Ulica Nadbrzeżna

Pięknym językiem posługuje się Steinbeck, nawet jak pisze o niczym. A atmosfera, jaką potrafi wytworzyć jest tak urocza, że nawet nie brak mi fabuły. A może ona istnieje, tylko źle szukałam?
No więc jest sobie portowa tytułowa ulica i jej mieszkańcy. Przede wszystkim doktorek, znaczy się morski biolog, przez wielu uważany za lekarza, bardzo dobry facet. Chiński sklepikarz, burdelmamuśka ze swoja ferajną, banda niegroźnych pijaczków - niebieskich ptaków i cała rzesza różnych dziwolągów, jak np. rodzina, która mieszka w kotle. Wszystkich ich łączy szacunek i wdzięczność do doktora, który niejednemu pomógł w niejednym. Postanawiają więc przygotować mu imprezę urodzinową. I oto cała treść książki, w której kluczowa jest atmosfera, postaci, optymizm oraz łagodne poczucie humoru.

Ależ ten Steinbeck pisze! O ludziach, którzy w trudnych czasach zachowują człowieczeństwo, o zdarzeniach, przyrodzie, żabach, rozgwiazdach, psie, dziwkach, ciężarówce. O umiłowaniu małej ojczyzny, które jest opisane w wielkim stylu przez znakomitego gawędziarza.

"Ulica Nadbrzeżna" to kolejna powieść mojego ulubionego amerykańskiego pisarza i noblisty Johna Steinbecka.
Została opublikowana po raz pierwszy w 1958roku.
Teraz powraca w nowej szacie graficznej, subtelnej i wymownej dzięki Wydawnictwu prószyński.
Książki autora miałam przyjemność czytać wiele lat temu, ale nowe wydania skusiły mnie by wam je pokazać.
Ulica Nadbrzeżna położona w ubogiej dzielnicy portowego miasta Monterey jest siedliskiem dziwek, alfonsów i szulerów.
Pytanie czy napewno? A może zerknąć na nich ukradkiem i odkryć coś więcej.
Henry, który zbiera kawałki drewna, by zbudować łódź.
Doktor z laboratorium biologicznego doglądający chorych, leczący dusze.
Sklepikarz, który posiada wszystko i nic.
"Myślałam, żebyśmy urządzili jakieś małe przyjęcie.
Za co? Nie masz chyba zamiaru wyciąć reklamy pieczonej szynki z tygodnika i podać na półmisku".


"Ulica Nadbrzeżna" to pełna optymizmu, zrozumienia prostych wartości powieść napisana charakterystycznym dla autora stylem. Pisząc prosto, ale z ogromnym wyczuciem, nutką uśmiechu i szczyptą miłości porusza najbardziej ukryte zakamarki ludzkiej natury.
Mimo, że była napisana tyle lat temu to problemy nadal aktualne.
To przykre, że pewne sytuacje niczego nie nauczyły.
Autor stworzył bardzo klimatyczną powieść, kolejny raz uwiódl mnie i wciągnął do swojego świata.