Truciciel

Truciciela trzeba czytać po cz.1 (Mistrz ceremonii)
Jest to kontynuacja niektórych wątków i tylko jako całość daje przejrzysty obraz.
( można czytać jako oddzielną książkę, ale moim zdaniem, dużo się straci )

Całość naprawdę dobra, przyciągająca uwagę i sprwiająca, że nawet czytelnik nie wie jakiemu z bohaterów mógłby zaufać.

"Truciciel" to druga część cyklu "Mistrz ceremonii". Druga, ale jej narracja sprawia, że czyta się ją jako całkowicie osobne dzieło. Nie przepadam za takim typem opowiadania historii (podział na rozdziały, z których każdy dotyczy losów określonej osoby) i przez pierwszych kilkadziesiąt stron miałam naprawdę bardzo "pod górkę" ze swobodnym czytaniem. Jednakże losy bohaterek (bo głównie losy kobiet się tu przewijają) wzbudzały moje coraz większe zainteresowanie. Kiedy wszystkie nasze bohaterki znalazły się z powrotem w Sabden, zaczęła się dodatkowo swoista retrospekcja. I to właśnie sprawiło, że zaczęłam się wciągać w nurt opowieści. Cofnęliśmy się do czasu, kiedy zbrodnie Larrego Glassbrooka zostały odkryte a on sam aresztowany. Śledzimy losy jego żony, która walczy o dalszą normalną egzystencję w miasteczku i o spokój swoich dwóch córek. 
Sally - do tej pory lubiana i szanowana położna - nagle staje wobec muru wrogości i ludzkiej podłości. Z dnia na dzień ma przeciwko sobie całe miasteczko. Nie może znikąd oczekiwać pomocy, bo nikt tej pomocy nie chce jej udzielić. Nikt...czy aby napewno?
Florence Lovelady - dobrze nam znana policjantka, zostaje nagle wciągnięta w wir dziwnych zdarzeń zapoczątkowanych porodem na komisariacie. 
Marigold - niepełnosprawna, młoda matka, która rozpaczliwie boi się miejsca skąd uciekła. 
Losy tych trzech kobiet splatają się w jedność i prowadzą do wyjaśnienia tajemnicy domu dla sierot Black Moss Manor z jego dziwnymi właścicie...

Niestety przepaść między pierwszą, a drugą częścią jest bardzo zauważalna. W przeciwieństwie do "Mistrza Ceremonii" - "Truciciel" jest po prostu nudny. Nie wiem czy to wina powielania wątków czy ślamazarnej akcji, ale niestety dla mnie to najgorsza książka autorstwa Sharon Bolton.