troszeczkę przystopować. Jednak na szczęście jest to tylko chwilowe i akcja dość szybo znów nabiera tempa, a jej zwroty potrafią wbić w fotel. W pewnym momencie już kompletnie nie wiedziałam co mam myśleć i kto faktycznie mógł popełnić zbrodnie. Muszę przyznać, że autorka bardzo zgrabnie myli ślady i mąci czytelnikowi w głowie wprowadzając zupełnie nowe wątki. Do tego duża ilość bohaterów powoduje, że potencjalnych sprawców jest wielu i tak naprawdę każdy z nich mógł mieć motyw.

Sama kreacja postaci jest bardzo ciekawa. Najbardziej zaintrygowała mnie postać siostry Kary, która zniknęła po zabójstwie siostry.

Dodatkowo trzeba zaznaczyć, że Lisa ma niebywale lekkie i obrazowe pióro, które powoduje, że w wielu momentach czułam się jakbym po prostu była świadkiem wydarzeń i z bliska przygląda rozwijającej się sytuacji.

„Ta, która przeżyła” to kolejna świetna książka w dorobku autorki. Pomimo, że w pewnym momencie akcja zastopowała to jednak sam finał historii w...

To moje drugie spotkanie z twórczością autorki, poprzednio czytałam książkę "Paranoja", która bardzo mi się podobała, dlatego postanowiłam ponownie sięgnąć po powieść autorki. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze, co sprawiało, że książkę pochłonęłam w jeden wieczór, a tak naprawdę to zarwałam dla niej nawet kawałek nocki, ponieważ skończyłam około 2. To historia z gatunku tych, które zaczynasz czytać i znajdujesz się w innym świecie, nie mogąc się oderwać póki nie rozwikłasz zagadki i nie przeczytasz ostatnich słów. Fabuła została w bardzo interesujący sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie jakich wykreowała autorka są bardzo autentyczni, targają nimi przeróżne emocje, nie są krystaliczni i dlatego tak łatwo się z nimi w niektórych kwestiach utożsamić. Akcja powieści została przedstawiona tak naprawdę w dwóch płaszczyznach czasowych, mamy teraźniejszość oraz retrospekcje dotyczące przeszłości i tego feralnego dnia dla rodziny Kary. Zostały one w bardzo plastyczny sposób opisane i wywołały we mnie lawinę skrajnych emocji. Poznając i zagłębiając się coraz bardziej w historię Kary naprawdę mocno jej współczułam i momentami chciałam po prostu "wejść" do tej książki i ją pocieszyć i przytulić, zapewnić, że od teraz już wszystko będzie dobrze. Autorka umiejętnie buduje napięcie, a tajemnice, które stopniowo zaczynają wychodzić na światło dzienne naprawdę mocno szokują i kiedy w mojej głowie...

Życie małoletniej Kary zmienia się w jednej sekundzie. Jest jedynym świadkiem wielkiej masakry na swojej rodzinie. Rodzice i dwóch jej braci nie żyje. Po dwudziestu latach, siostra ma status osoby zaginionej, a Jason jej brat wychodzi właśnie na wolność po tym jak odsiedział 20 lat, niesłusznie skazany za śmierć ich rodziny. Ale czy na pewno? Teraz na domiar złego giną kolejne osoby, z otoczenia Kary i wydaje się, że to właśnie kobieta jest na celowniku mordercy.

Prolog wbija w fotel. Ma się ciarki i po tych kilku stronach jest się wykończonym pod względem emocjonalnym. Jednak potem fabuła dramatycznie zwalnia. Poznajemy kolejnych bohaterów, dostajemy kolejne zagadki, nie wszystko jest od początku jasne. W tym momencie trochę zwątpiłam w książkę, bo miałam wrażenie, że po prostu jest tego za dużo. Mamy śledztwo Kary, śledztwo dziennikarza, śledztwo policjantów... i niby wszystko kręci się wokół jednego to... nic nie wnosi. Jedyny plus jest taki, że do końca nie wiedziałam co się wydarzy, a jednocześnie, że osoba sprawcy mnie zaskoczyła. Z drugiej strony wszystko znowu było tak dramatyczne, że aż za bardzo. Według mnie oczywiście. Książka sama w sobie mogłaby by być dobrym podkładem pod scenariusz filmowy. Bo są takie fragmenty, że każdy fan filmów sensacyjno-dramatycznych znalazł by coś dla siebie.

