The Inheritance Games

Książkę kupiłam na długo przed polską premierą i w oryginale postanowiłam także się z nią zapoznać, więc nie wiem jak wydawnictwo poradziło sobie z tłumaczeniem. Jednak, podejrzewam, że książka jest tak samo porywająca i w naszym języku.

Przede wszystkim jest to młodzieżówka, aczkolwiek nie byle jaka. Mamy pięciu głównych bohaterów, masę zagadek i fabułę, która jest coraz bardziej nieprzewidywalna z każdą stroną. Historia Avery z początku jest dosyć typowa, jak to w takich powieściach z motywem wybrańca bywa - biedna nastolatka, bardzo bystra, sierota, zawsze miała pod górkę. Pewnego dnia zjawia się X i mówi, ze odziedziczyła fortunę. Na szczęście autorka szybko wychodzi poza typowe ramy i daje nam aż 4 powody, by książkę kontynuować: Nasha, Grey’a, Jamiego oraz Xandera. Czwórka braci Hawthorn jest niesamowicie wykreowana, a każdy diametralnie różni się od kolejnego, przez co mamy niezwykłą różnorodność. Osobiście do gustu najbardziej przypadł mi Jameson, ciekawski, czekający na zagadki i zawsze gotowy się ich podjąć. Wszyscy oni wychowali się w rodzinnym domu pod okiem niezwykłego dziadka. Nawet postacie drugoplanowe są tutaj interesujące, chociaż znajduje niezwykle bezużytecznie siostrę głównej bohaterki, która w sumie nic nie wnosi póki co do fabuły, a jedynie „przeszkadza”. W książce oczywiście nie brakuje bogactw i luksusów nowego życia Avery, ale na pewno wszyscy czytelnicy zachwycą się oryginalną fabułą pełną zagadek i łamigłówek. Bohaterowie idą tropami ...

Kocham książki, przy których trzeba pomyśleć. Uwielbiam zagadki, łamigłówki i sekrety, które tylko czekają na odkrycie przez czytelnika. A “The Inheritance Games” to jedna, wielka łamigłówka, która zachwyca i powala swoją złożonością!

Dawno nie czytałam książki, która tak by mnie wciągnęła. Uwierzcie, że akcja goni w niej akcję, nie dając czytelnikowi chwili na oddech. Ciągle pojawiają się nowe wskazówki i pomysły, które mają pomóc Avery, głównej bohaterce, znaleźć odpowiedź na pytanie: dlaczego Tobias Hawthorne, człowiek zupełnie dla niej obcy, wydziedziczył swoją rodzinę i cały majątek przepisał właśnie jej, Avery?

Jestem zakochana w fabule tej książki, ale równie mocno kocham bohaterów. Avery to rozsądna, silna i bardzo inteligentna dziewczyna. Z kolei bracia Hawthorne są dumni, wykształceni i również ponadprzeciętnie bystrzy. Razem tworzą prawdziwą mieszankę wybuchową.

“The Inheritance Games” to jedna z moich ulubionych książek zeszłego roku. Wartka akcja, mnóstwo łamigłówek, ciekawi bohaterowie i intryga, która zaskakuje - jestem pewna, że Wy też pokochacie tę historię!

he Inheritance games jest jak labirynt. "Ciągle nowe pułapki, ciągle nowe zagadki." Podczas czytania jest ich tak wiele, że w pewnym momencie każdy wers w książce wydaje się podejrzany i zaczynamy myśleć jak detektyw aby być o krok i rozwiązać tajemnicę wcześniej niż bohaterzy albo na równi z nimi. To uzależniające.

Początkowe rozdziały pozwalają nam trochę poznać główną bohaterkę Avery, ale jak dla mnie było tego ciut za mało, chciałabym trochę więcej retrospekcji z jej życia. Bracia Hawthorne są niesamowitą mieszanką charakterów. Czytając o nich ma się wrażenie, że stoi się blisko aktywnego wulkanu i nie patrząc na konsekwencje chce się podejść jak najbliżej i poznać jak najwięcej. Nie mam jeszcze faworyta wśród nich bo każdy z nich ma to coś.

Bardzo podobały mi się niektóre zagadki, anagram jest jedną z moich ulubionych więc rozwiązywanie tej zagadki wraz z bohaterami było świetne. Układ domu też jest niezwykle ciekawy ale żałuję, że nie było mapki żeby lepiej go sobie wyobrazić. Wątek miłosny mnie nie przekonał do siebie, liczyłam że zostanie w tle i będzie tylko kusił. Końcówka książki nadrabia za wszystko i ostatni rozdział wraz z epilogiem pobudza bardzo naszą wyobraźnię.

Jeśli podobało się Wam Truly Devious, Ruby Redfort czy S.T.A.G.S. to tą książkę pochłoniecie. Dla zagadek, braci Hawthorne oraz klimatu warto się skusić i przeczytać. Czekam z niecierpliwością na kolejny tom.

