Nareszcie moja

"Nareszcie moja" to kontynuacja serii z miasteczkiem Benevolence wybłagana przez czytelniczki Lucy Score. Tym razem historia dotyczy Aldo i Glorii, których poznaliśmy w części poprzedniej, gdzie byli postaciami drugiego planu.

Po dziesięciu latach Gloria mówi: dość i odchodzi z pełnego przemocy i alkoholu związku. Ale wzgardzony mężczyzna jest niebezpieczny niczym kobra, więc przez długi czas nie zazna spokoju. Czy dręczona latami kobieta potrafi raz jeszcze otworzyć przed kimś swoje serce?

Aldo jest przede wszystkim żołnierzem oddanym służbie swojej ojczyźnie. Z ostatniej misji wrócił załamany i okaleczony. I, mimo że z pomocą wiernych przyjaciół udaje mu się pozbierać, to wciąż jest samotny. Czy ten niezwykle przystojny mężczyzna uzna się za godnego prawdziwej miłości?

Lucy Score posiadła niezwykłą umiejętność łączenia pikantnego i naprawdę gorącego romansu z interesującą historią życia głównych bohaterów. Jej powieści są pełne wciągających dialogów, zaskakujących zwrotów akcji i humoru, który tak bardzo lubię. Dostarcza mi mnóstwarozrywki, budzi emocje i angażuje. Dostajemy nie tylko do bólu wstrząsający opis zachowań ofiary przemocy, alei obraz człowieka, który nagle musi poradzić sobie z niepełnosprawnością. Niewątpliwie ta lektura nie tylko bawi, lecz skłania do wielu przemyśleń.

"Nareszcie moja" to książka niemalże idealna: z niezwykle interesującymi bohaterami w roli głównej i tak samo ciekawym miejscem akcji, jakim jest urocze...

Dziś przychodzę do was z książką, która pomimo swojej przewidywalności mnie zaskoczyła. Ale na to zaskoczenie musiałam czekać ponad 350 stron. Epilog, i to nie ten pierwszy, tradycyjny, tylko dodatkowy w tej akurat książce był dla mnie elementem zaskakującym, rozwalającym system i budującym jednocześnie.
Ale po kolei...
Już czytając pierwsza część #miasteczkobenevolence mogliśmy z daleka przyjrzeć się bohaterom, którzy w drugiej części wyszli na pierwszy plan.
Gloria i Aldo. Dziewczyna, która ponad dziesięć lat żyła w toksycznym związku i bohater wojenny. Co ich łączy? Wspólna szkoła i lata młodości spędzone w uroczym Benevolence. Ale też trauma, u każdego z nich własna, z którą żyją na co dzień i która nie pozwala im czuć się w pełni wartościowymi osobami.
Autorka wzięła na warsztat tak ciężkie tematy jak przemoc fizyczna i psychiczna oraz kalectwo i udźwignęła je śpiewająco. Może nie wylałam nad tą książką morza łez, jak to było w przypadku pierwszej części (tam po prostu było trafienie w czuły punkt), ale ta historia zajęła szczególnie miejsce w moim sercu.
Po przeczytaniu tego, co działo się z Glorią, nie tylko współczułam bohaterce - zaciskałam pięści i powtarzałam jak mantrę 'nigdy więcej'. Autorka wywołała we mnie burzę emocji. I właśnie tu był potrzebny wspomniany drugi epilog, który nie tylko mnie rozłożył na łopatki, ale i dał pozytywnego kopa.
Jeżeli rodziny klimat małego miasteczka i pełna emocji opowieść o miłości jest tym, czego szuk...

Gloria nie ma wykształcenia, pracy i zbliżając się do trzydziestki właśnie znalazła bezpieczne schronienie w domu swojej matki. Jej przyszłość nie maluje się w kolorowych barwach, wiele przed nią pracy nad sobą i planami na przyszłość. Ale poczyniła najważniejszy krok – odeszła z przemocowego związku, który stał się dla niej pułapką, w której trwała przez lata. Lecz czy na pewno niebezpieczeństwo minęło? I czy Gloria znajdzie w sobie siłę, by stanąć w życiu na własnych nogach, pewnie stąpając po ziemi?

Aldo to mężczyzna pewny siebie, doskonale świadom swojego wyglądu i wrażenia, jakie wywiera na płci przeciwnej. Zapalony sportowiec, dużą część wolnych chwil spędza biegając. Jest współwłaścicielem nieźle prosperującej firmy, wykorzystując tym samym swój tytuł inżyniera budowlanego. Od ukończenia pełnoletności wyjeżdża także na misje wraz z Gwardią Narodową. A do tego bywa bezczelny, arogancki i zawadiacki, ale właśnie takim wszyscy go kochają. Od lat skrywa też pewną tajemnicę – podkochuje się w Glorii, choć do tej pory nie udało mu się nic zdziałać w tej kwestii.

„Nareszcie moja” to książka, której odrobinę się obawiałam. Bo choć w tym roku pokochałam pióro Lucy Score, to wydarzenia przedstawione w tej części były już tłem fabuły dla pierwszego tomu serii „Miasteczko Benevolence”. Okazało się jednak, że moje obawy były bezpodstawne, bowiem odkąd zasiadłam do lektury to po prostu w niej przepadłam. W mojej ocenie jest to część o wiele lepsza niż jej popr...