Powieść ma wiele pozytywnych opinii, jednak niestety, mnie nie porwała. Po takim obiecującym początku stwierdzam, że była po prostu dobra. Bez większego WOW....

„A teraz znaleźli się u samych bram piekieł, pomyślała, mając przeczucie, że to, co mogą odkryć, będzie równie niepokojące, jak przeszłość. Niektóre tajemnice najlepiej zostawić w spokoju”.

Drogi czytelniku!
Dziś zabiorę cię do śnieżnego Oregonu. To tam będzie miała miejsce masakra, jakiej się nie spodziewasz. Powiem Ci, że ciarki na całym ciele murowane. 😉

Wow! Wow! Woow! Cóż to była za świetna lektura pełna tajemnic, mroku i konkretnej adrenaliny. Momentami miałam aż ciary i nie dowierzałam temu, co się wydarzyło. 🫣

Bohaterowie są tutaj bardzo wyraziści, niektórzy pełni uroku, inni żądni zemsty. Autorka sprawnie ukazała co dzieje się podczas prowadzenia kryminalnych spraw, gdzie dochodzi do pomyłek lub wywierania presji na świadkach. Do samego końca czytelnik czuje oddech mordercy na skórze i nie jest w stanie rozpoznać, kto nim jest.

Lisa Jackson pisze w przystępnym języku, a książkę mimo jej objętości czyta się bardzo szybko i przyjemnie, chociaż nie zabrakło w niej dość drastycznych opisów. 😳

W powieści poruszony jest również temat związany z ciężką traumą. Gołym okiem dostrzegamy co dzieje się z człowiekiem, który jest świadkiem czegoś, czego być nie powinien. I jakie piętno to na nim odciska. Nie mniej jednak przychodzi moment, w którym przezwyciężenie strachu, leku i paranoi jest kluczowe, aby można było zacząć żyć na nowo.

Bardzo mi się podobała ta powieść i chętnie sięgnę po inne historie napisane przez ...

Dziś o książce, która stoi szczegółowymi opisami. Tym, w co ubrała się bohaterka, albo tym po jakiej marki krakersy sięgnęła.

Podczas czytania "Tej, która przeżyła" miałam ochotę powiedzieć "kim jesteś i co zrobiłaś z Lisą Jackson?". Po naprawdę dobrej i trzymającej w napięciu "Paranoi" liczyłam na powtórkę z rozrywki. Marzyłam o historii, która porwie mnie od pierwszych stron i nie puści do samego końca. To, co dostałam to jedynie spektakularne rozczarowanie.

Zacznijmy od tego, jak bardzo książka pełna jest niepotrzebnych informacji. Powtórzenia na każdym kroku - wielokrotnie polwtarzany przebieg tragedii, która wydarzyła się dwadzieścia lat temu. Nachalna ekspozycja, nieangażujący przebieg śledztwa. To wszystko sprawiło, że po pewnym czasie, po prostu zaczęłam się nudzić.

Muszę przyznać, że sam zamysł na fabułę okazał się być arcyciekawy. Makabryczna zbrodnia sprzed lat, zaginiona siostra, wątpliwości, czy do więzienia na pewno trafiła właściwa osoba. Pierwsze strony dosłownie mnie porwały, wywołując ciarki na całym ciele. Podsyciły ciekawość. Żałuję, że autorka nie zdecydowała się utrzymać w takim tonie całej historii. Jestem jednak fanką szybkich, emocjonujących i porywających thrillerów. Może dlatego, ten powolny, skupiający się na szczegółach, nie przypadł mi do gustu.