Polecam~

Dawno już nie czytałam książki, którą pochłonęłam ekspresowo - tak jak tę. Bawiłam się wręcz wybornie. A wiecie dlaczego? Bo to najbardziej nieoczywista młodzieżówka z jaką miałam ostatnio do czynienia. Jednocześnie jest dokładnie taka jaka powinna być. Niezobowiązująca, choć jednocześnie angażująca w momentach rozwiązywania zagadek.

Pełna zagadek, tajemnic, intryg. W niej nic nie jest takie jakim się wydaje. Oczywistym jest, że z rzeczywistością raczej nie ma wiele wspólnego. Daleka jestem od uwierzenia, że ktoś mógłby zostawić w spadku miliardy dolarów osobie zupełnie obcej osobie. Ale przecież zupełnie nie o to chodzi w literaturze. Może być absurdalnie, magicznie czy groteskowo.

Byłam zachwycona dochodzeniem do prawdy, która przypominała wycieczkę po labiryncie. Rozwiązywaniem co raz to bardziej skomplikowanych zagadek. Wszystko potęgowała charyzma bracia Hawthorne. Każdy z nich był wyjątkowy na swój sposób. Skutecznie przysłonili irytującą momentami główną bohaterkę.

Warstwa językowa całkowicie bez zarzutu. Lekkie pióro autorki, świetna umiejętność budowania napięcia, spowalniania i przyspieszania akcji w odpowiednich momentach. Jest taka, jaka w swoim gatunku powinna być. Świetna rozrywka na długie wieczory.

A zakończenie? Zdecydowanie spełniło swoją rolę. Zaintrygowało i zachęciło do sięgnięcia po drugi tom.

Jako nastolatka zacytowałam się w książkach Jennifer za sprawą serii Naznaczeni. Od dłuższego czasu nie czuje się pewnie w literaturze młodzieżowej i pomyślałam, że właśnie dzięki powieści tej autorki uda mi ste to zmienić. Kiedy przeczytałam opis pierwszego tomu, jej nowej serii czułam, że to coś dla mnie. Niestety myliłam się.
Bohaterką powieści jest Avery Grambs, której celem jest ukończenie szkoły średniej i ucieczka od dotychczasowego życia, które zmienia się w jednej chwili. Otóż dziewczyna zostaje spadkobierczynią miliardera Tobiasza Hawthorne'a. Avery nie ma pojęcia, kim jest Tobias, nigdy się z nim nie spotkała. Czyżby to był jakiś podstęp? Aby otrzymać spadek dziewczyna musi przenieść się do Hawthorne House, by wśród pełnego sekretnych przejść i zagadek domu rozwiązać tajemnicę. Na jej drodze stanie 4 wnuków Tobiasa, którzy dorastali w przekonaniu, że to właśnie oni odziedziczą majątek.
Nie nadaje się do czytania młodzieżowek, bo jak się okazuje najzwyczajniej w świecie, książki z tego gatunku mnie nudzą, albo irytują. W tym przypadku miało miejsce jedynie to pierwsze. Nie wiem, jak udało mi się doczytać do końca. Chyba wygrała ciekawość, która nie została zaspokojona. Na półce mam jeszcze dwie części, ale nie sięgnę po nie zbyt szybko. Ode mnie 4/10.

Byłam bardzo pozytywnie nastawiona do „the inheritance games” od momentu, gdy wydawnictwo wysłało list z zagadką (która kurcze okazała się trudna!) i kluczem.

Czy pomyliłam się w przewidywaniach? Absolutnie nie! Było jeszcze lepiej niż myślałam!

Od pierwszej strony książka ta mnie połknęła, strony przewracały się same, a ja z każdym zdaniem coraz bardziej nie wiedziałam, w którą stronę wszystko zmierza.

Właściwie mogłabym teraz napisać jeszcze tylko „to było genialne, czytajcie!” I na tym zakończyć, bo to oczywista oczywistość.

Jednak muszę wam koniecznie powiedzieć jak doskonały pomysł miała autorka z samymi zagadkami! Udało jej się wszystko spleść w całość i finalnie wszystko ma sens, bo muszę się wam przyznać, że jednak trochę obawiałam się, czy zakończenie się obroni. Bo wiecie, czasami jak jest za dobrze, to w zakończeniu pojawia się jakiś absurd i wszystko można rozbić kant… wiecie czego. Tutaj wszystko zagrało!

Nie będę ukrywać, że jestem tą książką zachwycona i niesamowicie przykro mi, że drugiego tomu nie ma jeszcze na polskim rynku i będę musiała poczekać. Ale jakoś dam radę, nie mam wyjścia!

Jeżeli jeszcze zastanawiacie się nad kupieniem tej książki, to nie ma innej opcji, koniecznie musicie ją kupić!

Nie spodziewałam się, że ta książka tak mi się spodoba. Jestem bardzo ciekawa, jak rozwiąże się cała tajemnica.