Trupia farma. Sekrety legendarnego laboratorium sądowego, gdzie zmarli opowiadają swoje historie

Bill Bass to światowej sławy antropolog sądowy, a książka to na wpół autobiografia uczonego na wpół podręcznik napisany w sposób popularno-naukowy dla chcących poznać pracę badaczy kości. Niewątpliwie dla osób czytających kryminały pozycja obowiązkowa, niestety niewątpliwie, jako do przeczytania przed zaczęciem przygody z kryminałem sądowym. Zacznijmy od początku, autor podzielił książkę na rozdziały ze sprawami, które prowadził, przemycając w nich swoje rodzinne sprawy, małżeństwa, dzieci, karierę zawodową, uczenie studentów, sprawy kryminalne, w których brał udział, założenie Trupiej farmy. Wyszło coś na kształt samochwałki. Bassowi i jego uczniom dużo zawdzięczamy - dzięki temu dowiedziałam się, kto i kiedy i na jakich zasadach odkrył podczas ciężkiej pracy zagadnienia potrzebne, aby zbadać zwłoki.

Druga rzecz, którą przemycił autor to właśnie te badania i ich zasady. Wiek, płeć, wzrost, rasa – jak zbadać, czas zabójstwa – owady, miejsce zabójstwa. Te wszystkie badania tak bardzo potrzebne, aby po znalezieniu kości, odkryć, kim była, kiedy zginęła i jak zginęła dana osoba, aby wykryć zabójcę.

Czytając Becketta, oglądając namiętnie serial „Kości” subiektywnie się wynudziłam, jedyną wartością dodaną, którą i tak szybko zapomnę są nazwiska osób, które te metody odkryły i zaczęły stosować.

Tak, więc każdy inaczej książkę odbierze, nie żałuję, że przeczytałam, ale wyższej noty nie dam, tym bardziej, że bardzo mało było Trupiej farmy w Trupiej ...

Trochę mnie rozczarowała. Spodziewałam się ciekawych opisów spraw, projektu jakim jest Trupia Farma. Dostałam.. trochę pamiętnik lub biografię, opisy wydarzeń z życia prywatnego Bassa które w niewielkim stopniu (o ile w ogóle) wpływają na jego karierę. Może to tylko ja, ale odczułam, że sprawy które on rozwiązuje i to jak je przedstawia w książce są tylko tłem, do tego aby opowiedzieć historie swojego życia. Irytowały mnie dodatkowo ciągle powtórzenia które nam serwuje w swoich opowieściach, praktycznie każdy krok opisuje tak jakby kilka stron wcześniej tego nie zrobił (dzięki nim można czytać rozdziały nie dbając o kolejność).

59/2020
"Trupia Farma" trochę u mnie przeczekała. Jak wiecie najczęściej sięgam po poradniki i literaturę faktu. Naukowcy wielokrotnie wykorzystywali badania Trupiej Farmy do rozwiązywania kryminalnych zagadek. Książki Billa Bass wielokrotnie były takimi "poradnikami". Literatura faktu to gatunek, po który sięgam z przyjemnością. Lubię dowiadywać się i uczyć nowych rzeczy. Po pierwszym rozdziale pomyślałam... "Eee, a miało być tak pięknie". Po przetrwaniu tego rozdziału było już tylko lepiej i historie w niej zawarte naprawdę są interesujące. Podziwiam ludzi, którzy nie idą przetartymi szlakami, a tworzą coś nowego. Dla dobra nauki. Właśnie z tego powodu powstała Trupia Farma, która naprawdę istnieje! To tam wielokrotnie wystawia się zwłoki na działanie warunków atmosferycznych, aby zobaczyć jak postępuje proces rozkładu. To właśnie Bill Bass wielokrotnie był wzywany do zwłok, fragmentów kości aby odnaleźć prawdę i zidentyfikować umarłych. Czy spalone kości mogą odpowiedzieć na pytanie kim była ofiara? A może mordercy wiedzą jak dokonać zbrodni doskonałej? Wiele procesów zostało rozstrzygniętych dzięki wzorom matematycznym i schematom stworzonym przez twórcę farmy i jego studentów. To oni podchodzą do zwłok zadaniowo. Zależy im na tym, aby stanąć na czele dobra ofiary. Wielokrotnie rozczłonkowują, wygotowują tkanki aby dojść do sedna. A zaczęło się od gotowania kości na kuchence w domu... Książkę zdecydowanie polecam. Na mnie czeka jeszcze druga część i z przyjemnośc...

Może to dziwne ale zastanawialiście się kiedyś co się dzieje z naszym ciałem po śmierci? A może jesteście zdania że lepiej spalić ciało i uniknąć tego co dzieje się później? No bo pomimo tego że śmierć jest używana jako koniec życia, to w ciele wciąż "kwitnie" życie, nie prawda? Może nasze serce przestaje bić i przepływ krwi zostaje zatrzymany, który przenosi tlen do wszystkich narządów i tkanek ale... a zreszta wydaje mi się że autor książki "Trupia Farma", Bill Bass czy też William Marvin Bass jest w stanie więcej wytłumaczyć niż ja wymyślić.

Bill Bass jako jedyny wydaje mi się napisał książkę na tyle niesmaczną że momentami musiałam odłożyć książkę i zaczerpnąć świeżego powietrza. Sekrety tego legendarnego laboratorium sądowego gdzie to zmarli opowiadają swoje historie poznałam już jakiś czas temu i nadal gdzieś z tylu głowy mam urywki które czasami nie dają człowiekowi trzeźwo myśleć.

Jak dla mnie jest to naprawdę ciekawa książka i nie ma w niej chwili na nudę czy monotonność. Mogłabym ją polecić każdej jednej osobie bo wydaje mi się że każdy powinien sobie zdawać sprawę w jaki sposób jego ciało zostaje poddane procesom biologicznym.

Trupia farma to książka, którą chciałam od dawna przeczytać. Niestety cały czas odkładałam to w czasie, aż w końcu się zmobilizowałam. Było warto.
Trupia farma to intrygujące miejsce, które służy do badania ludzkich ciał po śmierci. Bill Bass postanowił uchylić rąbka tajemnicy i opowiedzieć o swoich pasjonujących śledztwach, dzięki którym udawało się ustalić tożsamość ofiary i złapać mordercę. Bill dzieli się również swoim życiem prywatnym, którego fragmenty są dobrym pretekstem do opowiedzenia jakiejś ciekawej sprawy, bądź są jej doskonałym zakończeniem.
Jako fanka kryminałów bardzo dobrze spędziłam czas na czytaniu tej książki. Wielu rzeczy mogłam się dowiedzieć, poniekąd uzupełnić swoją wiedzę i uzyskać odpowiedzi na pytania, które być może nigdy nie przyszłyby mi do głowy, a okazują się być bardzo interesujące. Ode mnie 8/10.