"- Za­mknij się– po­wie­dzia­ła, ma­jąc na­dzie­ję, że uci­szy ten okrop­ny głos wswo­jej gło­wie, ten, który przy­po­mi­nał jej, że ni­gdy nie bę­dzie nor­malna, za­wsze bę­dzie no­sić ety­kietę dzi­wacz­ki, za­wsze będą ją po­strze­gać jako osobę, która prze­żyła nie­wy­obra­żalną tra­ge­dię."
▪︎▪︎
Kara, która w wieku siedmiu lat, cudem przeżyła krwawą masakrę swo­jej rodziny, nie spodziewa się, że po dwudziestu latach koszmar ówczesnych wydarzeń powróci.

Moje kolejne spotkanie z Lisą Jackson wypadło dobrze, jednak pozostawiło również spory niedosyt.
"Ta, która przeżyła" to historia, która z całą pewnością wciąga od pierwszych stron, prolog jest naprawdę mocny. Autorka umiejętnie prowadzi fabułę, klucząc pomiędzy poszczególnymi wątkami i stopniowo odsłaniając prawdę.
Podobnie jest z bohaterami, którzy tworzą ciekawą mieszaninę osób, na których zbrodnia sprzed lat, odcisnęła własne piętno.
Jednakże jest jedno duże "ale", a mianowicie zakończenie, które, mimo że zaskakujące, to moim skromnym zdaniem, miało sporo luk.

Całościowo, ta książka się jak najbardziej broni, a jej lektura to kawałek dobrej rozrywki, jednak do pełnego zachwytu, odrobinę mi zabrakło.

Dwadzieścia lat wcześniej siedmioletnia wówczas Kara, jako jedyna przeżyła krwawą masakrę w wigilijną noc, o którą oskarżono jej przyrodniego brata. Jednak Jonas uparcie twierdzi, że jest niewinny i właśnie opuszcza więzienie.

Z kart książki wyłania się niełatwa historia patchworkowej rodziny. Znajdzie się więc nawet i kilkoro podejrzanych, a ich motywy są stare jak świat: miłość, zazdrość i pieniądze. Ale kto z nich jest naprawdę winny? Domyślić się nie sposób, autorka bowiem tak umiejętnie żongluje faktami, że co rusz nasze podejrzenia padają na kogoś innego. Złożoność relacji między ludźmi jest tu doprawdy imponująca. Jednak dużo przemyśleń głównej bohaterki może powodować lekkie znużenie, nie pomagały też bardzo długie rozdziały. Na szczęście Jackson od czasu do czasu podsuwa nam jakiś soczysty kąsek, na nowo podsycając naszą ciekawość. Napięcie, mimo że ledwo wyczuwalne, było stale podtrzymywane, a atmosfera gęstniała z każdą przeczytaną stroną.

"Ta, która przeżyła" Lisy Jackson to zdecydowanie lepsza pozycja niż jej poprzedniczka "Paranoja", a ja podczas lektury bawiłam się całkiem dobrze.

Ta, która przeżyła to historia, która zaciekawiła mnie rozwiązaniem zagadki. Mamy tragiczne wydarzenia z przeszłości Kary. Dziewczynka przeżyła jako jedyna z całej rodziny, pomijając jej starszej siostry, która zaginęła, a ślad po niej zaginął.
Demony przeszłości prześladują ją mimo upływu czasu. Ale gdy po 20 latach wychodzi na wolność jej brat, wszystko znowu staje się bardziej realistyczne, a do tego pojawią się nowe trupy.

Książka to cegiełka, która ma 500 str. I pomimo że czyta się sprawnie i przyjemnie to były momenty ze ta lektura mi się przedłużała. Ale byłam bardzo ciekawa, kto za wszystkim stoi i jak to się zakończy. Również sama bohaterka mnie ciekawiła i szukałam w niej znaków szaleństwa po tragicznych przeżyciach.

Dreszczyk emocji był to najważniejsze. A ja przyjemnie spędziłam czas z książką, która pomogła mi odpocząć od romansów.