To, co chcemy zostawić za sobą

„To, co chcemy zostawić za sobą” to ostatnia część trylogii Knockemout i zarazem… najgorsza część tej serii, jak dla mnie. Nie chcę, żeby ktoś mnie źle zrozumiał, bo nie była to zła książka, jednak spodziewałam się czegoś więcej po ostatniej części. Czytając poprzednie tomy, mogłam poznać styl pisania autorki, jak i sposób, w jaki prowadzona jest fabuła. Myślałam, że znajdę tutaj coś wyjątkowego, lecz miałam wrażenie, że ta książka jest pisana według tego samego schematu, czyli romans pomiędzy dwoma bohaterami, którzy na początku za sobą nie przepadali, później zaczęło się między nimi robić gorąco, żeby znowu któreś z nich odpuściło, ale i tak zakończyło się to happy endem. Praktycznie to samo, co w poprzednich częściach, tylko tym razem głównymi bohaterami są Sloane i Lucian. Oczywiście w międzyczasie dzieją się jakieś inne rzeczy związane z Knockemout i całą paczką znajomych, ale i tak nie mogłam pozbyć się wrażenia, że czytam kolejny raz o tym samym, zwłaszcza że tutaj dostajemy mniej emocji związanych z jakimiś gangsterskimi porachunkami.

Czytałam tę serię jeden tom po drugim, więc to może mieć tutaj znaczenie, bo gdybym czytała je w większym odstępie czasu, to być może aż tak nie przeszkadzałoby mi to, że zarys fabuły toczy się w ten sam sposób. Jednak byłam bardzo ciekawa tego tajemniczego Luciana i muszę przyznać, że dostałam wszystkie odpowiedzi na jego temat w tej książce, bo pojawiają się rozdziały z czasów jego ciężkiego dzieciństwa i to było akurat w...

Jeśli macie zamiar sięgnąć po daną serię, czekacie, aż zostaną wydane wszystkie części i dopiero wtedy zabieracie się za czytanie, czy nie ma to dla Was znaczenia?

Ja należę do tych bardziej niecierpliwych czytelników, dlatego sięgam nawet po nieskończone serie, kiedy tylko mam na to ochotę. Nie inaczej było w przypadku serii "Knockemout" autorstwa Lucy Score, po której poszczególne części sięgałam niedługo po ich oficjalnej premierze.

"To, co chcemy zostawić za sobą" to trzecia jej odsłona, a zarazem zakończenie i można w sumie także powiedzieć, że podsumowanie trzech historii miłosnych, które miały swój początek właśnie w tym małym urokliwym miasteczku.

Tym razem autorka skupiła się na historii Luciana Rollinsa i Sloane Walton, którzy nawiązali nić przyjaźni jeszcze w czasach szkolnych. Od tamtej chwili minęło ponad dwadzieścia lat, a ich relacja przeszła od przyjaźni w nienawiść. Dlaczego? Wszystko za sprawą wydarzenia sprzed lat, które odcisnęło swoje piętno na obojgu głównych bohaterów. Czy jest w ogóle jakaś szansa, żeby odbudowali swoje stosunki?

Jedno jest pewne, kiedy życiowe ścieżki Luciana i Sloane ponownie się ze sobą splotą, zrobi się niezwykle gorąco. Czy pragnąca stabilizacji Sloan spotka na swojej drodze mężczyznę, który zdecyduje się założyć z nią rodzinę? Czy Lucian i Sloan rozwiążą wszystkie spory z przeszłości? Czy pełen determinacji i szukający zemsty potentat branży konsultingowej uświadomi sobie, co czuje do pięk...

To, co chcemy zostawić za sobą to trzeci tom serii Knockemout zarazem ostatni, strasznie ciężko było mi się rozstać z tymi postaciami.

Książka opowiada historię Luciana Rollinsa, bezwzględnego potentata w branży konsultingowej. W młodości przyjaźnił się ze Sloane, z którą w czasach obecnych darzy się niechęcią. Mając jednak wspólnych znajomych często na siebie wpadają. Czy znów się zaprzyjaźnią, a może mają szansę na coś więcej? Sprawdźcie.

Luciana to ja pokochałam już w pierwszej części i nie mogłam się doczekać aż w końcu będę miała w łapkach właśnie część o nim. No i co ja mogę napisać oprócz tego że jestem zachwycona.

Gdybyście szukali książkowego męża, bo poprzednie 128 osób które jest na tej liście już Wam się znudziło no to idealnie trafiliście. Mężczyzna był twardy na zewnątrz ale miękki w środku lecz tylko dla niej i nie okazywał tego non stop ale troszczył się o nią. To jaką mieszanką wybuchową byli razem ze Sloane. Coś pięknego. W końcu książka gdzie faktycznie było czuć wzajemną niechęć ale przy tym iskry pożądania były tak widoczne, że wow.

Książkę tę pochłonęłam błyskawicznie, przyjemny styl pisania Lucy Score sprawia że nawet jak siada się do takiego grubaska to czas inaczej płynie. No nie mogłam się oderwać, chciałam więcej i więcej. Autorka pisze o ludziach ok. 40 i to czuć przez bagaż doświadczeń jaki już mają, fajnie po tych wszystkich romansach o nastolatkach, przeczytać coś o faktycznie dojrzałych bohaterach.
...