Opinia na temat książki Urszula

Urszula

To trzecia kobieta, którą poznajemy dzięki Izabeli M. Krasińskiej na stronach sagi o matkach i córkach. Każda z nich miała zupełnie inne problemy i tutaj również nasza uwaga została zwrócona na kolejny jakże istotne zagadnienie, na DDA, czyli Dorosłe Dziecko Alkoholika. Poznajemy dzieciństwo naszej bohaterki, oraz to jak sobie radzi w dorosłym życiu niosąc na barkach doświadczenia z młodości.

Niestety mając tak wiele złych wspomnień, cały czas pijanego ojca, matkę, która nie daży córek zainteresowaniem, tym bardziej miłością, jaką oczekiwałyby dzieci, wyzwiska rzucane przez rodziców, ciągłe bójki i ogromny strach przed tym co może się wydarzyć każdego dnia, kiedy tylko ojciec wróci z pracy Urszula nie potrafi cieszyć się życiem, oderwać się od znienawidzonej przeszłości, zapomnieć o tym co ją spotkało, by teraz jako dorosła kobieta wieść szczęśliwe życie. Promykiem nadziei jest Szymon, którego poznaje. Niestety blokada jaką ma w sobie prowadzi do coraz częstszych nieporozumień. Czy jednak będzie potrafiła prawdziwie kochać, bo przecież nie wie, jak okazywać takie uczucia, przecież nie zaznała ich wcześniej.

To była bardzo przytłaczająca i smutna historia. Możemy zdać sobie sprawę ile szkody można wyrządzić małemu dziecko, kiedy nie może liczyć na nikogo, a przebywanie w domu staje się istnym koszmarem i jakie to potem odnosi skutki w dorosłym życiu. Dlaczego matka zgotowała taki los w swoim córkom, dlaczego nie mogła przejrzeć na oczy, dlaczego liczyło się dla niej tylko to co powiedzą inni… pewnie łatwo to wszystko powiedzieć, ale cały czas wspominając tę książkę łapię się za głowę. Co gorsze, nie chce mi się wierzyć, że ludzie żyjący wokół takich rodzin nic nie dostrzegają… niestety ludzka znieczulica jest okropna…

Jeśli chcecie przeczytać o prawdziwych problemach, które dotykają wielu ludzi bardzo Wam polecam całą serię.